Η ώρα της οργής ήλθε. Και δεν ήλθε ως κεραυνός εν αιθρία. Ήλθε με ιστορική νομοτέλεια. Ήλθε ως συνέπεια μιας διακυβέρνησης της οποίας η αλαζονεία, η ιδιοτέλεια, η διαφθορά και η καταβαράθρωση κάθε αξίας κορυφώθηκε την τελευταία δωδεκαετία. Φίλε αναγνώστη από αυτή εδώ τη στήλη χρόνια τώρα επισημαίνουμε τους κινδύνους οι οποίοι απειλούν την κοινωνική συνοχή και την εθνική ομοψυχία. Η καθολική έκφραση της οργής της ελληνικής νεολαίας είναι το εκρηκτικό μίγμα που σώρευσαν αντιλαϊκές πολιτικές όλα αυτά τα χρόνια. Χαιρετίζουμε τους αγώνες των νέων, αλλά ταυτόχρονα αποδοκιμάζουμε όλες τις βίαιες και καταστροφικές πράξεις παρείσακτων στοιχείων, που τους αμαυρώνουν.
Καταλογίζουμε όμως την ηθική αυτουργία στην ίδια την πολιτεία, ειδικότερα την εκάστοτε κυβέρνηση η οποία έχει πάψει να λειτουργεί με αντίληψη πληρεξούσιου (εντολοδόχου) του λαού, αλλά λειτουργεί με ιδιοκτησιακή αντίληψη, η οποία προκαλεί το κοινό αίσθημα. Αγνοεί η πολιτική ηγεσία ότι είναι διαχειριστής της περιουσίας του λαού. Τη διαχειρίζεται σαν να είναι ιδιοκτησία της. Και ταυτόχρονα, έχει οδηγήσει την νεολαία μας στην απόγνωση, στην αβεβαιότητα. Της έχει στερήσει την ελπίδα και την αυτοπεποίθηση. Αντί η πολιτεία να αξιοποιεί τον δυναμισμό των νέων της πατρίδας μας σε δημιουργικά έργα, επενδύοντας στην εκπαίδευση , τον πολιτισμό, στην εργασία και την παραγωγή, την αναγκάζει να εξαντλεί τον δυναμισμό της σε πράξεις βίας και τυφλούς ιδεολογικά αγώνες.
Ποιος κακός δαίμονας οδηγεί αυτόν τον ιερό τόπο και το μέλλον του, δηλαδή την νεολαία του κατά κρημνόν; Γιατί η πολιτική, πνευματική και οικονομική ηγεσία του τόπου μένει αδιάφορη και απαθής στο φαινόμενο της αυτοαναίρεσης του ιστορικού προορισμού της νέας γενιάς, όταν την ίδια στιγμή οι νέοι των βορείων γειτόνων μας, αλλά και του εξ ανατολών γείτονα, αξιοποιούν τις ευκαιρίες στην εκπαίδευση, στην οικονομία, και ταυτόχρονα σφυρηλατούν την εθνική τους συνείδηση ως πυξίδα των μελλοντικών οραμάτων τους;
Αποτίνοντας τον οφειλόμενο φόρο τιμής στον Αλέξανδρο, καλούμε την ελληνική νεολαία να περιφρουρήσει τους αγώνες της, και να δώσει σε αυτούς κοινωνικό και πατριωτικό περιεχόμενο, γιατί οι εχθροί του έθνους και του λαού, οι κάθε μορφής εγχώριοι και ξένοι προβοκάτορες ελλοχεύουν. Ήδη, φάνηκαν αμυδρά σημάδια εμφύλιας κρίσης. Προσοχή λοιπόν.
Ο Πολιτικός και Κοινωνικός Σύνδεσμος «Ο Νικόλαος Ζορμπάς» συμβολίζοντας το μεταίχμιο μεταξύ μιας ταπείνωσης (1897) και μιας εθνικής αναγέννησης (1909) αισιοδοξεί ότι αυτή η εξέγερση θα αποτελέσει αφετηρία εθνικής και κοινωνικής αναγέννησης.
· Ο Παναγιώτης Κρητικός είναι Πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου «Ο Νικόλαος Ζορμπάς»
