Σκέφτομαι πως όταν «μπαίναν στην πόλη οι οχτροί», ΕΚΕΙΝΟΣ ύψωνε το ανάστημά του με θάρρος μπροστά τους, μαζί με το Μουστακλή, τον Ουρανό, τον Παπά, τα παιδιά της Νομικής, του Πολυτεχνείου…
Σκέφτομαι πως όταν οι άλλοι προσπαθούσαν με ματ και δακρυγόνα να πνίξουν το δίκιο μας, εκείνος υποδεχόταν στο Ρέθυμνο με τσικουδιές και κεράσματα αυτά τα παιδιά που τους έλεγαν…. αλήτες!!
Έβαζε χωρίς δεύτερη σκέψη το σώμα του μπροστά στις μπουλντόζες όταν προσπαθούσαν να ξεριζώσουν την ομορφιά και την ιστορία του τόπου μας, την ομορφιά και την ιστορία του πιο όμορφου δρόμου , του δρόμου με τις λεύκες και τα πλατάνια που παραμένουν όρθια εξαιτίας του…!!!
Δεν είχε ανάγκη να λένε για αυτόν «είναι Σφακιανός» !!! Ο τόπος του με περηφάνια έλεγε γι αυτόν, «Είναι Σφακιανός και τίμησε τον τόπο του» !!!
Κι εμείς με περηφάνια λέγαμε για αυτόν: «Είναι δικηγόρος, είναι συνάδερφός μας, αψήφησε το φόβο και το άδικο και πάλεψε για να ζούμε καλύτερα».
Ντρεπόταν να φοβάται, να ζυγιάζει, να μετρά…..!!! Γι’ αυτό κατάφερε να μείνει πάντα ένα τρυφερό παιδί στο νου και στις ψυχές μας. Και έτσι νέο, όμορφο, γενναίο θα τον θυμόμαστε πάντα!
Με ευγνωμοσύνη για όσα έκανε για μας!! με περηφάνια για το που ήταν φίλος μας, με αγάπη και θαυμασμό που τολμούσε!
Καλό ταξίδι Παναγιώτη…
Καλή δύναμη κορίτσια να αντέξετε την απουσία του! Κενό δυσαναπλήρωτο για όλους μας!
Καλό ταξίδι Παναγιώτη… Ο Παναγιώτης Κλάδος έφυγε απ’ τη ζωή, όμως θα ζει πάντα στο νου και στις καρδιές μας!
Ρούλα Παυλαντωνέα
