«Η συγγραφή του βιβλίου ολοκληρώθηκε την περίοδο που άρχισαν να καταφθάνουν οι ξένοι κηδεμόνες κι επιτηρητές στη χώρα μας , για να μας βάλουν σε σειρά .Η Ελλάδα βρίσκεται στο κρεβάτι του Προκρούστη κι ακρωτηριάζεται . «’Εχει αφαιρεθεί ένα κομμάτι από την εθνική μας κυριαρχία», ομολόγησε δημόσια ο πρωθυπουργός της χώρας κ.Γ.Παπανδρέου. Είναι η εποχή που η ηγεσία των Βρυξελών υπαγορεύει στην Ελλάδα τις εντολές της παλαιάς διαθήκης του Φρίντμαν, προκειμένου αυτή να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εξόφληση των τόκων στους δανειστές της ,όπως και να διαιωνίσει το χρέος της γενεές δεκατέσσερις». Ο Γιώργος Αγοραστάκης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας, Νομαρχιακός Σύμβουλος Χανίων και επικεφαλής της Ανεξάρτητης Κίνησης Δήμου Πλατανιά «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ» έτσι τοποθετεί χρονικά το βιβλίο του «ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ» των εκδόσεων Πυξίδα.
Το βιβλίο παραθέτει απόψεις και εκφράζει σκέψεις καλά τεκμηριωμένες .Φουκουγιάμα , Στίγκλιτς, Τσουκαλάς , Βεργόπουλος, Καστοριάδης , Φρίντμαν, Ραμονέ ,Οσμπορν και Γκάμπλερ επιστρατεύονται για να αποδοθεί η ιστορική στιγμή που βιώνουμε : η μονο-παντο-κρατορία της ελεύθερης αγοράς ,ο νεοφιλελεύθερος φονταμενταλισμός , η χρηματοοικονομική παγκοσμιοποίηση και ο μαφιόζικος καπιταλισμός .Πως ο νεοφιλελευθερισμός καπηλεύτηκε και διέστρεψε το νόημα των φιλελεύθερων αξιών και πως από το πολιτικό πεδίο τις μετέφερε στο οικονομικό. Πως η πολιτική ελευθερία έγινε ελευθερία της αγοράς .
«Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας τόσο λίγοι άνθρωποι δεν διέθεταν τόσο μεγάλο πλούτο στα χέρια τους και επίσης ποτέ άλλοτε τα χέρια αυτά δεν ήταν τόσο ελεύθερα να δρουν και να κινούνται σε παγκόσμιο επίπεδο χωρίς κανένα κανόνα και περιορισμό .Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν υπήρξαν τόσο λίγοι άνθρωποι που να εξουσιάζουν το παρόν και το μέλλον των κρατών και των λαών .»
Πως θύμα της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού γίνεται και το εθνικό κράτος ; Το κράτος δαιμονοποιήθηκε και θεοποιήθηκε η αγορά .΄Ετσι εμπορευματοποιήθηκαν τα δημόσια αγαθά ,ιδιωτικοποιήθηκε μεγάλο μέρος του δημόσιου χώρου και απογυμνώθηκε το Κράτος από πόρους και μηχανισμούς .
Εξαιρετική η προσέγγιση για το νόημα της Δημοκρατίας και την κρίση της πολιτικής και των θεσμών στην Ελλάδα . «Ποτέ άλλοτε το αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβέρνησης δεν ήταν στην ουσία του ,στις συνειδήσεις των Ελλήνων πολιτών ,τόσο ηθικά και πολιτικά απαξιωμένο. Ποτέ άλλοτε και για τόσο μακρύ διάστημα δεν ήταν το πολιτικό κλίμα ,τόσο νοσηρό ,αλλά και τόσο ορφανό από πολιτική ελπίδα,από την πίστη ότι κάτι μπορεί και πρέπει να αλλάξει .»
Τελικά η πολιτική είναι μια ιδιοτελής υπόθεση ; Ποιοι είναι οι αχρείοι πολιτικοί και ποιοι οι αχρείοι πολίτες ; Ο Θουκυδίδης επικαιροποιείται μοναδικά . «Η Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν το πρώτο και το τελευταίο πολίτευμα που συνταυτίστηκε το άρχειν και το άρχεσθαι.» «Τότε δεν υπήρχε Κράτος αλλά Πολιτεία». Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία το άρχειν διαφοροποιείται από το άρχεσθαι και οι πολλοί εκλέγουν και υπακούουν εκείνα που οι ολίγοι αποφασίζουν και θεσπίζουν. Τελικά πόσο «κύριος» της Πολιτείας είναι ο «κυρίαρχος λαός ;» Το σκεπτικό αυτό συμπληρώνεται με την εκτίμηση ότι τα κόμματα αποδυναμώθηκαν, απόϊδεολογικοποιήθηκαν και έχασαν την ικανότητα να παράγουν πολιτικό λόγο καθώς έγιναν αρχηγικά ,εκλογικοί μηχανισμοί σε πλήρη εξάρτηση από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης . Η πολιτική γίνεται συνώνυμη της συναλλαγής .Ο Γιώργος Αγοραστάκης επιμένει στην αξία της αμεσότητας της δημοκρατίας παραθέτοντας και την άποψη του Αριστοτέλη για τη μεταφορά της εξουσίας των αποφάσεων ,που έγινε στην Αθηναϊκή Πολιτεία, από τη βουλή στο λαό : «Έπραξαν σωστά οι κυβερνώντες διότι , ευκολότερα διαφθείρονται με το κέρδος και με δωροδοκίες οι λίγοι παρά οι πολλοί».
Και όλα καταλήγουν στο πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να διαδραματίσει η Αυτοδιοίκηση ως λαϊκός και κοινωνικός θεσμός ,ως φορέας κοινωνικής συμμετοχής στην αναγέννηση της Δημοκρατίας .Ο συγγραφέας εκτιμά ότι το συγκεντρωτικό ελληνικό κράτος εφαρμόζοντας το Πρόγραμμα «Καποδίστριας» κυρίως εξοικονόμησε σημαντικούς πόρους που ήταν υποχρεωμένο να διαθέσει στην περιφέρεια και την α΄βάθμια Αυτοδιοίκηση. Εξηγεί ότι το συνταγματικά κατοχυρωμένο τεκμήριο αρμοδιότητας της Αυτοδιοίκησης για τις τοπικές υποθέσεις δεν εφαρμόζεται πλήρως ,αμφισβητείται εύκολα και περιορίζεται τελικά η ευρύτητα των λειτουργιών της Αυτοδιοίκησης .Τονίζει ότι η αποκέντρωση του Κράτους προς την Αυτοδιοίκηση θα καταστήσει το κράτος πιο σύγχρονο ,πιο δημοκρατικό και πιο αποτελεσματικό γιατί η Αυτοδιοίκηση έχει το πλεονέκτημα της εγγύτητας στην κοινωνία άρα μπορεί να είναι αποδοτικότερη στην εφαρμογή της διαφάνειας ,της λογοδοσίας και της διαβούλευσης .Η Αυτοδιοίκηση χρειάζεται το σύστημα της απλής αναλογικής ιδιαίτερα στην εποχή της απαξίωσης και της χειραγώγησης της πολιτικής ,χρειάζεται διοικητική και φορολογική μεταρρύθμιση. Δεν μπορεί να είναι ένας απόμακρος διοικητικός μηχανισμός , δεν μπορεί να είναι κρατικιστική και γραφειοκρατική γιατί στην πραγματικότητα δηλώνει αυτοδιεύθυνση και αυτοδιαχείριση. Άρα χρειάζεται αρμοδιότητες ,δηλαδή εφαρμογή αναπτυξιακής πολιτικής, πολεοδομίας, περιβάλλοντος, κοινωνικής πολιτικής και φυσικά δυναμικούς οικονομικούς πόρους όπως επιτάσσει το Σύνταγμα .Το σχέδιο «Καλλικράτης» δεν ανταποκρίνεται σε μια τέτοια προοπτική και το ερώτημα είναι για πόσο ακόμα η Ελλάδα θα συνεχίσει να πορεύεται με «κηδεμόνες» και «σωτήρες» και με την κοινωνία να βρίσκεται στο περιθώριο της πολιτικής διακυβέρνησής της .
«Πολιτεία-δημοκρατία-Αυτοδιοίκηση» .Ένα βιβλίο που αξίζει της προσοχής μας κατά τη διάρκεια της μάχης των Αυτοδιοικητικών εκλογών .
Δασκαλάκη Θεοδωσία
Φιλόλογος – Δημοσιογράφος
