Τόσα χρόνια κανείς δεν μιλούσε δυνατά γιατί έλεγαν όλοι ψιθυριστά¨ «Σιγά η πατρίδα κοιμάται.» Ξαφνικά οι πάντες ξύπνησαν σαν από ένα λήθαργο. Κοιτάζουν από όλες τις πλευρές την πατρίδα, και διαπιστώνουν ότι από τον πολύ ύπνο, είχε όλο το σώμα της γεμίσει κακοφορμισμένες πληγές. Αυτοί που είχαν τελευταία την ευθύνη άρχισαν να τρομοκρατούνται.
Του Μανούσου Γ. Δασκαλάκη
Χωρίς να το καταλάβουν η βόμβα έσκασε στα χέρια τους και τους έπιασε στον ύπνο. Βγήκαν στους δρόμους στις πλατείες και στα βουνά κι άρχισαν να εκφοβίζουν το κοσμάκη. «Τι θα γίνουμε αν η πατρίδα μας βουλιάξει»; Χτυπούσαν τα χέρια τους στα στήθη τους φωνάζοντας στους δρόμους και στις πλατείες σπαρακτικά. Οι άνθρωποι έβλεπαν τους κλειδοκράτορες στις πλατείες να σπαράζουν και πήγαιναν μαζί τους για συμπαράσταση. «Μην κάνετε έτσι βρέ παιδιά» «Θα κάνουμε ότι πρέπει φώναξε κάποιος». «Θα φωνάξουμε τους καλύτερους γιατρούς είπε κάποιος άλλος.» «Που θα βρούμε τα λεφτά»; «Οι μεγαλογιατροί είναι πανάκριβοι». «Χώρια που θέλουν και φακελάκι.» «Να την αφήσουμε να πεθάνει σε αυτά τα χάλια που βρίσκετε δεν έχει γιατρειά» είπαν μερικοί από το πλήθος. «Την γλυκειά μας την πατρίδα να την αφήσουμε στο έλεος το Θεού ποτέ, ποτέ» είπαν οι φτωχότεροι. Τότε μια μαυροντυμένη χήρα η κυρά Κατίνα η οποία ζητιάνευε για να τα βγάλει πέρα έβαλε το πρώτο πενηντάευρο στον δίσκο.
Ο φτωχόκοσμος ο οποίος συγκεντρώθηκε στην πλατεία, άνοιξε το πορτοφόλι του και έδωσαν όλοι τον οβολό τους από το υστέρημα τους .Ο έρανος είχε επιτυχία η πατρίδα σώθηκε με μια καταπληκτική εγχείριση από τον διακεκριμένο καθηγητή. Αυτοί που έπρεπε όμως να δώσουν τα περισσότερα οι έχοντες και κατέχοντες δεν πλησίασαν καθόλου στον έρανο. Έκαναν πως δεν άκουγαν και δεν έβλεπαν. Οι φτωχοί και οι φιλότιμοι έσωσαν για μια ακόμη φορά την πατρίδα. Και πρώτη από όλους η χήρα κυρά Κατίνα που ζητιάνευε και καθάριζε σκάλες για να ζήσει.
