Ο Σπύρος Παπαδόπουλος, όντως ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο το ’73 και τα “εμείς Δημητρούλα ήμασταν στο Πολυτεχνείο, για να σου δώσω δηλαδή να καταλάβεις, εμείς ρίξαμε τη χούντα”, δεν τα έβγαζε απ’ το μυαλό του. Τα έζησε και τα διακωμώδησε, γνωρίζοντας.
Σε μια συνέντευξή του στο ACHAIA CHANNEL, το μακρινό 1992, αποκαλύπτει ότι στα 18 του χρόνια ήταν ‘μέσα’ και μας συγκινεί, γιατί όχι μόνο δεν μας γκρεμίζει έναν απ’ τους μεγαλύτερους τηλεοπτικούς μας ήρωες, αλλά τον ενισχύει και με την αλήθεια, τόσο του βιώματος, όσο και της απογοήτευσης που ήρθε μετέπειτα και τον σχημάτισε.
Είπε μεταξύ άλλων στη συνέντευξη:
“Συμμετείχα στο Πολυτεχνείο τότε και μου βγήκε αυθόρμητα η φράση στους Απαράδεκτους. Μου είχε βγει γιατί είχε παρέλθει το Πολυτεχνείο οριστικά και είχε παρέλθει και μέσα στην ψυχή μας, δυστυχώς. Τα ξεχάσαμε και γίναμε διάφοροι βολεμένοι όλοι με κοιλίτσες.
Αυτό που ήθελα να πω και έτσι διαχώριζα τη θέση μου, είναι οτι εγώ το ήξερα ότι δεν είμαι ο ίδιος, γιατί έβλεπα άλλους φίλους ή συναδέλφους που ήμασταν μαζί τότε, που νόμιζαν ότι ήμασταν ίδιοι ακόμα. Όμως δεν είναι έτσι.
Όσο για τους πολιτικούς, δεν έχω καμία σχέση, δε θέλω να τους σχολιάσω. Υπάρχουν κάποιοι χαρισματικοί άνθρωποι αλλά ο τρόπος που ασκείται η πολιτική επιεικώς με εξοργίζει.
Η πολιτική όμως, τα κοινά, με ενδιαφέρουν. Η πολιτική με ενδιαφέρει, ασχολούμαι με τα κοινά, τσατίζομαι πολύ που δεν αγαπάνε τον τόπο αλλά αγαπάνε μόνο την καρέκλα. Δεν ξέρω γιατί κάνουν τόσο πολύ έτσι για την καρέκλα. Δε μπορώ να το εξηγήσω.
Με τους πολιτικούς όχι, δεν τα πάω καλά”
Δείτε το βίντεο:
