Πέρασαν 22 χρόνια από τότε που πάτησε τα πόδια του στην Ελλάδα για πρώτη φορά. Από τότε, όσοι τον θαύμαζαν για το ύψος και το εκτόπισμά του ως τερματοφύλακα, άλλοι πρόλαβαν και τον βάφτισαν «αγαθό γίγαντα» κι άλλοι «βουνό» όπως είναι ευρέως γνωστό το προσωνύμιό του.

Ο Γιόζεφ Βάντζικ μίλησε στον Ρέθυμνο Σπορ Fm 103,3 και στην εκπομπή  «Το 10 το καλό» για το Euro που περιμένουμε και για τους τερματοφύλακες της Εθνικής και του Παναθηναϊκού, σ’ έναν τομέα άλλωστε στον οποίο ειδικεύεται.

Ο Γιόζεφ παραμένει ένας από τους λίγους ποδοσφαιριστές που τυγχάνει καθολικής αναγνώρισης από Έλληνες και Πολωνούς φιλάθλους τόσο για αδιαμφισβήτητα προσόντα του όσο και για το απαράμιλλο ήθος του.

Ο Ελληνοπολωνός, ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στις πολωνικές Ροντέο Γκόρνικ, Ρουχ Χορζόφ, Γκόρνικ Ζάμπρζε ενώ συμμετείχε με την Εθνική Πολωνίας στο Μουντιάλ του 1986. Μάλιστα τότε, μαζί του ήταν και ο γνωστός σε μας από το πέρασμά του στον Ολυμπιακό,  Γιάτσεκ Καζιμιέρσκι Με καταγωγή απ’ το Ταρνόσκι Γκούρι έπαιξε εννέα χρόνια στον Παναθηναϊκό, και κέρδισε τα πάντα.

Μετά το τέλος της καριέρας του, δούλεψε ως γυμναστής τερματοφυλάκων σε διάφορες ομάδες (Παναθηναϊκό, Αίαντα Σαλαμίνας, Ηλιούπολη, μεταξύ άλλων).

– Γιόζεφ, πάνε χρόνια από τότε  σταμάτησες το ποδόσφαιρο, ωστόσο θεωρούμε ότι είσαι ο πλέον αρμόδιος για να κρίνεις την προσπάθεια της Πολωνίας αλλά και των εθνικών ομάδων γενικότερα να φτάσουν να συμμετάσχουν στα τελικά του Euro 2012.
«Βεβαίως, σ’ όλη μας τη ζωή θα πρέπει να προσπαθούμε. Για παράδειγμα, τότε που έπαιζα εγώ, χρειαζόταν πολλή μεγάλη προσπάθεια γιατί σε μια ομάδα έπαιζαν μόλις τρεις ξένοι. Σε εθνικό επίπεδο τα πράγματα ήταν ακόμη πιο δύσκολα».

– Προφανώς και θα βρίσκεσαι αυτές τις μέρες στο Euro που διοργανώνει η Πολωνία και η Ουκρανία…
»Ναι θα πάω. Κάθε μέρα παρακολουθώ από την πολωνική τηλεόραση τα τεκταινόμενα. Τα πάντα εκεί είναι έτοιμα».

– Είναι όντως έτοιμοι οι Πολωνοί;

»Ναι οι Πολωνοί είναι απόλυτα έτοιμοι για μια τόσο μεγάλη διοργάνωση. Στην πόλη της Τιμοσένκο που είναι κοντά στα σύνορα με την Πολωνία δημιουργήθηκε πρόβλημα αλλά πλέον είναι όλα καλά και ‘κει».

– Τι αφουγκράζεστε από την πατρίδα σου;

«Η Πολωνία έχει τέσσερα γήπεδα που θα γίνουν τα παιγνίδια. Αυτά φτιάχτηκαν αποκλειστικά για το Euro και άλλα δέκα(!) για τις ομάδες Α’ και Β’ κατηγορίας. Δεν έφτιαξαν (τα 10 απ’ τα 14) γήπεδα με χωρητικότητα 40-50 χιλιάδων κόσμου αλλά με 20-25 χιλιάδες. Αυτό είναι κάτι πολύ προχωρημένο όπως αντιλαμβάνεστε».

Στην Πολωνία περιμένουν πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους. και φυσικά η πρόσβαση για τους επισκέπτες είναι εύκολη (αεροπλάνο, αυτοκίνητο ή τρένο)».

Πολωνία – Ελλάδα σημειώσατε… ;

– Πρώτο ματς με την Ελλάδα. Μας ενδιαφέρει η άποψή σου. Τί πιθανότητες νίκης δίνεις σε μια από τις δύο;
»Θα πω το εξής. Να κερδίσει ο καλύτερος».

– Διπλωματική απάντηση.

«Ναι» (γέλια).
– Ποιούς Πολωνούς παίκτες πρέπει να προσέξουν οι Έλληνες;
»Η Πολωνία ως ομάδα, πέρασε μια περίοδο μεγάλης κάμψης αλλά τώρα είναι μια υπολογίσιμη ομάδα. Έχει κάποιους πολύ καλούς παίκτες που παίζουν στην μπουντεσλίγκα, στην Γαλλία, στο Βέλγιο. Τρεις απ’ αυτούς, το περιοδικό kicker τους επέλεξε στην καλύτερη ενδεκάδα του γερμανικού πρωταθλήματος. Αν βρουν τη φόρμα τους θα είναι επικίνδυνοι. Ο Λεβαντόφσκι, ο Ομπράνιακ (επιθετικοί), ο Πίντσεκ (δεξιός μπακ χαφ) είναι παίκτες με πολύ μεγάλη ποιότητα. Επίσης η Πολωνία ως ρόστερ, έχει χαμηλό μ.ο. ηλικίας».

– Ο ομοσπονδιακός προπονητής της όμως κατηγορείται ότι δεν έχει «δέσει» την ομάδα του.

«Ναι αλλά δούλεψε κάνοντας την προετοιμασία στην Αυστρία κι εκεί τα αποτελέσματα ήταν θετικά.. Έγιναν κάποιες δοκιμές και κέρδισαν τα φιλικά παιγνίδια που έδωσαν».

Νικητής ο ξεκούραστος

– Σε ποιές ομάδες ποντάρεις ότι θα βρεθούν στον τελικό;
»Εντάξει μπορούμε να πούμε τα φαβορί όπως, η Γερμανία ή η Ισπανία.

Εγώ όμως θα προκρίνω εκείνους που είναι πιο ξεκούραστοι.

Κάποιοι άλλοι (οι Ισπανοί ή οι Άγγλοι και οι Γερμανοί) είναι καταπονημένοι. Μόλις πριν από 10 μέρες ολοκληρώθηκε το Copa del ray. Είδαμε ομάδες, ιδίως τις πρωτοκλασσάτες να έχουν παίκτες που είναι φορτωμένοι με πολλά παιγνίδια.

Ίσως κάποια έκπληξη μπορεί να έλθει από την Γαλλία η οποία διαθέτει παίκτες κλάσεως.

Φυσικά περιμένουμε πολλά κι από το γκρουπ θανάτου ανάμεσα σε Γερμανία, Πορτογαλία, Ολλανδία και Δανία»

Καρνέζης ή Χιώτης άξιζαν μια θέση

– Όπως προφανώς θα έχεις παρακολουθήσει, δημιουργήθηκε πολύ μεγάλος ντόρος για την θέση του γκολκίπερ της Εθνικής Ελλάδας. Δεν πήγε ο Χιώτης, δεν πήγε ο Καρνέζης και πήγαν οι Χαλκιάς, Σηφάκης, Τζόρβας. Τους δύο από τους τρεις (Τζόρβα, Χαλκιά) τους γνωρίζεις καλά και τους προπονούσες κιόλας…
«Ό,τι και να λέμε, την τελευταία γνώμη την έχει ο προπονητής. Άξιζε όντως ένας από τους Χιώτη, Καρνέζη επειδή τα παιδιά είχαν γεμάτη σαιζόν και έπαιξαν πολύ καλά.

Αυτό συνέβη και με τους τερματοφύλακες της Εθνικής Πολωνίας για το αν θα παίζει ο Σέζνι ή ο Φαμπιάνσκι. Για μένα έπρεπε να βρίσκεται ένας εκ των Καρνέζη, Χιώτη στην Εθνική για τους λόγους προανέφερα».

Με τον Τζόρβα και τον Χαλκιά, ναι, είχα δουλέψει αρκετά. Τότε δούλευα και ‘γω με τα μικρά παιδιά ιδίως όταν έβλεπα ότι ήθελα να διορθώσω σε κάτι  όπου έβλεπα ότι μου έλειπε τεχνικά… Τότε, το ’95 ήμασταν τέσσερις τερματοφύλακες, εγώ, ο Αντώνης (Νικοπολίδης), ο Κοτσόλης κι ο Χαλκιάς. Ο Αλέξανδρος ήταν πολύ μικρός αλλά διακρινόταν».

Περί Παναθηναϊκού

– Μια και μιλάμε για τερματοφύλακες, ας μεταφέρουμε την κουβέντα στους τέσσερις τερματοφύλακες του Παναθηναϊκού (Κοτσόλη, Καρνέζη, Καπίνο, Ταμπάκης). Και οι τέσσερις δείχνουν ότι μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του συλλόγου. Στο ποδόσφαιρο όμως παίζει μόνο ο ένας. Οι υπόλοιποι θα πρέπει να ψάξουν άλλη ομάδα ή χρειάζεται υπομονή;
«Θα σας πω τη δική μου περίπτωση. Όταν με προβίβασαν στην α’ ομάδα, πήγα ως τέταρτος τερματοφύλακας σε ηλικία 16 ετών. Ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας αγωνιζόταν στην Εθνική Πολωνίας ως δεύτερος, ενώ ο αναπληρωματικός της ομάδας μου ήταν δεύτερος στην Εθνική Ελπίδων. Με τη δουλειά και μέσα σε πολύ  μικρό χρονικό διάστημα  έγινα πρώτος!

Αυτό που ζητάς από έναν τερματοφύλακα είναι το στάνταρτ. Να έχει σταθερή απόδοση κι όχι να έχει διακυμάνσεις ακόμη κι αν κάνει την μεγάλη απόκρουση. Αν έχεις έναν σταθερό τερματοφύλακα τότε τον βοηθάς να ισορροπήσει και την δική του απόδοση. Είδατε με τον Αντώνη (Νικοπολίδης) πόση υπομονή έδειξε.

Είναι βέβαια και θέμα χαρακτήρα του κάθε ατόμου. Για φανταστείτε να στεκόμασταν στο τι αναφέρουν καθημερινά οι εφημερίδες…Ο προπονητής ξέρει τον τρόπο για να μπορέσει να έχει σε καλή κατάσταση τους τερματοφύλακές του.

Είδατε πως ενήργησε ο Γκουαρδίολα στο κύπέλλο Ισπανίας. Σ’ όλο το κύπελλο δεν έπαιξε ο Βαλντέζ αλλά ο Πίντο ακόμα και στον τελικό».

– Ποιο είναι το σχόλιό σου για τον Καπίνο που τόσα λέγονται;.

«Μου μοιάζει στο ύψος. Χρειάζεται ηρεμία, να μην τον επηρεάσει κανείς μάνατζερ και είμαι σίγουρος ότι θα κάνει καριέρα».

– Αν ήσουν στη δική του θέση σήμερα, θα επέλεγες το εξωτερικό;

«Δεν μπορώ να ξέρω. Δεν μπορώ να μπω στη δική του ψυχολογία».

– Για τον Κοτσόλη

«Δεν ξέρω τι έχει περάσει γιατί είναι αλήθεια ότι ο Στέφανος έχει περάσει πολλά μετά τον Παναθηναϊκό, στη Λάρισα, στην Κύπρο και πάλι εδώ.  Είναι δικό του θέμα.

Ο Στέφανος ξέρει να παλεύει. Στο ποδόσφαιρο παίζει ένας τερματοφύλακας».

– Ο Παναθηναϊκός ανέκαθεν έβγαζε καλούς τερματοφύλακες. Εσύ γιατί δεν έμεινες στον Παναθηναϊκό; Εάν ερχόταν μια τέτοια πρόταση, θα τη δεχόσουν;
«Δεν θέλω να απαντήσω γι’ αυτό το θέμα».

– Έζησες τρεις εποχές στον Παναθηναϊκό. Ξεκίνησες με νταμπλ το 1991, πέρασαν τρία χρόνια όπου η ΑΕΚ κυριαρχούσε κι αμέσως μετά ήρθε πάλι η σειρά του Παναθηναϊκού όπου εκτός του νέου νταμπλ και του πρωταθλήματος, στις μνήμες όλων έμεινε η απίστευτη πορεία μέχρι τα ημιτελικά με τον Άγιαξ. Εάν ερχόταν πάλι μια δεύτερη ευκαιρία να αντιμετωπίσετε εκείνη την ομάδα του Άγιαξ τι θα αλλάζατε;
«Ό,τι και να λέμε, ο Άγιαξ ήταν μια εκπληκτική ομάδα, μια ομάδα ρολόι. Αυτό που θα προτιμούσαμε, ίσως ήταν να δώσουμε το πρώτο παιγνίδι στην Αθήνα, να παίζαμε αμυντικά, να «κλέβαμε» ένα 0-0 και να πηγαίναμε να παλεύαμε στην Ολλανδία.

Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, μετά το 0-1 στο Άμστερνταμ ξέραμε όλοι πως ο αγώνας στην Αθήνα ήταν εξ αρχής ο πιο δύσκολος για μας».

Το πέναλτι κι ο Αλεξανδρής

– Ποιά θεωρείς κορυφαία στιγμή στην καριέρα σου; (Ίσως μια απόκρουση που να σου ‘χει μείνει στο μυαλό).
»Το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με την Εθνική Νέων, το παγκόσμιο πρωτάθλημα Ελπίδων, το Μουντιάλ του Μεξικό με την Ανδρών αλλά και τους τίτλους με τον Παναθηναϊκό και την πορεία μας στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Σαν ξεχωριστή απόκρουση θα πω, το πέναλτι που έπιασα του Αλεξανδρή στο 90’ στο κύπελλο Ελλάδας μέσα στο Καραϊσκάκη με τον Ολυμπιακό όπου κερδίσαμε με 2-3 και προκριθήκαμε στον τελικό»..

– Πες μας δυο ή τρεις καλούς συμπαίκτες με τους οποίους συνεργάστηκες…

«Ο Καλλιτζάκης αλλά κι όλα τα παιδιά στην άμυνα. ο Κολιτσιδάκης, ο Οοζουνίδης, ο Καπουράνης. Ο καθένας ήξερε πολύ καλά τον ρόλο του.

Αυτό που μου έχει μείνει είναι το οικογενειακό κλίμα. Καθόμασταν και κουβεντιάζαμε τα πάντα αμέσως μετά τους αγώνες μαζί με τον Χουάν (Ρότσα) ή πηγαίναμε με όλα τα παιδιά για φαγητό. μασταν όλοι φίλοι μεταξύ μας».

– Ποιόν επιθετικό λογάριαζες πιο πολύ (Έλληνα ή ξένο).
»Ευτυχώς δεν είχα τον Χρήστο (Βαζέχα) αντίπαλο παρά μόνο στις προπονήσεις (γέλια).
Ο Αλεξανδρής ήταν ένας εξαιρετικός επιθετικός. Πολύ πονηρός και με καλά πόδια. Ο Ντέμης (Νικολαϊδης) ήταν ευέλικτος, με γρήγορα πόδια και τον βοηθούσε το σώμα του να σου κάνει τη ζημιά. Φυσικά υπήρξαν κι άλλοι εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές όπως ο Ίλια Ίβιτς».

– Σήμερα πού βρίσκεται σήμερα ο Γιόζεφ και με τι ασχολείται;

«Εργάζομαι σε μια αθλητική εταιρεία ένδυσης και έχω μαζί με τον Χρήστο (Βαζέχα) ακαδημίες ποδοσφαίρου στα Βριλήσσια και εγώ έχω αναλάβει τους τερματοφύλακες».

Και ‘γω όμως αθλούμαι. Τόσα χρόνια στα γήπεδα, δεν είναι δυνατόν όταν έχω ελεύθερη ώρα να μην περάσω σε κάποια απ’ αυτά και να μην θελήσω να αθληθώ.

– Πόσα μεγάλα μυστικά υπάρχουν για τη θέση του τερματοφύλακα; (αντίληψη, καθοδήγηση, ελαστικότητα, ηρεμία). Εσύ εκτός των υπολοίπων προσόντων σου ήσουν ένας έβγαζες μεγάλη ηρεμία στο παιγνίδι σου…
«Θέλει πολλή δουλειά, ψυχολογία. Αυτός που θα τον γαλουχήσει πρέπει να τον εκπαιδεύσει έτσι ούτως ώστε να μοιάζει με στρατιώτη ο οποίος θα περάσει από ναρκοπέδιο. Ένα λάθος μπορεί να κοστίσει και μια καλή εμφάνιση μπορεί να τον «απογειώσει». Στο λάθος θα πρέπει να στεκόμαστε στο παιδί. Να το βοηθούμε να το ξεπερνάει σαν ένα μέρος του παιγνιδιού».

Όσο για μένα, εντάξει, όλοι έχουν αγωνία πριν από έναν αγώνα. Μόλις ξεκινά το παιγνίδι, το άγχος φεύγει και σκέφτεσαι μόνο το πώς θα ενεργήσεις σωστά. Ναι όταν δεν είχα φάσεις άκουγα τις ιαχές των φιλάθλων. Καμιά φορά ανάμεσα στους 5 10 ή 20 χιλιάδες υπήρχαν και δυο τρεις που μ’ έβριζαν. Αυτά βέβαια συνέβαιναν εκείνη την εποχή, τότε που στο γήπεδο πήγαιναν φίλαθλοι και των δύο ομάδων.

Το καλό είναι ότι σήμερα όπου πάω δεν αντιμετωπίζω κανένα πρόβλημα. Όλοι με χαιρετούν στο δρόμο Παναθηναϊκοί, Ολυμπιακοί κι ΑΕΚτζήδες….»

Δημήτρης Τζαγκαράκης