Ένα κεφαλοχώρι που κάποτε φημιζόταν για τα σταφύλια και τις σταφίδες του, για τα γλέντια και τις παρέες του, τους περήφανους και αγωνιστές στη δημοκρατία, σήμερα “πνίγεται” από περισταστικά βίας και τραμπουκισμού..
Διάσπαρτες αστυνομικές δυνάμεις, άνδρες της ΕΛΑΣ που φυλάσουν τις κατοικίες και τις επιχειρήσεις της οικογένειας Κοκολογιάννη και μια κοινωνία που…άργησε να ξυπνήσει από το λήθαργο της και βρέθηκε να ακουμπάει πάνω στα δύο φέρετρα των νεκρών της, συνθέτουν το σκηνικό στο όμορφο χωριό του πρώην Δήμου Τεμένους, δύο μέρες μετά τα όσα συνέβησαν στο Κεφαλοχώρι.
Οι συγγενείς του δράστη του μακελειού φυγαδεύτηκαν κιόλας από το πρώτο βράδυ κακήν κακώς.Άλλωστε δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς.
Θα ξαναγυρίσουν πίσω και με ποιες συνθήκες;
“Να μην τολμήσουν να το κάνουν γιατί θα την πληρώσουν και τα μωρά κοπέλια” λένε οι πιο θερμόαιμοι που στο πρόσωπο της συγκεκριμένης οικογένειας βλέπουν τους αίτιους για τα δεινά που βρήκαν το χωριό τους.
“Κανείς τους δεν έχει θέση στο χωριό” λένε με νόημα συγγενείς των δύο μαυροφορεμένων οικογενειών, που δεν δείχνουν διατεθειμένες να αφήσουν την οργή τους να ξεσπάσει. Άλλοι πάλι, οι πιο ψύχραιμοι, βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά και παίρνουν αποστάσεις:
“Δεν είναι εύκολο να φύγουν από το χωριό. Σίγουρα η οικογένεια του 52χρονου δράστη δεν θα μπορέσει να επιστρέψει στον Προφήτη Ηλία, αλλά οι υπόλοιποι μετά από κάποιες μέρες θα γυρίσουν. Εξάλλου, έχουν μεγάλη περιουσία που δεν είναι διατεθειμένη να την αφήσουν να χαθεί” μας λέει παράγοντας του χωριού που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του για ευνόητους λόγους. Πότε θα γίνει αυτό κανείς δεν ξέρει. Όπως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα ομαλοποιηθεί η κατάσταση. Άλλωστε τίποτα δεν θα είναι ίδιο στον Προφήτη Ηλία μετά το φονικό.
Ένα κεφαλοχώρι που κάποτε φημιζόταν για τα σταφύλια και τις σταφίδες του, για τα γλέντια και τις παρέες του, για τους περήφανους και αγωνιστές στη δημοκρατία και τη ζωή ανθρώπους του, σήμερα ΄΄πνίγεται΄΄ από περισταστικά βίας και τραμπουκισμού, ένα “καπετανηλίκι” που πηγαίνει ασορτί με το περίστροφο στη ζώνη και τη μαγκούρα στο αμάξι. Δυστυχώς οι επιδοτήσεις έφεραν διπλοκάμπινα, περίστροφα και έναν ιδιότυπο τσαμπουκά, που περπάτησε σα μόδα.
Μια υψηλή δόση βίας που επειδή είναι ανέλεγκτη, βρίσκει μονοπάτια να διαχυθεί και στα γειτονικά χωριά μα και στα στενά του Ηρακλείου. Δυστυχώς είναι κι αυτό ένα είδος που εξάγεται από το χωριό!
Απέναντι σε μια κοινωνία που περί άλλων τύρβαζε. Η μεγάλη της πλειοψηφία έκανε πως δεν έβλεπε, για να μην βρει τον μπελά της. Για να μη βρει ένα πρωϊνό το αμπέλι της κομμένο, τα ελαιόδεντρα της πετσοκομμένα, τα ζώα της λαιμοκομμένα.
Που μπροστά στο φόβο να βρει τους…παλλικαράδες μπροστά της, προτιμούσε να κλείσει τα μάτια της, νομίζοντας πως δεν την αφορά το πρόβλημα.
Ώσπου ξύπνησε πάνω από δύο φέρετρα!
Ορφανός ο Προφήτης Ηλίας από τοπικούς ηγέτες που θα μπορούσαν να μπούν μπροστά και να σύρουν και την υπόλοιπη κοινωνία από το βούρκο της παρακμής, το περιστατικό του ΄΄αιματοβαμένου Κλείδονα΄΄ ήλθε σαν ώριμο από καιρό.
Ως το χρονικό ενός πραναγγελθέντος μακελειού, που ήξερες πως θα συμβεί, αγνοούσες όμως τους θύτες και τα θύματα. Τελικώς η ιστορία έγραψε πως ο Πρίαμος κι ο Μανόλης ήταν τα θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου, βγαλμένου μέσα απο τις Αδελφοφάδες του Καζαντζάκη.
Δυστυχώς, η κοινωνία άργησε μια μέρα. Στάθηκε με καθυστέρηση και πιθανότατα ένοχα πάνω από τα δύο ανυποψίαστα θύματα. Το ερώτημα δεν είναι πως άργησε αλλά αν ξύπνησε!
Αν αφουγκράστηκε το φιλότιμο της. Αν κινητοποιήθηκαν τα αντανακλαστικά της. Αν οι πλειοψηφικές δυνάμεις της τοπικής κοινωνίας θέλουν να βάλουν χειρόφρενο στην κατηφόρα, πριν έλθουν τα χειρότερα.
Και η μεγάλη πλειονότητα του όμορφου χωριού να αναλάβει τις ευθύνες της.
Το οφείλουν, αν μη τι άλλο στο βάρος της ιστορικότητας του Κανλι Καστελλιού και βέβαια στα αθώα θύματα αυτης της ιστορίας: στις κόρες και τα εγγόνια, του αθώου του αίματος Μανόλη Σταυρουλάκη και στα τρία ορφανά του Πρίαμου Ξυδάκη που δεν θα γνωρίσουν την πατρική αγκαλιά και τα στοργικά χάδια του αδικοχαμένου πατέρα τους!
