Του Φίλιππου Ζάχαρη
Η απεργία είναι ένα νόμιμο μέσο αντιμετώπισης της συνεχιζόμενης οικονομικής επιδρομής στα εισοδήματα και συμφέροντα του κόσμου, που βέβαια θα έπρεπε από καιρό να έχει υποψιαστεί πως η λύση θα ήταν να ακριβύνουν τα πάντα και να εκτιναχθούν στα ύψη οι τιμές, προκειμένου να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα χρήματα για την εξυπηρέτηση των σκοπών της εκάστοτε κυβέρνησης.
Όσοι σήμερα από κυβερνητικές θέσεις κατηγορούν τους πολίτες που αντιστέκονται στην λιτότητα και το οικονομικό χάος από τις περικοπές μισθών και συντάξεων, είναι οι ίδιοι που ως αντιπολίτευση πριν από τρία χρόνια κατηγορούσαν την κυβέρνηση της ΝΔ για νεοφιλελεύθερες πολιτικές και φασιστικές πρακτικές. Είναι τα ίδια πρόσωπα που αντιστέκονταν στην Βουλή απέναντι στις εικαζόμενες νεοσυντηρητικές πολιτικές, οι ίδιοι που σήμερα δεκάρα δεν δίνουν για τα άλυτα προβλήματα των πολιτών, ισχυριζόμενοι πως ότι έγινε – έγινε «από τους προηγούμενους». Το παιχνίδι, καθώς βλέπουμε, παίζεται με τον ίδιο τρόπο στις πλάτες του κόσμου, που δικαίως εξοργίζεται από την νέα εξαπάτηση.
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις είναι λοιπόν από τα τελευταία όπλα που του έχουν απομείνει. Έρχονται κάθε λίγο και λιγάκι όμως τα δικαστήρια να τις κρίνουν ως «παράνομες και καταχρηστικές», με το αιτιολογητικό ότι θίγονται βασικά δικαιώματα των πολιτών, όπως στην τελευταία απεργία στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς όπου η ταλαιπωρία τους αναγάγεται σε μέγα κριτήριο της δικαστικής απόφασης και όχι τα προβλήματα από την κατακόρυφη αύξηση της τιμής του εισιτηρίου. Τη ζημιά που προκαλείται στο δημόσιο συμφέρον από την αυθαίρετη και ουσιαστικά παράνομη αύξηση της τιμής του εισιτηρίου, κανένα δικαστήριο ουσιαστικά δεν ευαισθητοποιεί. Και μέσα σε όλα αυτά, έρχεται και ο υπουργός Μεταφορών και δηλώνει πως «όσοι απεργούν παράνομα θα αντιμετωπίσουν τους φορείς της πολιτείας». Προφανώς ο κος Ρέππας βρίσκεται σε άλλο κόσμο. Αλήθεια σε ποιους αναφέρεται; Σε αυτούς που έχουν κάθε δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν την απεργία ως το έσχατο μέσο αντίστασης; Ή μήπως για τους κάθε λογής «τσαμπατζήδες», καθώς λέει, που ακολουθούν τις οδηγίες πρωτοβουλιών πολιτών και αρνούνται να καταβάλλουν το εξωφρενικό αντίτιμο του νέου εισιτηρίου;
Ας δούμε τι απαντά το δίκτυο αλληλεγγύης εργαζομένων – ανέργων «Δικαίωμα» στις πρόσφατες κινητοποιήσεις του: «Τσαμπατζήδες είναι οι τραπεζίτες που πήραν 78 δις, ευρώ, οι εταιρείες που εισπράττουν παράνομα διόδια, το κράτος που δεν δίνει τις επιδοτήσεις που χρωστάει στις δημόσιες συγκοινωνίες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες που, παράνομα και νόμιμα, δεν πληρώνουν ένσημα, που με βάση το μνημόνιο επιβάλλουν συμβάσεις πείνας, που δεν πληρώνουν πλέον ούτε αποζημίωση απόλυσης. Εμείς απλά δεν ανεχόμαστε να μας κλέβουν με το «έτσι θέλω»…
Αυτή είναι η άποψη της εν λόγω πρωτοβουλίας που επιχειρεί να βάλει τέλος στην παρατεταμένη ανοχή της ακρίβειας, κινητοποιώντας τους πολίτες να αρνηθούν να συμμορφωθούν στις πολύ μεγάλες αυξήσεις. Ο κος Ρέππας όμως έχει άλλα να πει: «Ζητούμε την κατανόηση των πολιτών για την ταλαιπωρία που υφίστανται από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Στην προσπάθειά μας, θέλουμε μαζί μας και τους εργαζόμενους, που πιστεύω δεν έχουν κανένα λόγο να αντιδρούν, είτε στο λειτουργικό εκσυγχρονισμό και εξορθολογισμό των φορέων αυτών, είτε στην εισαγωγή μιας διαχείρισης με διαφάνεια και με δείκτες κόστους – οφέλους, προκειμένου έτσι να γίνουν βιώσιμοι οι συγκοινωνιακοί φορείς, είτε στην αντιμετώπιση της αποφυγής πληρωμής κομίστρου από πολλούς, είτε στην αντιμετώπιση διαφόρων άλλων προβλημάτων που αποτελούν χρόνιες παθογένειες για τις οποίες όλοι μιλούν.» Θέλει, λέει, μαζί του τους απεργούς ο υπουργός. Απαιτεί την συστράτευσή τους.
Αλήθεια, πότε ασχολήθηκε όμως πραγματικά με τα αιτήματά τους και τους διαβεβαίωσε ότι σε καμία περίπτωση δεν θα θιχτούν; Και ας μην ρίχνει το μπαλάκι περί «παχυλών μισθών σε μεγαλο-στελέχη», γιατί το επιχείρημα τούτο είναι στην καλύτερη περίπτωση ατυχές. Δεν έχουν, λέει, κανένα λόγο να απεργούν όσοι απεργούν. Μα για την κυβέρνηση αυτή, καμία απεργιακή κινητοποίηση δεν δικαιολογείται. Οι πάντες κάνουν ότι τους κατεβαίνει και όχι φυσικά εκείνη που φορτώνει με νέα νομοσχέδια τις δημόσιες συγκοινωνίες, που σύμφωνα με κάποιους οδεύουν προς στείρα ιδιωτικοποίηση.
Όμως ο κος Ρέπππας απευθύνεται και προς τους πολίτες. Τους θέλει και αυτούς μαζί του. Έτσι, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, «οι πολίτες που χρησιμοποιούν τα Μαζικά Μέσα Μεταφοράς, είναι είτε αυτοί που δεν έχουν δικό τους μέσο ή δεν γνωρίζουν να οδηγούν, είτε εκείνοι που από επιλογή και για λόγους περιβαλλοντικούς τα επιλέγουν. Αυτούς πρέπει να τους επιβραβεύουμε, όχι να τους τιμωρούμε. Με τις διαρκείς κινητοποιήσεις και απεργίες, ουσιαστικά τιμωρούνται αυτοί που είναι στην ουσία οι εργοδότες των εργαζομένων στους συγκοινωνιακούς φορείς». Άκουσον-άκουσον! Οι πολίτες δεν πρέπει να τιμωρούνται, αλλά πρέπει να πληρώνουν 40% πάνω τα εισιτήρια! Δεν πρέπει να αντιδρούν, απλά να καταθέτουν τον οβολόν τους ήρεμα και χωρίς πολλές κουβέντες…Έτσι, ίσως γλιτώσουν περαιτέρω τιμωρίες. Αλλιώς… υπάρχει και άλλη αύξηση στα σκαριά. Απίστευτες οδηγίες προς τους πολίτες που άφωνοι παρακολουθούν μέχρι στιγμής το κυβερνητικό ρεσιτάλ!
Και έπεται συνέχεια. Αυτό που θα δούμε θα είναι ολοένα και περισσότερους πολίτες να μένουν άνεργοι και να αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στην νέα εποχή του μνημονίου. Θα καμαρώσουμε και άλλες παρόμοιες συστάσεις και νουθεσίες προς όλους μας να μην αντιδρούμε προκειμένου να μην περιπλακεί περαιτέρω η κατάσταση. Θα δούμε απλά την κυβέρνηση να υπόσχεται για μια ακόμη φορά όσα σε καμία περίπτωση δεν θα μπορέσει να υλοποιήσει. Και ο χρόνος θα περνά. Και η ελληνική οικονομία θα βυθίζεται στο τέλμα. Και οι απεργίες ως έσχατο μέσο αντίδρασης θα ποινικοποιούνται στο όνομα του «δημοσίου συμφέροντος». Αφού πρώτα θα τσεκουρώνονται οι πολίτες με τα κάθε λογής νομοσχέδια που θα ψηφίζονται με την διαδικασία του κατεπείγοντος. Και έχει ο Θεός.
