Έχετε ακούσει για τον «αστάθμητο παράγοντα» της Ιστορίας; Και πως αυτός ο αστάθμητος παράγοντας μπορεί να φέρει τα πάνω – κάτω και ν’ αλλάξει την ζωή του ανθρώπινου γένους σε λίγες ώρες ή σε λίγα λεπτά; Λέγεται πως ο Μ. Ναπολέων κατά την διάρκεια της μάχης του Βατερλώ υπόφερε. Ήταν πυρέσσων, υπόφερε από αϋπνίες και το πιο σοβαρό, τον βασάνιζε μια άγρια πρωκτόπτωση. Απλοελληνικά τούχε πέσει ο πισινός και δεν μπορούσε να καβαλήσει το άλογο. Η πρωκτόπτωση συχνά προκαλεί μόλυνση, οπότε οι πόνοι είναι αφόρητοι.
Μόνο τα βαριά εγκαύματα μπορούν να προκαλέσουν τέτοιους πόνους. Γιατί μιλώ μ’ αυτή την γλώσσα των κυνικών; Μα ακριβώς, για να τονίσω τον αστάθμητο παράγοντα και να προσθέσω πως άνθρωποι σαν τον Χίτλερ, τον Στάλιν, τον Μωάμεθ τον Β’ και τον Μ. Ναπολέοντα, ποτέ δεν σκοτίστηκαν ιδιαίτερα για τα ανθρώπινα θύματα. Δεν είναι οι μόνοι, αλλά είναι οι πλέον «πρόχειροι». Εδώ και δεκάδες χρόνια με απασχολούσε ο διαβολοκαλόγερος.
Πίστευα πως ήταν ένας ακόλαστος, ένας αχαλίνωτος πότης, ένας τσαρλατάνος, ένας χυδαίος απατεών. Αυτό το απατεών, το τεκμηρίωνα από την γνωστή φράση του πως «όταν με σκοτώσουν, μαζί μ’ εμένα θα χαθεί και η δυναστεία των Ρωμανώφ». Μετά από την δολοφονία του, ύστερα από 90 περίπου χρόνια πληροφορηθήκαμε πως δεν είχαμε να κάνομε με μια «προφητεία» ενός απατεώνα μοναχού, αλλά μ’ έναν άνθρωπο πανέξυπνο, γνώστη της πραγματικότητας και που πραγματικά ανησυχούσε για την τύχη της δυναστείας, αφού είχε συνδέσει τη ζωή και την τύχη του μ’ αυτήν.
Ο Ρασπούτιν είχε προωθήσει δικούς του ανθρώπους στον κρατικό μηχανισμό και συναναστρεφόταν με στρατιώτες, πόρνες, φιλοκαθεστωτικούς και αντικαθεστωτικούς. Ήξερε πολύ καλά ότι η επανάσταση ήταν προ των θυρών. Γι’ αυτό και έκανε το παν, για να την αποτρέψει με τους ανθρώπους του. Ο μόνος τρόπος ήταν να προχωρήσουν οι Ρώσοι σε μια χωριστή συνθήκη με την αυτοκρατορική Γερμανία. Αυτό όμως, ενώ θα έσωζε την Ρωσική Δυναστεία, θα άλλαζε τον συσχετισμό των δυνάμεων σε βάρος των Δυτικών.
Ο Ρασπούτιν, λοιπόν, θάπρεπε να δολοφονηθεί. Δέχτηκε τρεις σφαίρες, εκ των οποίων μια, που ήταν και η θανατηφόρα, στο μέτωπο. Τις δυο πρώτες του τις έρριξαν Ρώσοι ευγενείς και την Τρίτη, την θανατηφόρα, Άγγλος συνεργάτης τους και μυστικός πράκτορας. Πότε δολοφονήθηκε; Όταν ο Τσάρος απουσίαζε στο μέτωπο. Τι θα γινόταν, αν ο Ρασπούτιν δεν πήγαινε στο φονικό ραντεβού; Θα ζούσε και με την ισχυρή προσωπικότητα και παρουσία του, θα έσωζε την Τσαρική Οικογένεια και το Τσαρικό καθεστώς.
Και φυσικά ο κόσμος σήμερα θα ήταν διαφορετικός. Ολόκληρη την αλήθεια μην περιμένετε να την μάθετε ποτέ. Η Ειμαρμένη δεν είναι ανακάλυψη μόνο των Αρχαίων Ελλήνων, των Μουσουλμάνων ή κάποιων ρομαντικών φαντασιόκοπων. Είναι το αιώνιο Ιστορικό Ερωτηματικό.
ΦΩΤΗΣ
