Για όλα όσα έχουν σχέση με τις μέλισσες και τους μελισσοκόμους μας μίλησε ο καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ανδρέας Θρασυβούλου την περασμένη Δευτέρα 1η του μήνα. Κατάμεστη η αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου από παλιούς και καινούργιους μελισσοκόμους, πολλά μάθαμε και θεωρώ υποχρέωσή μου σαν μελισσοκόμος, αλλά και σαν μέλος του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας των Αγροτικών Συλλόγων Ν. Χανίων να ευχαριστήσω και να συγχαρώ τον Σύλλογο Μελισσοκόμων και τον δραστήριο πρόεδρο του τον κ. Μιχάλη Μπαϊλάκη, την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και τον αντινομάρχη μας κ. Χαρ. Κουκιανάκη, που είχε την χρήσιμη ιδέα και την πραγματοποίησαν με μεγάλη επιτυχία.
Γράφει ο Σήφης Χιωτάκης – Μελισσοκόμος
Να θυμίσω για την ιστορία – ότι στα δίσεκτα χρόνια για την μελισσοκομεία – όταν πρωτόρθε η βορώνα στη χώρα μας, τότε που οι απώλειες μελισσοσμηνών κυμάνθηκαν από 50 έως και 100%, ο κ. Θρασυβούλου μαζί με τον συνάδελφό του κ. Β. Λιάκο – κτηνίατρο καθηγητή στο ίδιο Πανεπιστήμιο, περιόδευαν από πόλη σε πόλη, προσφέροντας αφιλοκερδώς τις γνώσεις τους για την πρόληψη και θεραπεία των ασθενειών και για όσα άλλα αντιμετώπιζε ο κλάδος των μελισσοκόμων. Την ίδια περίοδο συνέπεσε να φύγει από τη ζωή ένας άλλος ευεργέτης της μελισσοκομίας, ο Ν. Τοπαλίδης, ο οποίος μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, εξέδιδε το μηνιαίο περιοδικό ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ.
Τότε που η μελισσοκομική τέχνη ήταν περίπου μυστική και αποτελούσε κληρονομικό δικαίωμα των ολίγων, το εν λόγω περιοδικό αποτελούσε την πυξίδα για μας, στα πρώτα βήματα. Την θέση της «Μελισσοκομικής Ελλάδας» αντικατέστηκε επάξια μέχρι και σήμερα η «Μελισσοκομική Επιθεώρηση» με εκδότη τον κ. Παπά και τακτικούς αρθρογράφους τον κ. Β. Λιάκο και Ανδ. Θρασυβούλου. Από τότε τους συνάντησα στο Πανελλήνιο Μελισσοκομικό Συνέδριο στην Καλαμπάκα, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και δεκάδες φορές στα Χανιά.
Ο τ. Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ.κ. Ειρηναίος, κάποτε σ’ ένα μνημόσυνο στο μοναστήρι στις Κορακιές απεκάλεσε κάποιον μελισσοκόμο – Πατριάρχη της Μελισσοκομίας. Ας μου επιτραπεί λοιπόν να αποδώσω κι εγώ τον ίδιο τίτλο στον κ. Θρασυβούλου και στον κ. Λιάκο γιατί πιστεύω πως τους ανήκει. Ο κ. Θρασυβούλου μεταξύ των άλλων μας είπε ότι ο Ν. Χανίων έχει την πιο πυκνή μελισσοκομία ανά τετρ.χιλιόμετρο στην Ελλάδα, και ενδεχομένως σε ολόκληρο τον κόσμο.
Να προσθέσω εγώ ότι στα Χανιά τα γεωργικά προϊόντα είναι στα αζήτητα, τα χωράφια συνεχώς χερσεύουν και την όποια βλάστηση την τρώνε τα ζώα πριν ανθίσει. Να πω ακόμα ότι αντιμετωπίζουμε άνισο ανταγωνισμό από τα υποβαθμισμένα μα φτηνότερα εισαγόμενα μέλια και φάνηκαν τα πρώτα σημάδια δυσκολίες στη διάθεση της παραγωγής μας. Τα μέλια που καταναλώνονται στην Κρήτη είναι πολλαπλάσιας ποσότητας από την παραγωγή.
Εξασκώ νομαδική μελισσοκομία πάνω από πενήντα χρόνια σε κάθε γωνιά της Κρήτης και γνωρίζω τα μέλια του νησιού μας. Τα δικά μας μέλια είναι παχύρευστα, όταν είναι στο βάζο φαίνονται σκούρα, γιατί δεν αφήνουν το φως να τα διαπεράσει. Το πραγματικό τους χρώμα φαίνεται στο πιρούνι ή στο πιάτο. Τα λαμπερά ασπροκίτρινα μέλια που είναι γεμάτη η αγορά της Κρήτης σίγουρα δεν είναι ντόπια και πολύ πιθανόν ούτε ελληνικά.
Ο κ. Θρασυβούλου – που είναι ο κατ’ εξοχήν ειδικός – τόνισε κατά την ομιλία του ότι τα μέλια της Κρήτης υπερέχουν σε γεύση, σε άρωμα, σε ένζυμα, σε βιταμίνες και γενικά σε υγιεινές ιδιότητες, καθιστώντας τα ασυναγώνιστα. Είπε ότι το μέλι της Κρήτης για να πάρει την θέση που του ανήκει στην αγορά πρέπει να αποκτήσει ταυτότητα, πρέπει να γίνει προϊόν ονομασίας προέλευσης και γι’ αυτό υποσχέθηκε και τη δική του επιστημονική βοήθεια.
Ελπίζω ο Μελισσοκομικός Σύλλογος να αρπάξει την ευκαιρία και να την κάμει πράξη. Γνωρίζουμε ότι η παγκοσμιοποίηση είναι γεγονός, ο καθένας μπορεί να πουλεί και να αγοράζει ότι θέλει αλλά όχι με πλαστογραφημένη ταυτότητα. Είναι απαράδεκτο να αγοράζουν οι καταναλωτές μέλια νομίζοντας πως είναι κρητικά και να είναι κινέζικα. Εκτιμώ ότι δεν μπορούμε να αυξήσουμε την παραγωγή χωρίς να βλάψουμε την ποιότητα. Είμαι όμως βέβαιος πως αν διατηρήσουμε την ποιότητα τα μέλια μας θα είναι περιζήτητα με καλύτερες τιμές.
