Την τελευταία του πνοή άφησε ο 77χρονος πρώην υπουργός επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ Λευτέρης Βερυβάκης.
Ο Λευτέρης Βερυβάκης, που βρισκόταν στο Μπαλί Ρεθύμνου για διακοπές, αισθάνθηκε αδιαθεσία. Άμεσα του προσφέρθηκαν οι πρώτες βοήθειες στην παραλία, αλλά στο δρόμο προς το νοσοκομείο Ρεθύμνου έφυγε από τη ζωή, μέσα στο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ.
Ο επί χρόνια βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, χανιώτικης καταγωγής, υπέστη κατά πάσα πιθανότητα καρδιακή προσβολή.
Ο Λ. Βερυβάκης γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου του 1935 στα Χανιά και σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στην Αθήνα. Το 1955, υπήρξε υπεύθυνος σπουδαστών της Νεολαίας Φιλελευθέρων. Το διάστημα 1963-1967 άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στην Αθήνα. Το 1964, διετέλεσε πρόεδρος της Νεολαίας της Ενωσης Κέντρου (ΟΝΕΚ-ΕΔΗΝ), ενώ την περίοδο 1965-1966, πρόεδρος του Συνδέσμου Νέων Επιστημόνων και Διανοουμένων. Από το 1966 έως το 1967, ήταν γραμματέας των Δημοκρατικών Συνδέσμων.
Τον Ιούνιο του 1967 συνελήφθη από τους συνταγματάρχες στην Αθήνα, όπου κρατήθηκε και βασανίστηκε τρεις μήνες στην Ασφάλεια Προαστείων ως στέλεχος της αντιδικτατορικής οργάνωσης «Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντιστάσεως». Στις 21 Αυγούστου του ίδιου έτους καταδικάστηκε σε φυλάκιση 13 ετών (κατά συγχώνευση 9). Κρατήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ και Αίγινας περίπου επτά μήνες, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με την αμνηστία του Δεκεμβρίου.
Τον Αύγουστο του 1968 συνελήφθη εκ νέου μετά την απόπειρα κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Ανακρίθηκε στην Ασφάλεια Αθηνών και την ΕΣΑ, όπου κρατήθηκε έως ότου καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για παράβαση του νόμου Α.Ν. 509 από το στρατοδικείο της Αθήνας.
Το 1973 απελευθερώθηκε με την αμνηστία του Αυγούστου, αφού προηγουμένως είχε από το 1968 φυλακιστεί στον Κορυδαλλό, την Αίγινα, την Κέρκυρα, το Επταπύργιο και τα Τρίκαλα.
Μέλος του ΠΑΣΟΚ από το 1974, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Β’ Αθήνας το 1977 με το ψηφοδέλτιο του Κινήματος. Το 1981 ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα, αυτό του υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, στην πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μέχρι το 1982.
Έκτοτε διετέλεσε Υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων (05/07/1982 – 21/09/1984), Υπουργός Ενέργειας & Φυσικών Πόρων (21/09/1984 – 05/06/1985), Υπουργός Ενέργειας & Φυσικών Πόρων (05/06/1985 – 26/07/1985), Υπουργός Βιομηχανίας Ενέργειας Τεχνολογίας 26/07/1985 – 25/04/1986, Υπουργός Δικαιοσύνης (05/02/1987 – 23/09/1987).
Στις 21 Ιουλίου του 1989 ορίστηκε μέλος της 12μελούς προανακριτικής επιτροπής της Βουλής που ανέλαβε τη διελεύκανση του σκανδάλου Κοσκωτά. Επίσης, ορίστηκε μέλος της 30μελούς Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής που ανέλαβε να διερευνήσει τις προμήθειες στις Ένοπλες Δυνάμεις από το 1974 έως το 1989.
Στις 24 Ιουλίου του 1989 η Κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ τον εξέλεξε γραμματέα στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας του υπουργείου Προεδρίας. Την 1η Δεκεμβρίου του 1989 ορίστηκε μέλος της Διαρκούς 15μελούς Επιτροπής, η οποία σύμφωνα με τον νέο κανονισμό της Βουλής που ψήφισε η κυβέρνηση Τζαννετάκη, ανέλαβε να κρίνει και να εισηγείται την καταλληλότητα των διοικητών και των ανώτερων στελεχών των Δημόσιων Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας (ΔΕΚΟ), που διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Εξάλλου, τον Δεκέμβριο του 1989 επί κυβερνήσεως Ζολώτα, εξελέγη πρόεδρος της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής της Βουλής για οικονομικά θέματα, αντικαθιστώντας τον Δ. Τσοβόλα κατά της εκλογής του οποίου προέβαλαν βέτο οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.
Συνέγραψε το βιβλίο «Το πολιτικό σκίτσο ενός ηγέτη» που αναφέρεται στον Γεώργιο Παπανδρέου και τον «ανένδοτο αγώνα» (Εκδ. Λιβάνη, 2005).
