Του Φίλιππου Ζάχαρη
Τρέχουν και δεν φτάνουν όλοι τους για τα 50 δις εσόδων που προέκυψαν πως πρέπει να βρει η κυβέρνηση μετά τις δηλώσεις των εκπροσώπων της τρόικας. Οι αποκαλύψεις αυτές που συνδυάστηκαν με την πώληση αεροδρομίων, λιμανιών και… ότι άλλο έχουμε ευχαρίστηση, αποτελούν το εφαλτήριο για μια νέα σεναριολογία, που αρχίζει από το αδύνατον της ανεύρεσης του εν λόγω ποσού, και τελειώνει με τις «αντιστασιακές» δηλώσεις του πρωθυπουργού πως θα ψηφίσει νόμο, λέει, για την μη πώληση περιοχών – φιλέτων. Η κυβέρνηση που αιφνιδιάστηκε από τις δηλώσεις των τροικανών πέρασε στην αντεπίθεση, προσπαθώντας να καλύψει τα κενά από τις διαρροές που προκάλεσαν ισχυρούς κλυδωνισμούς στην ελληνική κοινωνία.
Αλήθεια, που θα βρουν αυτά τα λεφτά; Μήπως πουλώντας ένα κομμάτι γης ή πολύ απλά την ΔΕΗ; Πως είναι δυνατό να εξοικονομηθούν τόσα εκατομμύρια ευρώ αν δεν ξεπουληθούν τα πάντα, από προβληματικές επιχειρήσεις και ΔΕΚΟ, μέχρι παραλίες και εκτάσεις σε τουριστικά και μη νησιά; Εδώ πρόκειται να πωληθούν τα πάντα, καθώς φαίνεται. Και επειδή αυτό πρέπει να πλασαριστεί με «κόσμιο» τρόπο στους πολίτες, άλλοι κάνουν την αρχή με αιφνιδιαστικές δηλώσεις, και η κυβέρνηση παίρνει τα βουνά με τα όπλα στους ώμους, πριν κατέβει και πάλι αιφνιδίως στις πεδιάδες ομολογώντας ευθέως την ήττα της. Έτσι… και αντάρτικο έγινε και… ο σκοπός επετεύχθη. Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια.
Από την άλλη, ωρύονται από τις οθόνες αρκετοί συνάδελφοι που οι τροικανοί τους πήραν την μπουκιά από το στόμα, αυτοί που υψώνουν εθνικά λάβαρα και προτάσσουν τα στήθη «για να μην περάσει» των Ευρωπαίων. Και ξέρετε, είναι επιεικώς κωμικό να βλέπεις τους όμορφους λαλίστατους παπαγάλους της μοναχικής κυβέρνησης να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το θράσος των εκπροσώπων της τρόικας που «τους χάλασαν το γλυκό» αναφορικά με το καθημερινό ανιαπεργιακό δελτίο, που σερβίρεται προς μαζική βρώσιν χωρίς πολλές αναστολές. Γιατί είναι πράγματι θεσπέσιο να απολαμβάνει κανείς τους ήρωες των δελτίων των οκτώ να ξεστομίζουν αντιστασιακά τσιτάτα λόγω της εξαγγελίας μαζικών πωλητηρίων. Και σε τελευταία ανάλυση είναι εντυπωσιακό να καμαρώνει κανείς όλους αυτούς που σε καθημερινή βάση ιδροκοπούν για να διαφυλάξουν το κύρος της κυβέρνησης, να βγαίνουν κυριολεκτικά από τα ρούχα τους και να μετατρέπονται σε «γνωστούς – αγνώστους» που τόσο κατηγορούν τις ευλογημένες ημέρες της δημόσιας τάξης και ασφάλειας.
Είναι απολαυστικό. Όμως τα 50 δις. περιμένουν και οι απορίες για την αυριανή μέρα εύλογα δημιουργούνται στις τάξεις των εμβρόντητων πολιτών. Που θα βρουν, λέω και πάλι, τα λεφτά; Μήπως ο πρωθυπουργός θα βγει και θα δηλώσει εκ νέου μετά από ένα χρόνο και κάτι ότι γνωρίζει τις χρηματοδοτικές πηγές και πως μόνο θέληση πρέπει να υπάρχει προκειμένου να βρεθούν; Όμως δεν θα κάνει το λάθος για δεύτερη φορά. Σήκωσε απλά και αυτός την σημαία της αντίστασης πως δεν θα ξεπουληθούμε στους ξένους ούτε θα εκποιήσουμε δημόσια περιουσία. Τι το θέλεις όμως; Και μόνο η δανειοδότηση υποθηκεύει το μέλλον μιας χώρας που έχει ανάγκη το ρευστό όσο τίποτε άλλο. Και μόνο η συμμόρφωση στις τροικανές επιταγές που από μέρα σε μέρα αξιώνουν εκτάσεις, νησιά και ακίνητα φτάνει για να καταλάβουμε όλοι σε τι περιπέτειες έχουμε μπει. Και δεν είναι η διάψευση το ζητούμενο. Οι εκπρόσωποι της τρόικας δεν βγήκαν αυθαίρετα να δηλώσουν ότι δήλωσαν και προπαντός όχι αυθαίρετα. Τα αφεντικά τους ήταν σαφώς ενημερωμένα και ας προβαίνουν εσπευσμένα σε δηλώσεις στήριξης της ελληνικής κυβέρνησης μετά τα αλλεπάλληλα διαβήματα του πρωθυπουργού. Όσοι γνωρίζουν από διαπραγματεύσεις δεν πείθονται από τέτοιες κινήσεις, που σε κάποιες των περιπτώσεων είναι και στοχευμένες.
Δεν θέλω να πω με αυτό ότι και ο πρωθυπουργός βαδίζει βάσει σχεδίου (τουλάχιστον δεν θέλω να το διακινδυνεύσω) αλλά πολύ απλά πως οι κινήσεις του δεν πείθουν. Από που θα βρεθούν λοιπόν τα 50 δις; Απαντήσεις δεν υπάρχουν. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις η σιωπή είναι χρυσός για τους κατέχοντες την εξουσία. Και μάλλον είναι η μοναδική λύση όταν ηχούν τα όργανα και οι προειδοποιήσεις για το οικονομικό αδιέξοδο παίρνουν σάρκα και οστά. Θα τα βρουν, λέτε, εύκολα τα λεφτά, φορολογώντας εκ νέου τους πολίτες; Ή απλά θα συνεχίσουν το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι, με ότι αυτό συνεπάγεται; Ένα είναι σίγουρο: Οι δηλώσεις των εκπροσώπων της τρόικας θα επαναληφθούν, παράλληλα με τα τεχνητά εγκώμια για την πορεία της κυβερνητικής πολιτικής. Το άδειασμα των κυβερνώντων από τους δανειοδότες θα συνεχιστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Θα το δείτε στην συνέχεια. Οι αξιώσεις θα επαναδιατυπωθούν. Οι απαιτήσεις θα προβληθούν ξεκάθαρα και ωμά. Και οι κυβερνήσεις που θα ακολουθήσουν θα προσκυνούν όχι μόνο το ΔΝΤ και την τρόικα, αλλά κάθε επενδυτή που θα αγοράζει σε εξευτελιστικές τιμές λιμάνια, αεροδρόμια και κάθε λογής φιλέτα. Και πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας δεν θάναι παραφράζοντας την γνωστή ρήση.
