Η καθηγήτρια Στέλλα Πρωτονοτάριου ήταν διευθύντρια στο 132ο Δημοτικό Σχολείο που στεγάζεται στο σχολικό συγκρότημα της Γκράβας στην Αθήνα .Κάτω από αντίξοες συνθήκες δημιούργησε μαζί με τους συναδέλφους της καθηγητές ένα σχεδόν πρότυπο σχολείο που φιλοξενούσε παιδιά από πολλές εθνικότητες.
Της Αγγελικής Ελ. Ροσμαράκη
Δημιούργησε προγράμματα εκπαίδευσης προσαρμοσμένα στην πολυπολιτισμική σύνθεση των μαθητών του σχολείου, προγράμματα πρωτοποριακά. Αυτό που έκανε κυρίως ήταν ότι ευαισθητοποίησε και κινητοποίησε μαθητική και εκπαιδευτική κοινότητα γονείς, μαθητές, τοπική κοινωνία και προσπάθησαν να δώσουν λύση σε ένα σχολείο με πολλά αδιέξοδα, ένα σχολείο που δεν λειτουργούσε. Όλοι μαζί εργάστηκαν με αυταπάρνηση, κυρίως εκτός ωραρίου, για μεγάλο χρονικό διάστημα και το θαύμα έγινε.
Ωστόσο αυτό φαίνεται ότι ενόχλησε «κάποιους». Σχόλια διάφορα άρχισαν να αναρτώνται στο διαδίκτυο, ενόχλησε η πρωινή προσευχή που άλλαξε και αντί για το «Πάτερ ημών», ακούγονταν το «Πρωινό άστρο» του Γιάννη Ρίτσου. Ενόχλησε το γεγονός ότι σ’αυτό το σχολείο όπου τα παιδιά στην πλειονότητά τους ήταν αλβανόπουλα, γίνονταν διδασκαλία της μητρικής τους γλώσσας, πράγμα φαίνεται που ισοδυναμεί με ποινικό αδίκημα. Στα συγκεκριμένα ιστολόγια στο διαδίκτυο γράφονταν τώρα, ότι η δασκάλα μαθαίνει τα παιδιά …αλβανική ιστορία!
Έτσι αντί το σχολείο να αποτελέσει παράδειγμα, έγινε αντικείμενο δίωξης. Η δασκάλα μετατέθηκε από το 132ο Δημοτικό Σχολείο με βάσει την μέθοδο της «προφορικής συνέντευξης» και όχι μόνο αυτό αλλά κατηγορήθηκε ότι παρέδιδε παράνομα σε παιδιά μεταναστών μαθήματα της μητρικής τους γλώσσας. Κάθισε στο εδώλιο μετά από καταγγελίες ότι κατά την περίοδο 2004-2007 και χωρίς την απαραίτητη άδεια της αρμόδιας διεύθυνσης, παραχωρούσε τα απογεύματα, αίθουσα του δημοτικού σχολείου για να διδάσκει σε παιδιά μεταναστών την μητρική τους γλώσσα, αλβανικά και αραβικά…
Στο πλευρό της βρέθηκαν ο Σύλλογος Γονέων του 132ου Δημοτικού και άλλων σχολείων, η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ, φορείς, συλλογικότητες από όλη την χώρα, αλλά και απλοί πολίτες. Διοργανώθηκαν συγκεντρώσεις συμπαράστασης έξω από τον χώρο των δικαστηρίων της πρώην Σχολής Ευελπίδων. Και βέβαια στις παρούσες συνθήκες αθωώθηκε πανηγυρικά η κ. Στέλλα Πρωτονοτάριου, καθώς και η δασκάλα της μητρικής γλώσσας Καρκάλο Ντενάντας.
Ο εισαγγελέας του δικαστηρίου στην αγόρευσή του είπε μεταξύ των άλλων: «Δυστυχώς καλούμαι να υποστηρίξω ένα κατηγορητήριο που δεν υποστηρίζεται από πραγματικά περιστατικά. Δεν διακρίνω την ελάχιστη ένδειξη μη νομιμότητας της πράξης των δύο κατηγορουμένων. Σε βάρος του προσωπικού της χρόνου η Στέλλα Πρωτονοτάριου, ξεκίνησε μια ρομαντική δραστηριότητα για τα παιδιά. Αν κάποιος χωρίζει τα παιδιά σε ελληνόπουλα και αλβανόπουλα είναι προσωπικό του πρόβλημα, γιατί τα παιδιά είναι παιδιά. Όταν συνυπάρχουν στο ίδιο περιβάλλον, πρέπει να υπάρχει ασφάλεια και συνεργασία».
Η μεγάλη αυτή δικαίωση δεν είναι μόνο νίκη των δασκάλων του 132ου και της πρώην διευθύντριας, αλλά και νίκη του εκπαιδευτικού και του κοινωνικού κινήματος που σ’αυτές τις δύσκολες εποχές έδειξε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι ο αγώνας για την ισότητα και την δημοκρατία είναι ζωντανός και η ανθρώπινη αλληλεγγύη αποτελεί ακόμα βασικό συστατικό της κοινωνίας μας.
