Η κρίση, και στα Χανιά, είναι εμφανής. Κρίση που παίρνει όψεις οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές. Κι εκεί, βλέπουμε φαινόμενα τα οποία δεν είχαν παρατηρηθεί στο παρελθόν, στην έκτασή τη σημερινή – στη μορφή που παίρνουν. Ομάδες νεαρών οι οποίοι ψάχνουν για μία ταυτότητα, που ξεσπούν ενίοτε βίαια επί δικαίων και αδίκων. Οργανώνονται και κάποιες εξ αυτών των ομάδων έχουν προσεγγισθεί από φασιστικές γκρούπες. Γκρούπες που κηρύσσουν το μίσος και βάζουν στο στόχαστρο αυτούς που δε μπορούν μέσω του νόμου ν’ αντιδράσουν ή ν’ αντισταθούν, να υπερασπίσουν τον εαυτό τους, όπως ένας άνθρωπος με χαρτιά, ένας άνθρωπος με δικαιώματα, ένας άνθρωπος που μπορεί να υπερασπίσει την αξιοπρέπειά του.
Σα να τους καλούν ν’ αντιδράσουν βίαια, ν’ ανταπαντήσουν με τον ίδιο τρόπο. Γιατί, σ’ αυτή την περίπτωση, ένας μετανάστης θα κτυπάει ένα νεαρό Χανιώτη. Και τότε, η αστυνομία θα προβεί στις κατάλληλες ενέργειες, θα εφαρμόσει το νόμο, θα αντιδράσουν οι πολίτες μέσω των στηλών των εφημερίδων, θα πάρει τη δέουσα δημοσιότητα.
Όμως, αυτό, ακόμα δεν έχει συμβεί. Αντιθέτως τις τελευταίες δύο εβδομάδες, στους δρόμους των Χανίων χύνεται αίμα. Αίμα μεταναστών, χωρίς χαρτιά κυρίως. Δηλαδή χωρίς δυνατότητα να προβούν σε κάποια επίσημη καταγγελία μεμονωμένα. Κι έτσι, μέσω του Φόρουμ Μεταναστών και με τη συμπαράσταση του Κοινωνικού Στεκιού – Στεκιού Μεταναστών και της κατάληψης Rosa Nera, αντιδρούν συλλογικά, στους αναίτιους πολλαπλούς ξυλοδαρμούς που συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά, καθώς επιστρέφουν από τη δουλειά τους, ή όταν κάθονται σ’ ένα παγκάκι σε μια πλατεία, όταν περπατούν στο δρόμο με σκυφτό το κεφάλι, προσέχοντας στα σκοτεινά σοκάκια, για να μην προκαλέσουν και να μη μπλέξουν. Ζώντας με τον φόβο… Χωρίς επιστολές στις εφημερίδες, χωρίς ενδιαφέρον από τους άμεσα σχετιζόμενους: παραιτημένοι.
Αυτή είναι μία οδυνηρή πραγματικότητα που οι επίσημες αρχές, αν και γνωρίζουν, αφήνουν να συνεχίζεται. Αυτή είναι η πραγματικότητα η οποία οδήγησε και στη συγκέντρωση της Παρασκευής στην Πλατεία Αγοράς, περίπου στις 9 το βράδυ, ανθρώπων Χανιωτών, μεταναστών και αλληλέγγυων. Περίπου 300 άτομα ήταν εκεί όπου στήσανε τα πηγαδάκια τους και συζητούσανε για την κατάσταση που διαμορφώνεται. Μερικοί τονίζοντας με αρκετή ανησυχία πως αν η κατάσταση συνεχιστεί, κάποια στιγμή, μπορεί να βγει και εκτός ελέγχου. Κι άλλοι που κραύγαζαν την ανάγκη για πιο δυναμικά μέτρα, συλλογικά και πολιτικά για να μη συμβούν ατομικά και μεμονωμένα, μ’ ότι θα συνεπάγεται αυτό. Το σίγουρο είναι πως υπάρχει ένταση στην κοινότητα των μεταναστών. Κι ο φόβος είναι κακός σύμβουλος. Αυτό είναι που ζητούν οι αρχές των Χανίων;
Μιλώντας στον Σαλίχ Χατισαρού από το Κουρδιστάν, μέλος του Φόρουμ Μεταναστών, είπε αρκετά ενδιαφέροντα, ενδεικτικά του κλίματος που επικρατεί:
«Τις τελευταίες μέρες στους δρόμους των Χανίων γίνονται επιθέσεις προς τους μετανάστες, άγριοι ξυλοδαρμοί μέσα στην πόλη. Είναι κάποιοι άνθρωποι που ίσως πιστεύουν πως θα τους πάρουμε τις δουλειές, που πίστεψαν πως είμαστε εχθροί, πως δεν κάνουμε τίποτα για την πόλη. Εμείς, Χανιώτες και Μετανάστες, ως Φόρουμ Μεταναστών, ως Στέκι Μεταναστών προσπαθούμε να οργανωθούμε ως πολίτες, ως συνοδοιπόροι, ως αδέλφια. Δε θέλουμε τη σύγκρουση. Καθένας έχει δικαίωμα να ζήσει ελεύθερος. Να ξέρουν ότι η αξιοπρέπεια του μετανάστη έρχεται πάνω απ’ όλα. Πάνω από τη δουλειά μας, πάνω από τη διασκέδασή μας, πάνω από τις ανθρώπινες σχέσεις μας. Νομίζω πως και η αστυνομία γνωρίζει τι συμβαίνει στα Χανιά. Τους καλούμε, όταν γίνονται αυτές οι επιθέσεις, να είναι έτοιμοι να δώσουν λύσεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Θέλουμε να ζούμε σαν άνθρωποι. Είμαστε οργανωμένοι, και σε περίπτωση που συνεχιστούν οι επιθέσεις, θα αντιδράσουμε στους δρόμους. Και μη νομίζουν ότι οι μετανάστες δε μπορούν να πράξουν. Κρατιόμαστε τώρα. Δεν είναι η πρώτη φορά, δεν είναι η δεύτερη φορά. Ξέρουμε πως ο ρατσισμός ξεκινά από τη ξενοφοβία. Ξέρουμε πως όταν ο άνθρωπος δε βλέπει αυτόν που είναι απέναντί του ως ίσο, τότε τον θεωρεί κατώτερο κι ενίοτε επικίνδυνο. Καθένας έχει δικαίωμα να ζήσει ελεύθερος. Αν μας ενοχλούνε, σε κάποιο σημείο μπορεί να χαθεί ο έλεγχος. Και τότε δε θα μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Θα είναι αργά».
