Στις 16 του Μάη 2008, μέρα Παρασκευή πολλοί άνθρωποι ανηφόριζαν από Κάντανο και άλλοι κατηφόριζαν από την κορυφογραμμή των Τεμενίων και έφταναν στο χωριό Μπαμπακάδω. Από εκεί όλοι κατηφόριζαν με τόπο συνάντησης ένα μεγάλο πλάτωμα, χάρμα οφθαλμών με πανοραματική θέα. Εκεί σε καλωσόριζαν τα πουλιά με το καλέδημά των μέσα από τα φυλλώματα των άγριων και ήμερων δένδρων. Εκεί υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, που όλοι ήλθαν για να τον γιορτάσουν.
Ο εξαίρετος ιερέας π. Φραγκίσκος Σαρτζετάκης με τους καλλίφωνους ψάλτες κ. Βαρδαλάκη Κων/νο και τον Ταξίαρχο Χωρ/κής κ. Γλακουσάκη Εμμανουήλ με την ψαλμωδία των σε μετέφεραν σ’ ένα παραδείσιο κόσμο. Η θεία λειτουργία του ιερού Χρυσοστόμου γινότανε πιο θεσπέσια. Η ανοιξιάτικη φύση, το καλήδημα των πουλιών, το μικρό εκκλησάκι και η ψαλμωδία των καλλίφωνων υμνητών του Υψίστου ήταν κάτι το απερίγραπτο.
Μέσα σ’ αυτή τη μαγευτική ατμόσφαιρα και το μεγαλείο της φύσης ο π. Φραγκιός τέλεσε τη θεία λειτουργία, ευλόγησε τους άρτους και ευχήθηκε σο φιλέορτο εκκλησίασμα και του χρόνου όλοι υγιείς να ξαναβρεθούν εκεί. Όλοι αλληλοευχήθηκαν, πήραν αντίδωρο και άρτο με μια ιδιαίτερη ικανοποίηση. Η χαρά ήταν έκδηλη στα πρόσωπα όλων.
Νέα έκπληξη μας περίμενε! Ο πρόεδρος του τοπικού Συμβουλίου Καντάνου κ. Σαρτζετάκης Δημήτριος με βοηθούς όλους τους κατοίκους του χωριού άνδρες, γυναίκες και παιδιά είχαν στήσει ένα μακρύ στενό τραπέζι – τάβλα κάτω από ένα αιωνόβιο δρυ, περιτυλιγμένο με κισσό. Προσκαλούσαν όλους τους πανηγυριώτες να καθίσουν στα καθίσματα, που υπήρχαν και στις δύο πλευρές.
Ο ιερέας ευλόγησε τη βρώση και την πόση κι εμείς αρχίσαμε ν’ απολαμβάνομε τα εξαίρετα εδέσματα: μέλι, τυρί, πολύλογα καλιτσούνια, μουρνιδιά, ακρωτηριανή και ντόπια τσικουδιά, καντανιώτικο κόκκινο κρασί από πολλά βαρέλια. Το ένα καλύτερο από τ’ άλλο. Σε λίγο γέμισε η τάβλα μας από τσιγαριαστό και βραστό κρέας, σαλάτες κ.α. Χωρίς καθυστέρηση έφτασε το αχνιστό, πεντανόστιμο πιλάφι, που έφτιαξε ο νεαρός Γιώργος Βακάκης, που συνεχίζει τη δουλειά του πατέρα του Ηλία. Το φημισμένο μάγειρα – εστιάτορα της πλατείας Καντάνου.
Στην παρέα, αν και ήταν μεγάλη, είδα τον κ. Χατζημιχελάκη Ευτύχιο, τ. Δ/ντή Νοσοκομείου Αθηνών «Αλεξάνδρα» γιατρό Παθολόγο – Ειδικό Διαβητολόγο, τον κ. Γλακουσάκη Εμμανουήλ ε.α. Ταξίαρχο Χωρ/κής, τον κ. Καντανολέων Ιωάννη ε.α. Συνταγματάρχη, που όλοι είχαν έλθει με παρέα. Τους Ακρωτηριανούς κ. Ανδρεαδάκη και Καπετανάκη κ.α. προσκεκλημένοι, φίλοι και συγγενείς των κατοίκων της περιοχής. Κόσμος πολύς στο Μπαμπακάδω την ημέρα αυτή για να γιορτάσουν τον Άγιο Νικόλαο, ν’ απολαύσουν τη φύση και να γευτούν τα «καλούδια» της καλοσύνης των Μπαμπακαδιανών.
Μέσα σ’ αυτή την χαρμόσυνη ευτυχία άρχισαν τα τραγούδια και τις μαντινάδες. Απ’ αυτές πολύ μου άρεσε η παρακάτω: «Κρήτη θα πει παράδοση, Κρήτη θα πει ανδρεία, Κρήτη θα πει Ρωτόκριτος, Κρήτη θα πει φιλοξενία». Η δ. Χαρίκλεια Μπερτάκη συνεχώς έπαιρνε φωτογραφίες και αποθανάτιζε τα δρώμενα.
Μεταξύ ντόπιας και ακρωτηριανής τσικουδιάς, κρασιού και νοστιμοτάτων εδεσμάτων άνοιξε η συζήτηση γιατί να γιορτάζουν εδώ τον προστάτη άγιο του ελληνικού ναυτικού (πολεμικού και εμπορικού) την 16η και όχι την 20η Μάη; Η 20η συμπίπτει με τη μετακομιδή των λειψάνων του Αγίου Νικολάου από τα Μύρα της Λυκίας στο Μπάρι της Ιταλίας, όπου και βρίσκονται. Η μετακομιδή έγινε την εποχή του Αλεξίου Β’ Κομνηνού, όταν κατέλαβαν οι Τούρκοι την περιοχή. Συμφώνησαν, λοιπόν, οι κάτοικοι από του χρόνου να γιορτάζουν τον Άγιο Νικόλαο στο Μπαμπακάδω στις 20 του Μάη.
Ο Άγιος Νικόλαος ήταν αρχιεπίσκοπος των Μύρων της Λυκίας! Έζησε το β’ ήμισυ του γ’ αιώνα μέχρι το 330 μ.Χ. Διακρίθηκε για αρετή, γενναιότητα, φιλανθρωπία έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο. Είναι θαυματουργός, λαϊκός άγιος, θαλασσινός, ο «ναύτης» και ο «θαλασσίτης». Του χρόνου οι Μπαμπακαδιανοί θα τον γιορτάσουν 20 του ΜΑΗ.
Ι.Γ. Γρηγορομιχελάκης
Επιτ. Λυκειάρχης – Δημ. Σύμβουλος Καντάνου
