Ως πότε θα μας έχουν στα capital control; Ως πότε θα μπαίνουν τα λιγοστά χρήματά μας, οι μισθοί μας, οι συντάξεις μας στους τραπεζικούς λογαριασμούς και δεν θα μπορούμε να τα διαχειριστούμε παρά με το σταγονόμετρο;
Γιατί οι τράπεζες να κρατούν τα δικά μας λεφτά και να τα τζιράρουν; Με ποιο δικαίωμα; Για τι να μην μπορούν οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες επιταγή ημέρας να την εισπράξουν αλλά να πρέπει να την καταθέτουν στην τράπεζα και να την εισπράτουν (αν δεν έχουν υπερβεί τα μετρητά τους το όριο) σε 3 ή περισσότερες ημέρες;
Ποιοι μας έβαλαν τις τράπεζες κουμανταδόρους στην τσέπη μας; Ποιοι μετέτρεψαν τις τράπεζες σε ιδιοκτήτες των χρημάτων μας;
Γιατί μας καταργούν την «τσέπη» μας; Δηλαδή την δυνατότητα να είμαστε κύριοι του εαυτού μας;
Ποιοι μας καταργούν την ελευθερία μας; Για την εξουσία συναινούν μ’ αυτές τις δυνάμεις που είναι εχθροί της χώρας μας! Και εχθροί της ύπαρξής μας, της ζωής μας, της ανεξαρτησίας μας και έχομε και μια αριστερά δήθεν αριστερά που έμπλεξε τα μπούτια της και θεωρεί την ανεξαρτησία των λαών, την ανεξαρτησία μας, την δική μας ανεξαρτησία, εθνικισμό.
Εθνικισμός είναι να θεωρείς το έθνος σου, τον λαό που ανήκεις καλλίτερο και ανώτερο απ’ τους άλλους λαούς. Αυτό είναι εθνικισμός. Τουλάχιστον για μένα. Όχι, να θέλεις την ανεξαρτησία σου την ελευθερία σου ουσιαστική και οικονομική. Αυτό είναι δικαίωμα, είναι απαίτηση κάθε λαού. Γι’ αυτό υψώσαμε τη γροθιά και παλέψαμε και φωνάξαμε μέσα απ’ τα βάθη της ψυχής μας: «Αγώνας, Αγώνας μέχρι εσχάτων»
Αυτό είναι η αριστερά: «Αγώνας, αγώνας μέχρι εσχάτων» Για τα δικαιώματα των λαών.
Αλλά ο αγώνας μας, ο αγώνας όλων των ανθρώπων, όλων των Ελλήνων μετατράπηκε σε αγώνα για την καρέκλα αυτών που κάτσανε. Κρίμα. Και όχι μόνο κρίμα! Οργή! Και νυσάφι πια!
Ως πότε οι τράπεζες θα είναι αφεντικά και διαχειριστές των λίγων χρημάτων μας; Αυτά τα capital control πως θα τα αποτινάξομε απ’ την καμπούρα μας;
Ως πότε παλληκάρια θα ζούμε στα στενά μονάχοι σα λιοντάρια στις ράχες τα βουνά; Καλλίτερα μια ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή.
Β.Γ.
