Πράγματι έκπληξη – μάλλον κατάπληξη – προκαλεί η άρνηση της Φράου Μέρκελ, που δυσκολεύεται κανείς να την εξηγήσει. Και εγείρονται απορίες, μα το δεδομένο πως από τη μία η βοήθεια της Ε.Ε. προς την Ελλάδα είναι προς όφελος ου ΕΥΡΩ κι από την άλλη πως η χώρα μας αποτελεί χώρο για Γερμανικές επενδύσεις. Ας θυμηθούμε την εξαγορά πλειοψηφικών μετοχών του ΟΤΕ από την Ντόϋτσε Τέλεκομ. Και πιστεύω πως δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση. Άρα λοιπόν γιατί αυτή η αδιαλλαξία;
Του Α. Χαρχαλάκη
Κι επί πλέον, γιατί αυτή η σκυλοφαγούρα με τη Γαλλία, τον έτερο ισχυρό εταίρο της Ευρωπαϊκής ληστρικής ένωσης; Ας τα πάρουμε με τη σειρά: Η Γερμανία νοιώθει πολύ ισχυρή και μάλλον επιδιώκει μ’ αυτή την άρνηση βοήθειας προς τη χώρα μας, να υπονομεύσει το ευρώ, στοχεύοντας στην κατάργησή του. Με μία ταυτόχρονη επάνοδο στο μάρκο, για να έχει την άνεση για ληστρικά δάνεια προς τρίτες χώρες, εντός κι εκτός Ευρωπαϊκής ηπείρου. Εξ άλλου – όπως έχω ξαναγράψει – έχει μπει από χρόνια μια παράγραφος στο Γερμανικό σύνταγμα, που λέει ακριβώς τα εξής: «Αν η Γερμανία κρίνει πως το νέο νόμισμα, δεν έχει το χρώμα, το άρωμα και την ανταλλακτική αξία του μάρκου, επιφυλάσσει στον εαυτό της το δικαίωμα να επιστρέψει σ’ αυτό».
Γι αυτό η Φράου Μέρκελ, προτείνει ανοιχτά στον Παπανδρέου, να καταφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.), κάτι που θα βάλει το Αμερικάνικο νόμισμα, σαν… πισώπλατη μαχαιριά, στην καρδιά της Ευρ. Ένωσης. Και στο εγγύς μέλλον (Δεν μιλάμε για χρονοδιαγράμματα) θα αντιπαρατίθενται επί ευρωπαϊκού εδάφους το δολάριο με το μάρκο. Παραδοσιακά, τα Γερμανικά μονοπώλια είναι πιο ισχυρά από τα Γαλλικά και με την νομισματική ισχύ που θα προσδώσει σ’ αυτά το μάρκο, θα γίνουν πανίσχυρα! Άρα λοιπόν γι αυτό η Γερμανογαλλική φαγωμάρα, που κάνει τα Γαλλικά μονοπώλια, να νοιώθουν στο σβέρκο τους την βάρβαρη Γερμανική ανάσα!
Για όφελος βέβαια των λαών της Ευρώπης ας μην μιλάμε! Όμως είναι ισχυρές οι προοπτικές επιστροφής των χωρών τους, στα παλιά εθνικά νομίσματα. Ήδη κατά πληροφορίες που δεν έχουν επιβεβαιωθεί η χώρα μας έχει αρχίσει (εν κρυπτώ και παραβίστω) να «κόβει» δραχμές. Κάτι που αν ευσταθεί, πρέπει να μας χαροποιήσει απεριόριστα!
Γιατί το Ευρώ, τα ξέρουμε – τα ζούμε, έχει ανεβάσει το κόστος των προϊόντων που αγοράζει η μέση – κατώτερη ελληνική οικογένεια, σε δυσθεώρητα ύψη. Κι αυτό λόγω των ισοτιμικών (σε βάρος μας) αναντιστοιχιών. Χωρίς να γίνομαι μάντης… καλών και χαρμόσυνων, πιστεύω πως τα περιθώρια ζωής του ΕΥΡΩ είναι περιορισμένα, για να μην πω ασφυκτικά! Και όταν εκλείψει το Ευρώ, μπορούμε να ελπίσουμε πως και η Ευρ. Ένωση θα φθάσει μέχρι διάλυσης! Γιατί η πεμπτουσία της ύπαρξής της έχει σαν πυρήνα το κοινό νόμισμα, διά μέσου του οποίου ληστεύονται οι ευρωπαϊκοί λαοί και αλώνονται οι εθνικές των οικονομίες.
Και θέλετε να πούμε κάτι, όσον αφορά την παρούσα ελληνική κρίσιμη συγκυρία; Ο κ. Παπανδρέου, παίζει, πολύ έξυπνα, το παιγνίδι των χρηματιστών της Γουολ Στρητ. Που θέλουν να μπουν νομισματικά στην Ευρώπη από την «κερκόπορτα» που λέγεται Ελλάδα και Ελληνική οικονομία! Γιατί όλα δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Και η προσφυγή προς το Δ.Ν.Τ., που τη θεωρώ περισσότερο από σίγουρη, αυτούς ακριβώς τους στόχους και τους σκοπούς εξυπηρετεί.
Παίζονται δηλαδή χοντρά και άγαρμπα παιχνίδια σε βάρος μας για τα ξένα συμφέροντα! Και γελώ διαβάζοντας «ειδικούς» και επαΐοντες, να λένε πως κοινώς «δεν υπάρχει σάλιο»! Άρα λοιπόν… φιλεύσπλαχνοι επιτελείς του ΔΝΤ σώστε μας!!! Εκείνο βέβαια που αγνοούμε είναι το πραγματικό ύψος των επιτοκίων του δανεισμού, και οι πληγές που θ’ ανοίξει αυτό το αλισβερίσι στο σώμα της χώρας μας και του λαού μας…
Πληγές που θα κακοφορμίζουν και θα ζητάνε συνεχώς… έμπλαστρα: Το εθνικό μας ακαθάριστο προϊόν, χωρίς ποτέ να γλυτώσουμε απ’ αυτό το βραχνά. Το επιβεβαιώνουν μια σειρά χώρες της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής. Που οι λαοί των έχουν μετατραπεί (άτυπα) σε αποικιακούς πληθυσμούς, αποικιοκρατίας μη σύσης, τουλάχιστον επισήμως.
Αν το δούμε το πράγμα στις διεθνείς του διαστάσεις, πρέπει να πούμε πως παρά τα ελλείμματα της η Γερμανία θα ισχυροποιηθεί απεριόριστα, καθιστάμενη το αντίπαλο (οικονομικό) δέος για την προσπάθεια νομισματικής εισβολής των ΗΠΑ. Που ωστόσο δεν το βάζουν κάτω, σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν την αίγλη που είχαν προ κρίσεως χρηματοπιστωτικής. Από την άλλη, δεν πρέπει να παραβλάψουμε πως ο Ασιατικός δράκος (Κίνα) θα υποβιβάσει αμφότερους σε υποδεέστερους οικονομικούς εταίρους.
Όσο για την Ελλαδίτσα, αυτή η τάλαινα θα προσπαθήσει να μην παίξει το ρόλο του βατραχιού που μπορεί να το πατήσουν τα οικονομικά βουβάλια του διεθνούς βάλτου. Πάντως ο λαός μας – που δεν κατάλαβε ακόμα σε όλο της το βάθος την ΚΡΙΣΗ – θα εξακολουθήσει να πληρώνει τα γεύματα αυτών των βουβαλιών. Και η μόνη του αντίσταση, είναι οι αγώνες του. Μέχρι… να δούμε τι θα δούμε, και αν καταρρεύσει ο Δικομματισμός…
Να σας θυμίσω – σχετικά με το φαινόμενο των οικονομικών ολοκληρώσεων – την περίπτωση της νομισματικής ένωσης, των χωρών της Μπενελούξ (Βέλγιο – Ολλανδία – Λουξεμβούργο) με βάση το Ολλανδικό φιορίνι. Κράτη σε λίγα χρόνια, καταδείχνοντας το ανέφικτο της βιωσιμότητας των ενώσεων αυτού του είδους.
Όσο για την ολοκλήρωση που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, που σίγουρα σε λίγο χρόνο θα αποτελεί παρελθόν, αποδείχνεται πως το Εθνικό κράτος δεν πρόκειται να σβήσει για τους εξής λόγους: Εθνικός καπιταλισμός, παραγωγικές ιδιαιτερότητες, κουλτούρα, νόμισμα εθνικό, ανταγωνισμοί οικονομικοί, σχετικά με τα ιδιαίτερα συμφέροντα των εθνικών καπιταλισμών. Όσον αφορά τη χώρα μας, παραδοσιακοί δεσμοί του οικονομικού της – πολιτικού κατεστημένου με τον υπερατλαντικό ανταγωνιστή και αντίπαλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Που το δολάριο του έχει ήδη υπερτιμηθεί σε βάρος του Ευρώ…
Άρα δεν είναι και λίγα αυτά που συνηγορούν για την μη βιωσιμότητα του Ευρώ! Και πρέπει να ξέρουμε, πως όσον αφορά τη μέλλουσα δραχμή, θα είναι υποτιμημένη λόγω της ελληνικής οικονομικής κρίσης και των εθνικών αποθεμάτων χρυσού, που είναι ελλειμματικά…
Δανείζομαι τα λόγια ενός επιφανούς ευρωσκεπτικιστή, του οικονομιλόγου Μπέρτραντ Κόννολυ, Βρετανού, διαπιστευμένου για χρόνια στην Κομισιόν, στο τμήμα της Κομισιόν που ήταν υπεύθυνο για την παρακολούθηση και την εφαρμογή του συστήματος ΜΣΙ (Μηχανισμός Συναλλαγματικών Ισοτιμιών). Από την εισαγωγή του βιβλίου του «Η Σάπια Καρδιά της Ευρώπης (και υπότιτλο) ο βρώμικος πόλεμος για το Ευρωπαϊκό νόμισμα» διαβάζουμε: «Η μάχη για την εκθρόνιση της κυρίας Θάτσερ, συνέπεσε με την αναγέννηση των σχεδίων για την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση (ΕΝΕ). Κατ’ αυτό τον τρόπο, εκείνη την περίοδο εντάθηκε ο νομισματικός πόλεμος, που παρουσιάστηκε με τη μορφή συνεργασίας μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, πόλεμος που αποτελεί το μόνιμο χαρακτηριστικό του ΜΣΙ από τη στιγμή της σύλληψής του ως ιδέας».
Και αλλού: «Κεντρική μου θέση είναι ότι ο ΜΣΙ και η ΕΝΕ, δεν είναι μόνο ανεπαρκείς, αλλά και αντιδημοκρατικοί θεσμοί: Αποτελούν κίνδυνο, όχι μόνο για τον πλούτο μας, αλλά και για την ελευθερία και σε τελική ανάλυση για την ειρήνη μας. Οι κακοί της υπόθεσης – ορισμένοι περισσότερο ένοχοι από άλλους – είναι οι γραφειοκράτες και οι μεγαλόσχημοι πολιτικοί. Ο ΜΣΙ είναι ένας μηχανισμός που στοχεύει να υπαγάγει την οικονομική ευημερία, τα δημοκρατικά δικαιώματα και την εθνική ελευθερία των πολιτών των ευρωπαϊκών χωρών, στα προστάγματα μιας πολιτικής και γραφειοκρατικής ελίτ, της οποίας η λαγνεία για την εξουσία, ο κυνισμός και οι ψευδαισθήσεις, κρύβονται κάτω από τις ενέργειες της μεγάλης πλειοψηφίας, εκείνων που αγωνίζονται σήμερα να δημιουργήσουν ένα Ευρωπαϊκό υπερκράτος. Το όπλο που διάλεξαν είναι ο ΜΣΙ και το έχουν χρησιμοποιήσει με έξυπνο τρόπο».
Στο α’ κεφάλαιο διαβάζουμε: «Ο Γαλλογερμανικός άξονας, είναι η κοινότητα και ο ρόλος των άλλων μελών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δεν είναι άλλος από το να ευλογούν τελετουργικά, αυτά που θέλουν να επιτύχουν οι ηγέτες της Γαλλίας και Γερμανίας». Αλλού στο ίδιο κεφ: «Η αλληλοεπικάλυψη των Γαλλικών και Γερμανικών γεωπολιτικών συμφερόντων δεν συμπεριλάμβανε και τη Βρετανία, ιδίως στον νομισματικό τομέα, όπου οι Βρετανοί ευνοούσαν περισσότερο μια παγκόσμια συνεργασία, παρά το παιγνίδι ισχύος έναντι των ΗΠΑ που είχαν ως συνέπεια οι απόψεις των Γάλλων και των Γερμανών».
Και αλλού στο ίδιο: «Τόσο ο Σμιτ όσο και ο Ζισκάρ, φαίνονταν αποφασισμένοι, για δικούς του λόγους ο καθένας, να αγνοήσουν τις προειδοποιήσεις της ιστορίας, διαλέγοντας στη θέση τους τα υποτιθέμενα θέλγητρα της».
Βλέπετε… συμπαθέστατο υπόλοιπον των ευρωλιγούρηδων ποια είναι η αγαπημένη σας Ε.Ε.; Που ωρύεστε από τότε που έριξε την ιδέα της ένταξής μας σ’ αυτήν, ο Καραμανλής Α! Αυτός ο εχθρός του λαού, που όταν πέθανε δεν κρατήθηκα κι έγραψα πως «το πτώμα του εχθρού μυρίζει ευχάριστα»! Σε κάποιο, όχι μακρινό νομίζω διάστημα, «τι θα γίνετε χωρίς Βαρβάρους;» (Καβάφης)
