Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού*
Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία και στην πορεία των λαών, οι οποίες υπαγορεύουν, απαιτούν από την όποιας μορφής ηγεσία τους στο πολιτικό, πνευματικό και οικονομικό επίπεδο τη μεγάλη υπέρβαση.
Άσχετα με το όποιο ανάστημα διαθέτουν οι ηγεσίες αυτές τις καλεί η ιστορία να ενστερνιστούν τα μεγάλα μηνύματα των καιρών, να αναμετρηθούν με το μέγεθος των γεγονότων τα οποία στην συγκυρία με τρόπο ορμητικό και ραγδαίο αλλάζουν την εποχή και ανατρέπουν τις ισορροπίες του κοινωνικού γίγνεσθαι. Αναγκαία προϋπόθεση είναι η επίγνωση ότι: η ιστορία ποτέ δεν υπήρξε κατώτερη των δημιουργών της. Οι δημιουργοί της, δηλαδή οι ηγεσίες, ενίοτε, αποδεικνύονται κατώτερες της ιστορίας. Και, δυστυχώς, αυτό συμβαίνει σήμερα.
*
Ηγεσία η οποία δεν συνειδητοποιεί την κρισιμότητα των πραγμάτων τα οποία η ιστορική μοίρα την όρισε να τα διαχειριστεί, είναι ηγεσία κατώτερη των περιστάσεων.
Ηγεσία η οποία μπροστά στην επερχόμενη θύελλα δεν προετοιμάζεται να την παρακάμψει με τους κατάλληλους χειρισμούς του πηδαλίου του εθνικού σκάφους είναι ηγεσία-στρουθοκάμηλος.
Ηγεσία η οποία παραδίδεται αφεαυτής στην περιδίνηση την οποία δημιουργούν προβλεπτές «καιρικές» συνθήκες, είναι ενδοφοβική ηγεσία.
Ηγεσία η οποία κυριαρχείται από το νόμο της αδράνειας, δεν μπορεί να αντιληφθεί το λαό της ως υποκείμενο των δυναμικών εξελίξεων.
Ηγεσία η οποία δεν είναι δέκτης των επιταγών της ιστορίας και δεν επικαιροποιεί τις επιταγές αυτές σε ένα σύγχρονο πατριωτικό δόγμα είναι ηγεσία ενδοτική με κίνδυνο να καταστεί ηγεσία εθνικής αναξιότητας.
*
Σήμερα, η κρισιμότητα των περιστάσεων δε επιτρέπει την πολυτέλεια μικροκομματικών αντιπαραθέσεων για ήσσονος σημασίας ζητήματα προς ικανοποίηση ηγεμονικών εγωισμών. Το εθνικό πρόταγμα των καιρών επιβάλλει την από κοινού ομόγνωμη συμπαράταξη όλων των δυνάμεων του Έθνους σε μια δημιουργική και αγωνιστική πορεία για την υπέρβαση του επερχόμενου εθνικού αδιεξόδου. Γιατί είναι ολοφάνερο ότι η βαθειά οικονομική κρίση η οποία μέρα με τη μέρα παίρνει διαστάσεις ουσιαστικής χρεοκοπίας, θα εξελιχθεί σε Εθνική Κρίση. Και αυτό θα επισυμβεί όταν με ιστορική νομοτέλεια θα εκδηλωθεί η αρπακτική βουλιμία καραδοκούντων γειτόνων.
Συνεπώς, η πολιτική ηγεσία του τόπου οφείλει να υπερκεράσει το στάδιο της παρακμής και παραμερίζοντας κομματικούς ηγεμονισμούς να καλέσει σε εθνική συμπαράταξη την πνευματική και την ελληνόφρονα οικονομική ηγεσία και από κοινού να χαράξουν μια Εθνική Στρατηγική για τη Σωτηρία του Λαού και του Έθνους. Για να κρατήσουν όρθια την Ελλάδα και όρθιους τους Έλληνες.
Βάθρο αυτής της Εθνικής Στρατηγικής δεν μπορεί να είναι άλλο από ένα κοινά αποδεκτό κοινωνικό, δημοκρατικό και πατριωτικό προγραμματικό πλαίσιο. Ειδικότερα:
α) Μέσα από την ισχυροποίηση των θεσμών της Δημοκρατίας, να ενεργοποιηθεί η Δημόσια Διοίκηση στο σύνολό της, και σε όλο το εύρος της με στόχο την παραγωγικότητα και την αποτελεσματικότητα. β) Να πραγματωθεί απαρέγκλιτα και καθολικά η εφαρμογή των νόμων σε όλα τα επίπεδα και καθ΄ άπασα την επικράτεια. γ) Να υπάρξει ανακατανομή των οικονομικών βαρών με κοινωνική ευαισθησία. Είναι αδιανόητη η υπέρμετρη οικονομική επιβάρυνση των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων και είναι απαράδεκτη η προστασία των ισχυρών εισοδημάτων. Αποτελεί μείζονα πρόκληση η σώρευση πλούτου πάνω στον πλούτο, εν πολλοίς ανώφελο και η διάχυση της φτώχειας στα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Αυτό είναι ό,τι χειρότερο για τη διατάραξη της κοινωνικής συνοχής, για τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και τη λαϊκή έκρηξη. Αν υπάρξει ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη –δεν την οσφραίνονται άραγε οι βολεμένοι;- θα είναι ανώφελη για τους βολεμένους η όποια προσφορά τύπου Λουκά Νοταρά για την εξευμενισμό του σουλτάνου. δ) Κορυφαίος πατριωτικός και οικονομικός στόχος πρέπει να είναι η επαναδιαπραγμάτευση (ριζική αναθεώρηση) των κρίσιμων όρων του μνημονίου, (όρων εκβιαστικών, άδικων, αντιθεσμικών, ανήθικων, αντεθνικών και αθέμιτων ενός επαχθούς δανεισμού και ειδικότερα των όρων του περιορισμού της εθνικής κυριαρχίας), των οποίων η αποδοχή, είναι προφανές, ότι έγινε υπό το κράτος μιας αδήριτης ανάγκης σε συνδυασμό με τον πανικό και την άγνοια. Οι λόγοι αυτοί αιτιολογούν απόλυτα την αναθεώρηση. Αν δεν υπάρξει αναθεώρηση προς την κατεύθυνση διαγραφής επαχθών υποχρεώσεων της χώρας, είναι πλέον βέβαιον ότι η χώρα δεν θα έχει έξοδο από την εντατική στην οποία βρίσκεται αλλά εξόδιο. ε) Το κύριο γνώρισμα μιας εθνικής ηγεσίας είναι το πατριωτικό πρόσημο. Και αυτό συνίσταται στο «αδιαπραγμάτευτο των κυριαρχικών και εθνικών μας δικαιωμάτων». Αυτό πρέπει να αποτελέσει την αταλάντευτη θέση η οποία εδράζεται στην πατριωτική συνείδηση, στην εθνική αυτοπεποίθηση, στο ηθικό φρόνημα, στην εθνική ομοψυχία και την κοινωνική συνοχή.
Φοβούμεθα, όμως, ότι η σημερινή πολιτική ηγεσία, κυρίως στο δικομματικό της σκέλος, κατατρύχεται από το σύνδρομο της ηττοπάθειας η οποία της προκαλεί κουφότητα και αδυνατεί να αφουγκραστεί το βουητό της διογκούμενης λαϊκής οργής. Αδυνατεί να συνειδητοποιήσει η ηγεσία αυτή ότι ο εγκλωβισμένος στο δικομματισμό λαός αργά ή γρήγορα θα απεγκλωβιστεί, θα αυτονομηθεί και θα αποκτήσει τη δική του δυναμική. Και θα είναι κρίμα, αλίμονο, ότι αυτό το Λαϊκό Κίνημα δεν φαίνεται να έχει πατριωτικό και κοινωνικό όραμα. Θα είναι ένα κίνημα τυφλό, χωρίς ιδεολογία και χωρίς προοπτική. Και θα είναι οδυνηρό αν αυτό το κίνημα τεθεί κάτω από δογματική καθοδήγηση.
Για να έχει το λαϊκό κίνημα ομαλή εξέλιξη και θετική προοπτική πρέπει να τεθεί υπό δημοκρατική καθοδήγηση. Αλλά αυτό είναι έργο μιας φωτισμένης και ταυτόχρονα γενναίας και θαρραλέας ηγεσίας με γνήσια εθνικά αντανακλαστικά. Μιας ηγεσίας που να μη λογαριάζει ΚΑΝΕΝΑ κόστος. Μιας ηγεσίας η οποία να έχει οδηγό τον υπέρτατο νόμο: Salus patria suprema lex esto.
*Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός είναι Πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ»
e-mail: pkritikos14@yahoo.gr
