Του Κωνσταντίνου Χαρτζουλάκη
Μόνο 18% είναι το μερίδιο αγοράς των συνεταιρισμών στη Ελλάδα, όταν ο μέσος όρος των 27 χωρών της Ε.Ε. είναι 40% και σε χώρες όπως η Φιλανδία, η Ολλανδία και η Δανία ξεπερνά το 60%. Είναι το αποτέλεσμα αναποτελεσματικών πολιτικών, πελατειακών μηχανισμών και ευκαιριακών συνεταιριστικών ηγετών που επικράτησαν τα τελευταία 40 χρόνια. Και δυστυχώς συνεχίζεται!
Είναι απαραίτητη η ενεργοποίηση και αναβάθμιση του συνεταιριστικού κινήματος, απαλλαγμένο από τα φαντάσματα του παρελθόντος, που πρέπει να διαδραματίσει το οικονομικό ρόλο του και να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης αλλά και προστασίας του αγροτικού εισοδήματος από τα καρτέλ. H γεωργία που φιλοδοξεί να είναι διεθνώς ανταγωνιστική, χρειάζεται σοβαρή και σύγχρονη επιχειρηματική διάρθρωση της παραγωγής.
Οι δεσμοί μεταξύ των συνεταιρισμών-ομάδων παραγωγών και της αγροτικής ανάπτυξης είναι πολλαπλοί. Οι συνεταιρισμοί είναι συχνά σημαντικοί εργοδότες και συντελεστές της περιφερειακής οικονομίας. Συμβάλλουν στην επίτευξη των στόχων δημόσιας πολιτικής, όπως την ανάπτυξη του ανθρώπινου κεφαλαίου, την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και την περιβαλλοντική αειφορία.
Οι συνεταιρισμοί/ομάδες παραγωγών θα μπορούσαν να επωφεληθούν ιδιαίτερα από ένα ευέλικτο ομοιογενή συνεταιριστικό νόμο, ενιαία φορολογία, και σαφώς καθορισμένους κανόνες ανταγωνισμού. Σε ορισμένους κλάδους οι οργανώσεις παραγωγών και οι συνεταιρισμοί έχουν επωφεληθεί από την ΚΑΠ και από μερικές από τις μεταρρυθμίσεις της.
* MSc, PhD, Επιστημονικός Συνεργάτης ΕΛΓΟ, Ινστιτούτο Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών
