Στις απόμακρες κι απομονωμένες από την καθημερινότητά μας ακτές της Γάζας, μέσα στις παραγκούπολεις μιας ανθρώπινα επιβεβλημένης πανούκλας, η λέξη «αποκλεισμός» είναι ταυτόσημη με το θάνατο. Στον τόπο αυτό που κάθε ημέρα είναι ημέρα των νεκρών, ο μεγαλύτερος αγώνας των ζωντανών είναι αυτός ακριβώς: να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη τους. Κι έτσι να επιβιώσουν τον παραλογισμό.
Η εξαθλίωση που κρατάει χρόνια πολλά, εξελίσσεται χρονικά μέσα από γεγονότα τα οποία – εμείς ως απόντες από τον τόπο του αποκλεισμού – δε βιώνουμε, ενίοτε βίαια κι άλλοτε συμβολικά. Πολλές φορές το συμβολικό αυτό συγκλίνει με το βίαιο. Κι εκεί ακολουθεί μία σύνθεση εικόνων παράδοξων, γι’ αυτό και ικανών να εμπνεύσουν. Όπως η εκσεσφενδόνιση μίας πέτρας με μία σφεντόνα από τα χέρια ενός παιδιού, ενάντια σε μια μηχανή πολέμου που στοχεύει καταπάνω του.
Η λέξη «ιντιφάντα» που δημιουργήθηκε για να εκφράσει αυτή τη φαινομενικά παράλογη ενέργεια αντίστασης ενός ενάντια σε έναν άλλο πάνοπλο εχθρό, είναι σύμφυτη με κάτι βαθιά ανθρώπινο. Το αίσθημα της αξιοπρέπειας. Είναι ένας αγώνας για να σώσουν την ευτυχία τους. Την ελπίδα της αγάπης. Γιατί για να υπάρχει αγάπη πρέπει να υπάρχει μέλλον, και η ψύχραιμη αντιμετώπιση σε ένα τέτοιο καθεστώς, σημαίνει την είσοδο στη λογική του αποκλεισμού. Της μη ύπαρξης διεξόδου. Δέχεσαι την αφαίρεση. Δηλαδή, την ανομβρία μεγάλων αισθημάτων. Οι κάτοικοι της Γάζας, είναι αποκλεισμένοι, δίχως όμως να έχουν αποδεχτεί τη λογική του αποκλεισμού. Αυτό είναι το ουσιώδες.
Η ματαιότητα αυτών των αισθημάτων είναι μονάχα φαινομενική, γιατί στις παράδοξες πράξεις που δημιουργούν, βρίσκεται η άρνηση της δουλείας. Ο τρόπος, δηλαδή, για να σωθούν από τους νεκρούς τους κι έτσι να λυτρωθούν. Οι νεκροί των πλοίων της «ελεύθερης Γάζας» ήταν η βίαιη άρνηση της επαλήθευσης της ελευθερίας ενός λαού. Υπό αυτό το πρίσμα, δέχθηκαν την επίθεση μιας μηχανής σκλαβιάς, που συνεχίζει να αρνείται την επαλήθευση της θέλησης των ελεύθερων ανθρώπων που έκρυψαν πίσω από τα τείχη.
Η επίθεση του Ισραήλ στο στόλο της ελευθερίας, αποδεικνύει πως αυτός που επιμένει να αρνείται την ελευθερία πέρα από τα τείχη είναι το ίδιο το Ισραήλ. Αρνείται την ελευθερία όχι στους ελεύθερους Παλαιστίνους που βρίσκονται υπό καθεστώς αποκλεισμούς εξαιτίας των ενέργειών του αλλά στο λαό του Ισραήλ που είναι σκλαβωμένος. Αρνείται την ελευθερία δηλαδή στο λαό του Ισραήλ που η σκλαβιά του κρατάει υπό καθεστώς αποκλεισμού κι όχι σκλαβιάς τους ήδη ελεύθερους Παλαιστίνιους. Φυλακισμένοι είναι οι Ισραηλινοί. Όμως δεν είναι μόνο αυτοί.
Μαζί τους εξίσου σκλαβωμένοι είναι οι λαοί της Ευρώπης και της Αμερικής. Οι ανακοινώσεις που εξέδωσαν οι κυβερνήσεις των λαών αυτών μετά τα τελευταία γεγονότα, την επίθεση ενάντια των καραβιών της ήδη «ελεύθερης» αλλά αποκλεισμένης «Γάζας» καθώς και οι ενέργειες συγκεκριμένων κρατών όπως της Κύπρου με τα εμπόδια που δημιούργησαν αποδεικνύουν πως γνώριζαν το έγκλημα που επρόκειτο να συντελεσθεί ευελπιστώντας στην αποτελεσματικότητα του Ισραηλινού στρατού για ένα «αίσιο» τέλος. Δηλαδή, στη συνέχιση του αποκλεισμού δίχως επιπτώσεις. Ρίσκαραν ενώ γνώριζαν, το θάνατο ανθρώπων από τα κράτη τους. Και τώρα διατάσσουν έρευνες στο εξωφθαλμές.
Σκλαβωμένοι εξίσου και οι αραβικοί λαοί, που σε πλήρη αναντιστοιχία με το λαϊκό αίσθημα οι κυβερνήσεις τους δεν προσφέρουν στην προσπάθεια να σπάσει ο αποκλεισμός και νίπτουν τας χείρας τους. Μετατρέπουν έτσι τον αγώνα ενάντια στην καταπίεση που βιώνουν οι λαοί τους σε μίσος ενάντια στους Ισραηλινούς. Η οργή του παίρνει χρώμα από το «Άλλο» που θεωρείται η ουσία της καταδυνάστευσής του. Αθωώνοντας στην ουσία την καίρια ευθύνη των ηγεσιών τους.
Ο αγώνας σήμερα των Παλαιστινίων και των Ισραηλινών δεν είναι δικός τους. Αφορά περισσότερο εμάς παρά αυτούς. Αν επιθυμούμε ν’ αντιστραφεί αυτή η πορεία της αφαίρεσης, μιας εξαθλίωσης της έννοιας του ανθρώπου. Το σπάσιμο του αποκλεισμού θα είναι μια νίκη όλων μας. Τώρα είναι και η ευθύνη μας. Γιατί, τι ειρωνία, σήμερα, η ελευθερία να πρέπει να ζει αποκλεισμένη. Τι ειρωνία, η σκλαβιά να πρέπει να ορθώνει τείχη στους ελεύθερους για να παραμείνει σκλαβωμένη.. Σε μια μοίρα που είναι κοινή.
Για την υπεράσπιση των Ισραηλινών, για την απελευθέρωσή τους, τα τείχη πρέπει να πέσουν. Οι Παλαιστίνιοι είναι ήδη ελεύθεροι.
