Μέγα θέμα έχει δημιουργηθεί στην περιοχή των πρώην κοινοτήτων Βαρυπέτρου και Περιβολίων από την Ιερή Μονή Αγίας Κυριακής.
Με την ευκαιρία της επίσκεψης του Οικουμενικού Πατριάρχη στα Χανιά, επιτροπή κατοίκων από την παραπάνω περιοχή με ανοικτή επιστολή που έστειλε στον τοπικό Τύπο ζητά συνάντηση μαζί του
Η ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Προς την Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητα, Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο
Παναγιότατε,
Οι κάτοικοι των πρώην κοινοτήτων Βαρυπέτρου και Περιβολίων σας καλωσορίζουν στην περιοχή τους όπου βρίσκεται η Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής, στην περιοχή της οποίας έχει μετεγκατασταθεί η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής.
Οι κάτοικοι επιθυμούν συνάντηση μαζί σας με ολιγομελή επιτροπή τους για να σας ενημερώσουν σχετικά με την αντιπαράθεση που έχει προκύψει μεταξύ της αδελφότητας της Ιεράς Μονής και των κατοίκων της περιοχής, με βάση τις ενέργειες της πρώτης που δεν συνάδουν με την καλή γειτονία και την αρμονική συνύπαρξής της με τους γείτονες.
Τέτοιες ενέργειες είναι:
Α. Η εγκατάσταση της Μονής με μια σειρά από παράνομες ενέργειες και δικαιοπραξίες στο λόφο με τις αρχαιότητες όπου βρίσκεται ο Κάστελλος Βαρυπέτρου, ο οποίος λόφος είχε δοθεί σχεδόν στο σύνολό του στην πρώην κοινότητα Βαρυπέτρου για χρήση βοσκότοπου.
Β. Ο μη σεβασμός του αρχαιολογικού χώρου με ενέργειες όπως: α) η ανέγερση μεγάλου μοναστηριακού συγκροτήματος σχεδόν σε επαφή με τον Κάστελλο Βαρυπέτρου, καθ’ υπέρβαση της εγκεκριμένης αρχικής μελέτης, β)η περίφραξη μέρους του αρχαιολογικού χώρου ώστε να μην είναι επισκέψιμος στο σύνολό του και γ)η μετατροπή του σε περιβόλι με λαχανικά, καλλιεργώντας δίπλα στις ανασκαφές.
Γ. Οι αυθαίρετες παρεμβάσεις της Μονής στην ευρύτερη περιοχή του αρχαιολογικού χώρου, όπου με έργα υποδομής και διαμορφώσεων που κάνει αλλοιώνει το ανάγλυφο της περιοχής και τη φυσιογνωμία του, καθώς και οι σοβαρότατες επεμβάσεις με αυθαίρετες εργασίες σε σπήλαια της περιοχής για τη διαμόρφωσή τους σε παρεκκλήσια.
Δ. Η αλαζονική εν γένει συμπεριφορά της ηγουμένης της Μονής , η οποία έχει οδηγήσει σε αντιδικία με τους γείτονες αλλά και με τις τοπικές αρχαιολογικές υπηρεσίες .
Ε. Η κατάθεση Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης όπου η Μονή επιδιώκει τον έλεγχο καταρχήν εκτάσεως 2.500 περίπου στρεμμάτων ξένων προς την ιδιοκτησία της, όπου περιέχονται κληροτεμάχια (καλλιεργήσιμα και μη) και τα οποία περιορίστηκαν σε 1500 περίπου στρέμματα, μετά από καθολική αντίδραση των κατοίκων και κληρούχων της περιοχής, για δήθεν προστασία του περιβάλλοντος το οποίο αυτή κατέστρεψε, αλλάζοντας τις καθορισμένες χρήσεις γης και μετατρέποντάς τη περιοχή σε μοναστική.
Προς απόδειξη των παραπάνω σας αποστέλλουμε συνημμένα εισηγήσεις που έγιναν στη Λαϊκή Συνέλευση των κατοίκων της περιοχής και στο Δημοτικό Συμβούλιο Χανίων, καθώς και επιστολές και λοιπά δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο.
Παρακαλούμε όπως μας απαντήσετε αν επιθυμείτε συνάντηση μαζί μας, πού και πότε.
Με βαθύτατο σεβασμό,
Επιτροπή κατοίκων και κληρούχων
πρώην Κοινοτήτων Βαρυπέτρου και Περιβολίων
Πως έχει αναλυτικότερα το όλο θέμα
Για την πληρέστερη κατανόηση και ενημέρωση των αναγνωστών μας δημοσιεύουμε στη συνέχεια εισήγηση του Γιάννη Μυλωνάκη στην Λαϊκή Συνέλευση των θιγόμενων κατοίκων και κληρούχων που έγινε στο Βαρύπετρο στις 3/10/2011
Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΒΑΡΥΠΕΤΡΟΥ
(ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ)
Σε απόσταση 1.800 μ. Ανατολικά-Νοτιοανατολικά του Βαρυπέτρου βρίσκεται ένας μεγάλος επιμήκης και βραχώδης λόφος με υψόμετρο περί τα 380 μ., ο οποίος αποτελεί ένα σημαντικότατο αρχαιολογικό χώρο, άγνωστο στο ευρύ κοινό, λόγω της μη ανάδειξης και προβολής του τόσο από τις αρχαιολογικές υπηρεσίες όσο και από τις εκάστοτε τοπικές αρχές.
Στο ανώτερο τμήμα του λόφου, σώζονται σήμερα σε αρκετό ύψος, τείχη με πύργους της βυζαντινής κυρίως περιόδου, που ενσωματώνουν κατά τόπους, στο κατώτερο τμήμα τους, τα υπολείμματα αρχαιότερης οχύρωσης. Τα τείχη αυτά, που στη βόρεια μάλιστα πλευρά ορθώνονται σε διπλή σειρά, έφραζαν τα προσπελάσιμα σημεία και συμπλήρωναν, όπου ήταν αναγκαίο, τη φυσική οχύρωση των απόκρημνων βράχων, οι οποίοι οριοθετούν, σχεδόν στο σύνολό της, μια περιοχή 62 περίπου στρεμμάτων, που φέρει τη συνήθη ονομασία Κάστελος ή Καστέλι.
Στην οχυρωμένη αυτή έκταση, που αναπτύσσεται στη βορειοανατολική πλαγιά του λόφου (μεταξύ του υψομέτρου των 280 μ. και της κορυφής του) και είναι διαμορφωμένη σε αναβαθμούς (πεζούλες), παρατηρούνται άφθονα κινητά και ακίνητα κατάλοιπα του παρελθόντος (κεραμικά όστρακα διαφόρων εποχών, γωνιόλιθοι, τοίχοι κτηρίων, δεξαμενές, δωμάτια λαξευμένα στο βράχο μέχρι αρκετό ύψος, ένας λαξευτός τάφος κ.ά.) που μαρτυρούν την ύπαρξη αρχαίας πόλης ή ακρόπολης, της οποίας η ταυτότητα δεν είναι επίσημα γνωστή.
Μερικοί μελετητές στο παρελθόν ταύτισαν τον Κάστελο με την αρχαία Κυδωνία, και τελευταία ο Χανιώτης γιατρός Μανώλης Βαρδινογιάννης, με την ακρόπολή της. Ο παραπάνω μάλιστα, για να επικυρώσει και με αρχαιολογικά ευρήματα τη θεωρία του, που παρουσίασε το 1966 στο Β΄ Διεθνές Κρητολογικό Συνέδριο (βλ. Πεπραγμένα, τόμ. Β΄, σ. 11-22), χρηματοδότησε ανασκαφική έρευνα στο λόφο το 1968, η οποία συνεχίστηκε τα δυο επόμενα χρόνια (1969 και 1970), με χρήματα που εξασφάλισε η νεοσύστατη τότε Ιστορική και Αρχαιολογική Εταιρεία Δυτικής Κρήτης (σημερινή Ι.Λ.Α.Ε.Κ.). Την επίβλεψη των παραπάνω ανασκαφών είχε ο Αρχαιολόγος Γιάννης Τζεδάκις.
Στις δοκιμαστικές τομές που έγιναν στον εντός των τειχών χώρο, βρέθηκαν πλούσια οικοδομικά λείψανα της ύστερης κλασικής, της ελληνιστικής, της ρωμαϊκής και της πρώιμης βυζαντινής περιόδου, τα τμήματα δε των κτηρίων που αποκαλύφτηκαν, κυρίως των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, φαίνεται να ανήκουν σε εκτεταμένα συγκροτήματα. Επίσης η ανασκαφή στην υποθεμελίωση των τειχών αποκάλυψε αρχαιότερη φάση οχύρωσης.
Τα παραπάνω ευρήματα, αν και δεν αποκάλυψαν το όνομα της πόλης, απέδειξαν ότι ήταν αρκετά σημαντική, γεγονός με το οποίο συνηγορεί και η στρατηγική της θέση (απόκρημνη τοποθεσία που ελέγχει τον κάμπο κι εποπτεύει τον κόλπο των Χανίων). Ανεξάρτητα δε από το αν ήταν ή όχι η Κυδωνία, ήταν σίγουρα μια από τις πιο ισχυρές πόλεις της περιοχής, ιδίως κατά τη ρωμαϊκή και την πρώτη βυζαντινή περίοδο.
Κατά την έρευνα σε χώρους εκτός των τειχών, εντοπίστηκε σε χαμηλότερη περιοχή του λόφου, κοντά στο παλιό μοναστήρι της Αγίας Κυριακής, μεγάλης έκτασης υστεροαρχαϊκό νεκροταφείο με ταφές σε πίθους, τμήμα του οποίου ανασκάφτηκε. Επίσης σε σπηλαιώδη κοιλότητα, κοντά στο νεκροταφείο, βρέθηκε κεραμική της υστερομινωικής ΙΙΙΒ περιόδου, ενώ στο υπερκείμενο ύψωμα Ντέμπλα (υψόμ.542 μ.), τα πρωτομινωικής ΙΙ περιόδου όστρακα, κυρίως εγχάρακτα, που εντοπίστηκαν, οδήγησαν σε κοινή Ελληνοβρετανική ανασκαφή το 1971, με την οποία αποκαλύφθηκε μια από τις πρωιμότερες πρωτομινωικές εγκαταστάσεις ολόκληρης της Κρήτης, που η αρχή της ανάγεται στη μεταβατική νεολιθική εποχή.
***
Ο λόφος με τις αρχαιότητες, όπως και η ευρύτερη περιοχή, ανήκε στις εκτάσεις του αγροκτήματος “ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΕΡΙΒΟΛΙΩΝ ΚΥΔΩΝΙΑΣ” του διαλυθέντος Ταμείου Εφέδρων Πολεμιστών Χανίων, και είχε δοθεί κατά τη συμπληρωματική διανομή του βοσκότοπου, που έγινε το 1965, στην τότε Κοινότητα Βαρυπέτρου σα βοσκότοπος, σχεδόν στο σύνολό του, εκτός από ένα τεμάχιο καλλιεργήσιμης έκτασης 41.500 τ.μ. μέσα στο Καστέλι, που παρέμενε αδιάθετο από την αρχική διανομή του 1961. Το τεμάχιο αυτό, όπως και τα υπόλοιπα αδιάθετα τεμάχια από τις παραπάνω διανομές (αρχική και συμπληρωματική), παραδόθηκαν στο τέλος του 1983 στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων όπως προβλεπόταν από τον ιδρυτικό του νόμο 320/1976.
***
Όταν, πριν από μερικά χρόνια, οι μοναχές της Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής αποφάσισαν να αναστηλώσουν το παλιό μετόχι της Μονής στην περιοχή της Αγίας Κυριακής και τους ναΐσκους που βρίσκονται σε γειτονικά σπήλαια (Αγίου Αντωνίου και Αγίων Εφτά Παίδων), θέλησαν να αποκτήσουν και τις πλησιέστερες σ’ αυτά εκτάσεις, κυρίως στο λόφο με τις αρχαιότητες, με απώτερο σκοπό τους, την ανέγερση του νέου Μοναστηριακού συγκροτήματος μέσα στο Καστέλι και τη μετεγκατάστασή τους στην περιοχή.
Αφού προφανώς πληροφορήθηκαν με κάθε λεπτομέρεια το ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής, όπως είχε διαμορφωθεί εκείνη την περίοδο, καθώς και το γεγονός ότι αφ’ ενός ο αρχαιολογικός χώρος δεν ήταν τότε κηρυγμένος και δεν είχαν θεσμοθετηθεί ζώνες προστασίας του, κι αφ’ ετέρου η τοπική κοινωνία αδιαφορούσε για την πολιτιστική της κληρονομιά, θέλησαν να αποκτήσουν τόσο το Καστέλι όσο και όποια άλλη έκταση έκριναν γύρω απ’ αυτό.
Καταρχήν λοιπόν πρότειναν στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων (Π.Κ.Χ.), με έγγραφό τους που εστάλη τον Οκτώβριο του 1989 μέσω του τότε Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου, την ανταλλαγή δύο ακινήτων του στην εν λόγω περιοχή, με κτήμα της Μονής ανάλογης αξίας, που βρίσκεται δυτικά της οδού Χρυσοπηγής. Τα δυο αυτά ακίνητα, όπως περιγράφονται στο κτηματολόγιο διανομής έτους 1961, ήταν το 227 τεμάχιο, “αγρός”, έκτασης 41.500 τ. μ., που βρίσκεται μέσα στο Καστέλι και το 228 τεμάχιο, “ελαιών”, έκτασης 5.812 τ. μ. που βρίσκεται κοντά στο σπήλαιο των Αγίων Επτά Παίδων.
Σε συνεδρίασή του το Διοικητικό Συμβούλιο του Π.Κ.Χ., συζήτησε το αίτημα της Μονής, κι ενέκρινε καταρχήν την πρότασή της, αφού όλα τα παρευρισκόμενα μέλη του, ακόμη κι ο αρχαιολόγος Μιχάλης Ανδριανάκης, θεώρησαν συμφέρουσα την ανταλλαγή, παρόλο που γνώριζαν ότι το 227 τεμάχιο ήταν αρχαιολογικός χώρος, κι έπρεπε να περιέλθει στο Υπουργείο Πολιτισμού. Την οριστική απόφασή του πήρε το Δ.Σ. μετά την τήρηση των προβλεπόμενων διαδικασιών, σε μεταγενέστερη συνεδρίασή του, με την οποία ενέκρινε ομόφωνα την άνευ δημόσιου διαγωνισμού ανταλλαγή των δύο ακινήτων του Π.Κ.Χ., με το ίσης αξίας ακίνητο της Μονής στην περιοχή της Χρυσοπηγής, έκτασης 1.182,8 τ. μ., παρόλο που δεν ήταν παρακείμενο στην ιδιοκτησία του, όπως προβλέπει η νομοθεσία. Η ανταλλαγή οριστικοποιήθηκε με τη σύνταξη και του σχετικού συμβολαίου, στο οποίο όμως το τεμάχιο μέσα στο Καστέλι εμφανίζεται σαν να καταλαμβάνει όλη την τειχισμένη ακρόπολη και όχι μόνο την καλλιεργήσιμη έκτασή της, αφού αναφέρεται ότι «έχει επιφάνεια σαράντα μία χιλιάδες πεντακόσια (41.500) τετραγωνικά μέτρα περίπου» και «περικλείνεται με υπάρχοντα παλαιά τείχη», ενώ παραλείπεται ο χαρακτηρισμός του ως «αγρός». Αυτό βέβαια δεν έγινε τυχαία, επειδή παρενέβη ο «δαίμων του συμβολαιογραφείου», αλλά επειδή υπήρχε σκοπιμότητα.
***
Μετά τα παραπάνω, οι μοναχές ζήτησαν από την πρώην Κοινότητα Βαρυπέτρου, στις αρχές του 1991, «την απευθείας και χωρίς δημοπρασία εκποίηση» στη Μονή, μέρους της κοινοτικής έκτασης στο λόφο, προκειμένου αυτή «να προβεί στη διαμόρφωση περιβάλλοντος χώρου και την ανέγερση των απαραίτητων κτισμάτων έξω από τον αρχαιολογικό χώρο Καστέλι που προτίθενται να αξιοποιήσουν», όπως ανέφεραν στο έγγραφό τους.
Το Κοινοτικό Συμβούλιο Βαρυπέτρου, όπως φαίνεται, «άρπαξε την ευκαιρία» και δε δίστασε να αποφασίσει την «απ’ ευθείας και χωρίς δημοπρασία εκποίηση» στη Μονή, 98.374 τ. μ. από τον κοινοτικό βοσκότοπο, σύμφωνα με το συνταχθέν τοπογραφικό διάγραμμα, που η αξία τους προσδιορίστηκε σε 27.052.850 δρχ., «για την αγορά χώρου για τη δημιουργία σταδίου της Κοινότητας».
Κατά την αποτύπωση της παραπάνω έκτασης έγινε και η αποτύπωση της έκτασης που καταλαμβάνει όλο το Καστέλι και βρέθηκε το εμβαδόν της ότι είναι 62.273 τ. μ., δηλ. Κατά 20.773 τ. μ. περισσότερο από το εμβαδόν του 227 τεμαχίου, που είχε ήδη αποκτήσει η Μονή, με ανταλλαγή, από το Π.Κ.Χ. Τότε παρακάλεσαν το Δ.Σ. του Π.Κ.Χ. να ζητήσει «με έγγραφό του από την Τοπογραφική Υπηρεσία Χανίων να διαπιστωθεί η ακρίβεια των τετραγωνικών μέτρων, ώστε η Δ/νση Γεωργίας να ρυθμίσει το θέμα». Έτσι εξασφάλισαν την τροποποίηση του 227 τεμαχίου, με την οποία περιήλθαν στην κυριότητα του Π.Κ.Χ επιπλέον 20.773 τ. μ. και τα οποία αφαιρέθηκαν από τον κοινοτικό βοσκότοπο. Όμως στην ουσία, αυτά περιήλθαν στη Μονή, αφού το 227 τεμάχιο που «περικλείνεται με υπάρχοντα παλαιά τείχη», όπως ανακριβώς αναφέρουν στο συμβόλαιο της ανταλλαγής, είχε ήδη περιέλθει στην κυριότητά της. Κι όταν, όπως πληροφορήθηκα, ζητήθηκε από εκπρόσωπο του Π.Κ.Χ. να τους καταβάλει η Μονή το αντίτιμο που αναλογούσε σ’ αυτή τη διαφορά, βρήκαν την άρνηση τόσο από την πλευρά της Μονής, όσο κι από τον τότε Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου και σημερινό Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, κ.κ. Ειρηναίο.
Αν και η Κοινότητα Βαρυπέτρου γνώριζε ότι ζημιώνεται με την παραπάνω τροποποίηση, αφού της είχαν κοινοποιηθεί τα σχετικά έγγραφα, τήρησε μάλλον παθητική στάση σ’ αυτό το θέμα και προχώρησε στην πώληση των 98.374 τ. μ. από το βοσκότοπο που της είχε παραχωρηθεί «προς κοινήν απάντων των κατοίκων αυτής χρήσιν». Μόνο που για τη σύνταξη του σχετικού συμβολαίου χρειάστηκε το βοσκότοπο να τον «βαφτίσουν» «ΑΓΡΟΤΕΜΑΧΙΟ».
Κι ενώ κατά τη διαδικασία απόκτησης των παραπάνω εκτάσεων δεν δημιουργήθηκε κάποιο πρόβλημα, η συναρμόδια για το χώρο ΚΕ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, όταν της απεστάλη, το 1992, η κοινοποίηση της υπουργικής απόφασης, με την οποία η Μονή είχε πάρει έγκριση για «την εγκατάσταση μικρής μοναστηριακής μονάδας μέσα στο φρούριο Καστέλι Βαρυπέτρου Χανίων και κατ’ αρχήν την κατασκευή κτηριακού συγκροτήματος για τις ανάγκες της αδελφότητας αυτής, με τον όρο να μειωθεί κατά το δυνατόν η κάλυψη από τα 2.500 τ.μ. που ζητήθηκαν», προχώρησε στον καθορισμό ζωνών προστασίας Α και Β και χρήσεων γης στη ζώνη Α, στην περιοχή του αρχαιολογικού χώρου. Η ζώνη Α απόλυτης προστασίας, γύρω από την ακρόπολη-φρούριο, απέτρεψε τα χειρότερα, δηλαδή την εγκατάσταση της μοναστηριακής μονάδας μέσα στο φρούριο όπως προέβλεπε η αρχική απόφαση, ενώ η ζώνη Β έδωσε το δικαίωμα για την ανέγερση του κτηριακού συγκροτήματος ακριβώς έξω από τα τείχη.
Κατά τη διάρκεια της ανέγερσης του νέου μοναστηριακού συγκροτήματος, η επιβλέπουσα τότε 13η Ε.Β.Α., προέβη σε διακοπή εργασιών λόγω παραβάσεων της εγκριθείσας μελέτης. Παρόλα αυτά η Μονή δεν συμμορφώθηκε ούτε με την τροποποιημένη μελέτη που υπέβαλε στη συνέχεια, ώστε «οι σοβαρότατες υπερβάσεις τόσο σε ύψος όσο και σε όγκο, είχαν ως αποτέλεσμα να κατασκευαστεί ένα κτηριακό συγκρότημα τουλάχιστον διπλάσιο από το ήδη εγκεκριμένο, το οποίο προβάλλεται επί των τειχών, με αποτέλεσμα να αλλοιώνει την τοπογραφία της αρχαίας πόλης». Οι αυθαιρεσίες όμως της Μονής δεν περιορίζονται μόνο στο κτηριακό συγκρότημα αλλά και στον ευρύτερο χώρο, όπου με έργα υποδομής και διαμορφώσεων που κάνει αλλοιώνει το ανάγλυφο της περιοχής και τη φυσιογνωμία του αρχαιολογικού χώρου. Σοβαρότατες επεμβάσεις παρατηρούνται επίσης και σε σπήλαια της περιοχής, όπου γίνονται αυθαίρετες εργασίες για τη διαμόρφωσή τους σε παρεκκλήσια. Στις παραπάνω ενέργειες της Μονής έρχεται να προστεθεί και η περίφραξη που έχει κατασκευάσει εδώ και χρόνια τόσο μέσα στην τειχισμένη ακρόπολη (Ζώνη Α) όσο κι έξω απ’ αυτήν, χωρίς την έγκριση και επίβλεψη των αρμοδίων Υπηρεσιών, και η οποία διασπά την ενότητα του αρχαιολογικού χώρου και τον καθιστά μη επισκέψιμο στο σύνολό του.
Γενικότερα παρατηρείται ότι η περιοχή αντιμετωπίζεται από τη Μονή μόνο σαν χώρος θρησκευτικού και φυσιολατρικού προορισμού και όχι σαν αρχαιολογικός, αφού τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να καλλιεργεί τον χώρο μέσα στο Καστέλι, δίπλα στις ανασκαφές, και να χρησιμοποιεί λαξευτό κτήριο για την τοποθέτηση εκεί πλαστικής δεξαμενής νερού.
Εκτός όμως απ’ αυτά η Μονή τελευταία έχει οικειοποιηθεί και την πηγή που υπάρχει στα ανατολικά του Καστελιού, δημιουργώντας τέτοιες κατασκευές που επιτρέπουν μόνο τη δική της εκμετάλλευση και αποκλείουν την πρόσβαση των επισκεπτών σε καθαρό νερό.
Επειδή όμως οι παραβάσεις από τη μεριά της Μονής δεν περιορίζονται μόνο στις αρχαιολογικές που προαναφέραμε, και οι οποίες γνωστοποιούνται από τις αρμόδιες Υπηρεσίες στο Υ.Π.Ε.Κ.Α., αλλά υπάρχουν επίσης δασικές και πολεοδομικές, οι οποίες πρέπει αφού βεβαιωθούν να επιβληθούν τα ανάλογα πρόστιμα, και στη συνέχεια να ζητηθεί η παρέμβαση του εισαγγελέα. Άλλωστε το κλίμα τρομοκρατίας που έχει δημιουργήσει η Μονή στους κτηνοτρόφους και στους κληρούχους της περιοχής, με καταγγελίες στην αστυνομία, στην πολεοδομία και στην αρχαιολογία, όταν κατασκευάζουν μια μικρή αποθήκη για τις ζωοτροφές τους, ή όταν περιφράσσουν ή διαμορφώνουν το κληροτεμάχιό τους απαιτώντας να έχουν τις ανάλογες άδειες, επιβάλει ανάλογη αντιμετώπιση από τη μεριά μας.
Γιάννης Βας. Μυλωνάκης
Διπλ. Αγρονόμος-Τοπογράφος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
