Του Φίλιππου Ζάχαρη.
Συναίνεση αναζητά εκ νέου ο πρωθυπουργός και οι συναντήσεις διαδέχονται η μια την άλλη, στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει την συγκατάθεση της αντιπολίτευσης για την συνέχιση του έργου του. Ομαλό κλίμα επιδιώκει η κυβέρνηση και αποδοχή των όρων διακυβέρνησης της χώρας από τα κόμματα της Βουλής, αυτοί είναι οι στόχοι του Γιώργου Παπανδρέου που ψάχνει εναγωνίως υποστηρικτές στο κοινοβουλευτικό σώμα. Έχει προηγηθεί βέβαια η αποκατάσταση της εσωκομματικής τάξης, καθώς πολλοί βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος διαφώνησαν και εξέφρασαν ανοιχτά τις ενστάσεις τους στο πολυνομοσχέδιο για τα εργασιακά. Πράγματι, ο πρωθυπουργός δεν θα πρέπει να αισθάνεται και πολύ καλά αναφορικά με τις εσωκομματικές διαφωνίες.
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν εκφράσει επανειλημμένως τους προβληματισμούς τους για την πορεία της χώρας μετά τα νέα μέτρα, για την υποταγή a priori στο μνημόνιο και την μη εξεύρεση άλλων εναλλακτικών λύσεων που δεν θα επιβάρυναν τους πολίτες. Εκτός λοιπόν από την αντιπαράθεση με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ο πρωθυπουργός καλείται να συγκεράσει τις διαφορετικές απόψεις εντός του κόμματός του. Το πολυνομοσχέδιο που περιλαμβάνει τις νέες ρυθμίσεις για τις εργασιακές σχέσεις, τις περικοπές μισθών στις ΔΕΚΟ και φορολογικές αλλαγές, αναμένεται να καταψηφίσει επί της αρχής η ΝΔ, υπερψηφίζοντας όμως δέκα από τα δεκαοχτώ άρθρα του. Τις ρυθμίσεις αυτές θα υπερψηφίσει και η Δημοκρατική Συμμαχία. Αντίθετα, θα το καταψηφίσουν ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και Δημοκρατική Αριστερά.
Η συναίνεση, καθώς φαίνεται, δεν μπορεί να επιτευχθεί με ευκολία. Και πως θα μπορούσε άλλωστε, όταν οι απόψεις των κομμάτων για την διευθέτηση της κρίσης διαφέρουν τα μέγιστα. Βέβαια ο πρωθυπουργός, στις κατ΄ιδίαν συναντήσεις του με τους πολιτικούς αρχηγούς, θα προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο και μερική έστω συγκατάθεση στην άσκηση της πολιτικής του. Όμως παρόμοιες συναντήσεις, το μόνο που κάνουν είναι να εντείνουν την ανησυχία των πολιτών για το μέλλον της χώρας.
Οι πολίτες, πράγματι, ανησυχούν για το που θα οδηγήσει όλη αυτή η κατάσταση και κάθε φορά που επιδιώκονται τέτοιες έκτακτες συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών αναστατώνονται, φοβούμενοι πως τα πράγματα έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και πως οι πολιτικοί άρχοντες το μόνο που διαπραγματεύονται είναι η ασφάλεια και διάσωσή τους από το οικονομικό ναυάγιο. Η κυβέρνηση δια του υπουργού Οικονομικών, Γιώργου Παπακωνσταντίνου, επιμένει πάντως πως η κρίση αυτή κάποια στιγμή θα ξεπεραστεί. Την ίδια στιγμή, τονίζει πως το πολυνομοσχέδιο είναι σύνθετο από πολλές απόψεις: «Το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης είναι πολύπλοκο, δεν είναι εύκολο, αφορά όλα τα υπουργεία και ενέχει δύσκολες αποφάσεις, γιατί η κυβέρνηση καλείται να το υλοποιήσει μέσα στο πλαίσιο της δημόσιας διοίκησης που δεν μπορεί να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη».
Ο κος Παπακωνσταντίνου μάλλον μας προϊδεάζει πως τα δεδομένα έχουν πλέον αλλάξει και πως μια σειρά από θέματα που αφορούν νευραλγικούς τομείς όπως οι συγκοινωνίες, οι ΔΕΚΟ και άλλοι φορείς αξιώνουν άμεσες λύσεις, συχνά δυσβάσταχτες για τους εργαζόμενους. Στους δικούς του ρυθμούς, βέβαια, χορεύει ο Θόδωρος Πάγκαλος που τα βάζει με τους ακριβοπληρωμένους στις εκάστοτε υπηρεσίες, προκαλώντας αγανάκτηση και εκνευρισμό. Είναι ακραία τα εν λόγω συμβάντα. Ουδείς νομιμοποιείται – πόσο μάλλον η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ – να επιτίθεται σε εργαζόμενους που πιθανά η ίδια τοποθέτησε πριν από κάποια χρόνια στις θέσεις που βρίσκονται.
Το ίδιο ισχύει βέβαια και για την ΝΔ που είναι συνυπόλογη σε ότι αφορά τους ακατάσχετους διορισμούς του παρελθόντος. Όμως οι ύβρεις και οι κατηγορίες «κατά των δικών τους παιδιών» δεν έχουν σταματημό. Πολλοί φαίνεται πως ξεχνούν εύκολα. Οι πολίτες δεν παύουν όμως να ανησυχούν. Οι συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών μάλλον κάτι υποκρύπτουν. Μάλλον το πως και με ποιο τρόπο θα κατευναστούν οι αντιδράσεις των πολιτών, που άφωνοι παρακολουθούν τις νέες εξαγγελίες και μέτρα. Και είναι σημαντικά αυτά τα παζάρια μεταξύ της κυβέρνησης και των κομμάτων της Αντιπολίτευσης. Ειδικά τώρα που νέα μέτρα έρχονται να δοκιμάσουν την αντοχή μας. Ο πρωθυπουργός λοιπόν όχι απλά ποντάρει, αλλά στηρίζεται στα άλλα κόμματα. Μη έχοντας εξασφαλίσει την ομοφωνία εντός της κοινοβουλευτικής του ομάδας, αναζητά συμμάχους και συνοδοιπόρους.
Το εγγύς μέλλον θα δείξει εάν όλες αυτές οι συναντήσεις λειτούργησαν πυροσβεστικά. Εάν η μόνη λύση για την αποφυγή περαιτέρω κρίσεων ήταν οι έκτακτες επαφές σε πολιτικό επίπεδο. Αν τα νέα μέτρα και οι παρενέργειές τους θα αποφευχθούν στο παρά πέντε με την «σωτήρια επέμβαση των πολιτικών αρχηγών». Πόσες ευκαιρίες εξάλλου θα έχει ακόμα η κυβέρνηση; Πόσα αισιόδοξα σενάρια για το μέλλον της χώρας μπορεί να καταγράψει; Ο Γιώργος Παπανδρέου καλείται να ξεπεράσει έναν ακόμη σκόπελο. Να επιβιώσει, παρά τα νέα σκληρά μέτρα που επιβάλλονται σε μια εποχή που ο ελληνικός λαός ήδη αγκομαχά από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης.
Τι θα πει πάλι στους πολίτες; Πως είναι ήρωες; Πως θα πρέπει να περιμένουν και άλλες περικοπές; Αυτό εκείνος μόνο το γνωρίζει. Το ζήτημα όμως είναι πως και η Αντιπολίτευση στο σύνολό της είναι από νωθρή, έως αναποτελεσματική. Είναι γεγονός μπορεί «να κάνει παιχνίδι» με τους δικούς της όρους. Με αυτά και μ΄αυτά, η συνέχεια αναμένεται συναρπαστική. Πάνω απ΄όλα όμως ιδιαίτερα αποκαλυπτική των προθέσεων του κοινοβουλευτικού σώματος που ακολουθεί τον δικό του δρόμο. Έναν δρόμο που φαντάζει απρόσιτος στους πολίτες. Έναν δρόμο γεμάτο εμπόδια για όποιον επιχειρήσει να ακολουθήσει, προκειμένου να αποκαλύψει τους όρους διεξαγωγής του συναινετικού παζαριού.
