«…Δεν υπάρχει πια χρόνος»
Πατησίων και Ηπείρου γωνίας, στο κτίριο της Ηπατίας, βρέθηκα την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου για να δω από κοντά τα τεκταινόμενα με τους απεργούς πείνας. Εκεί, αντίκρυσα ανθρώπους να τους ανεβάζουν σε φορεία και να τους μεταφέρουν στα νοσοκομεία. 16 άνθρωποι όσο βρέθηκα εκεί μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρα σε διάφορα νοσοκομεία της Αθήνας με τον πιο άμεσο κίνδυνο αυτόν της νεφρικής ανεπάρκειας και με εμφανή τα σημάδια της απόλυτης εξάντλησης. Στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλοι.
Όσο βρέθηκα εκεί, τις λίγες εκείνες ώρες, διαπίστωσα αυτά που είχα δει και σε άλλες επισκέψεις. Μία αποφασιστικότητα εκ μέρους των απεργών πείνας, τη βεβαιότητα του δίκαιού τους, τη ζωή τους που παίρνει αξία από την αδελφική αγάπη που μοιράζονται. Η εικόνα ενός ανήμπορου απεργού πείνας τον οποίον, δύο άλλοι απεργοί πείνας τον κρατούν από τους ώμους για να τον μεταφέρουν – γίνονται τα πόδια του που δεν τον βαστούν πια – θα μου μείνει χαραγμένη για πολύ καιρό.
Ακόμα πιο έντονη η εικόνα των αναίσθητων και λιπόθυμων νέων ανθρώπων που τους μετέφεραν στα φορεία, τυλιγμένους σε επίχρυσα καλύμματα – για να κρατιέται η θερμοκρασία τους σώματός τους σταθερή – έμοιαζαν σα κάποιοι βαριά άρρωστοι βασιλιάδες. Εκεί, οι σύντροφοί τους ή οι αλληλέγγυοι, δε μπορούν να κάνουν πια τίποτα. Δε μπορούν να γίνουν τα πόδια τους ή η φωνή τους. Πια, για να σωθούν, χρειάζεται να πάρει, επιτέλους, μια απόφαση η κυβέρνηση.
16 άνθρωποι μέσα σε λίγες ώρες πέρασαν έτσι από μπροστά μου. Ο αριθμός αυξήθηκε και έχει φτάσει ήδη τους 20 στην Αθήνα. 4 ακόμα βρίσκονται σε νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης. Η πλειοψηφία εξ αυτών δε λαμβάνει πλέον ούτε ζάχαρη ή αλάτι. 20 έχουν κόψει και το νερό. Απεργία δίψας. Η ζάχαρη, όπως μας εξήγησαν, είναι αναγκαία για τη σωστή λειτουργία του εγκεφάλου, το αλάτι για τη διατήρηση της κυκλοφορίας του αίματος, δίχως νερό ο άνθρωπος πεθαίνει μέσα σε λίγες μέρες. Άνθρωποι που έστεκαν όρθιοι, περπατούσανε και δουλεύανε, και που η κυβέρνηση τους οδηγεί στην αναπηρία και στο θάνατο. Σιγά αλλά σταθερά. Όμως γι’ αυτό θα μιλήσουμε αναλυτικότερα σε αυριανό άρθρο μας. Και θα εξηγήσουμε τι εννοούμε.
Για τώρα, μιλήσαμε με έναν από την ιατρική ομάδα υποστήριξης των μεταναστών εργατών απεργών πείνας, τον Θανάση Καρεμπέλη. Αυτός μας είπε για τις εξελίξεις σε σχέση με την υγεία των απεργών αλλά και τη στάση που οφείλουν να τηρούν οι γιατροί καθώς και για την πολιτική που μερικές φορές εισέρχεται μέσα στα νοσοκομεία και τα προβλήματα που αυτή δημιουργεί στους απεργούς πείνας, την ιατρική δεοντολογία που κατεδαφίζεται για πολιτικούς λόγους. Εκ μέρους της αλληλεγγύης συνομιλήσαμε με δύο μέλη του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης: τον Αμπντουλαχέμπ Χατζή και το Μάρκο Χατζησάββα. Αναφέρθηκαν στις ευθύνες της κυβέρνησης, και την κοροϊδία που συνεχίζεται, ακόμα και αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Θανάσης Καρεμπέλης: «…δεν υπάρχει πια χρόνος»
ΕΡ: 34 μέρες απεργίας. 16 άνθρωποι αυτή τη στιγμή πηγαίνουν στα νοσοκομεία.
Θανάσης Καραμπέλης: Είναι πάνω από 60 απεργοί πείνας οι οποίοι έχουν κόψει το αλάτι και τη ζάχαρη για τρεις μέρες, μερικοί έχουν κόψει το αλάτι για μια βδομάδα και 20 απ’ αυτούς έχουν κόψει και το νερό τις τελευταίες 1-2 μέρες, 14 απ’ αυτούς που έχουν κόψει το νερό εδώ και 2 μέρες έχουν να ουρήσουν τουλάχιστον για 24 ώρες και κινδυνεύουν αν δεν έχουν ήδη υποστεί οξεία νεφρική ανεπάρκεια. Και γι’ αυτό είναι εξαιρετικά επείγον να προλάβουμε πριν πάθουν οξεία νεφρική ανεπάρκεια και γι’ αυτό μεταφέρονται επειγόντως στα νοσοκομεία. Αυτό δείχνει πως βρισκόμαστε σε μία φάση την οποία αν συνεχίσει η απεργία πείνας με αυτές τις συνθήκες και η αποχή από το νερό, δηλαδή πια και απεργία δίψας, θα υπάρχει κίνδυνος να χάσουν τα νεφρά τους και να πεθάνουν.
ΕΡ: Γιατί πάρθηκε αυτή η απόφαση για σκλήρυνση της απεργίας πείνας και μετατροπή από πολλούς και σε απεργία δίψας
Θ.Κ. Είναι φανερό ότι μέσα στην απελπισία τους και την έλλειψη ανταπόκρισης εκ μέρους της κυβέρνησης για τα αιτήματά τους αναγκάζονται με αυτή τη σκλήρυνση της απεργίας, να διακινδυνέψουν να χάσουν τη λειτουργία των οργάνων τους ακόμα και τη ζωή τους. Αυτή η κίνησή τους, η σκλήρυνση της απεργίας είναι μία κραυγή ανθρώπων που δεν ελπίζουν πλέον σε τίποτε και βάζουν σε ενέχυρο τη ζωή για να διεκδικήσουνε αυτά τα δίκαια αιτήματα που έχουν. Δηλαδή, να ζουν και να εργάζονται όπως όλοι οι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα, νόμιμα.
ΕΡ: Ως ομάδα ιατρικής υποστήριξης προς τους υπουργούς πείνας τι θα θέλατε να πείτε προς την κυβέρνηση;
Θ.Κ. Κάνουμε έκκληση ως ομάδα ιατρικής υποστήριξης προς την κυβέρνηση να σκύψει με κατανόηση το ταχύτερο δυνατόν προς το πρόβλημα αυτών των ανθρώπων πριν θρηνήσουμε θύματα γιατί δεν υπάρχει πια χρόνος. Οι επόμενες μέρες θα είναι εξαιρετικά κρίσιμες. Κινδυνεύουμε να θρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές. Αυτό πρέπει να γίνει σαφές προς όλους. Και να αναλάβουνε όλοι τις ευθύνες τους. Εμείς σα γιατροί έχουμε υποχρέωση να συμπαρασταθούμε στους απεργούς πείνας. Η κυβέρνηση τι κάνει γι’ αυτό;
ΕΡ: Για τη στάση των γιατρών σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης όπως καταγγέλθηκε τις προηγούμενες ημέρες, τι σχόλιο έχετε να κάνετε;
Θ.Κ. Δεν είναι μόνο στη Θεσσαλονίκη. Παρόμοια ή ανάλογα περιστατικά είχαμε και στην Αθήνα. Αποφασίσαμε να μην τα κοινοποιήσουμε αυτή τη στιγμή γιατί θέλουμε όλη την ιατρική κοινότητα να υποστηρίξει τον αγώνα των αγώνα των μεταναστών για τα αιτήματά τους. Πιστεύουμε ότι οι γιατροί πρέπει να καταλάβουν, ότι έχουν την υποχρέωση να υποστηρίξουν ως γιατροί τους απεργούς πείνας όπως υποστηρίζουν τον κάθε άρρωστό τους, γιατί εδώ είναι υγιείς άνθρωποι και κινδυνεύουν να πεθάνουν ή να πάθουν μη αναστρέψιμες βλάβες. Όσοι δεν το έχουν καταλάβει οφείλουν να το κατανοήσουνε. Και είναι αναγκασμένοι ως γιατροί να παρέχουν την υποστήριξή τους σε κάθε άνθρωπο που την έχει ανάγκη και σε αυτό τους το καθήκον δεν επιτρέπεται οι ίδιοι να αφήνουν να εισχωρούν πολιτικές αντιλήψεις ή πολιτικούς λόγους. Όποιος βάζει πολιτικές διαστάσεις στη δουλειά του ως γιατρός παραβιάζει την ιατρική δεοντολογία. Η ιατρική οφείλει να ασκείται μόνο για λόγους ιατρικούς. Και δε μπορεί να υπηρετεί άλλες σκοπιμότητες πέραν της ιατρικής. Και αυτό πρέπει να γίνει σαφές σε όλους.
Μάρκος Χατζησάββας: «…νέα παληκάρια που αργοσβήνουν διεκδικώντας δικαιώματα»
ΕΡ. Σε ποιο σημείο βρίσκεται η απεργία πείνας και τι πιστεύετε πως πρέπει να συμβεί;
Μάρκος Χατζησάββας: Η απεργία πείνας έχει φθάσει σε οριακό σημείο, σήμερα έχουν μεταφερθεί μέχρι την ώρα αυτή που μιλάμε 16 άτομα. Τα νοσοκομεία της Αθήνας γεμίζουν από νέα παληκάρια που αργοσβήνουν διεκδικώντας δικαιώματα. Όποιος έχει στην κυβέρνηση, υπουργός ή πρωθυπουργός, τη θέληση να υπουργεύει ή να πρωθυπουργεύει σε αυτή τη χώρα, το 2011, με νεκρούς ανθρώπους λόγω διεκδίκησης δικαιωμάτων, να συνεχίσει να το κάνει.
Αμπντουλαχέμπ Χατζί: «Αν θέλουνε νεκρούς να κλείσουνε τα αυτιά»
ΕΡ: Ποια είναι η κατάσταση όπως τη βιώνετε εσείς;
Αμπντουλαχέμπ Χατζί: Τα πράγματαέχουν φθάσει σε οριακό σημείο. Εδώ και μέρες φωνάζουμε και λέμε ότι η κατάσταση έχει χειροτερέψει. Τους απεργούς πείνας τους φέρανε με ένα πιστόλι στο κεφάλι εδώ σε ένα χωράφι, με βροχή και κρύο. Η κυβέρνηση μόνο απειλές για καταστολή ή απέλαση. Φωνάζουμε – φωνάζουμε, κανείς δεν ακούει. Μας προσφέρουνε μια κάρτα ανοχής, λες και 8 και 9 χρόνια δεν βρισκόμαστε σε καθεστώς παρανομίας, λες και τόσα χρόνια που μας βλέπουνε δε μας βλέπουνε και τώρα που τους λέμε πως εδώ κάνουμε απεργία πείνας για ένα δίκαιο αγώνα, που δεν πειράζουμε κανένα, κωφεύουν. Θέλουμε τουλάχιστον από τα 6 σημεία που έχουμε ανακοινώσει, την εκπλήρωση του 6ου που είναι η άδεια παραμονής για τους απεργούς πείνας.
ΕΡ: Τι πρέπει να συμβεί για να αλλάξει η κατάσταση;
Α.Χ.: Αυτοί λένε πως δε δίνουν άδεια παραμονής. Το ΠΑΣΟΚ είναι δύο κομμάτια αυτή τη στιγμή, άλλοι θέλουνε κι άλλοι δε θέλουνε. Τώρα όλοι πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί. Αν θέλουνε νεκρούς πραγματικά να κλείσουνε τα αυτιά. Και θα φανεί μετά ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη γιατί ρίχνουν την ευθύνη στην αλληλεγγύη ενώ οι μόνοι υπεύθυνοι είναι αυτοί.
Τόσα χρόνια πρόχειρες αποφάσεις, εκμετάλλευση ακόμα και στις προσπάθειες που κάνουν οι μετανάστες για χαρτιά. Όλοι κάνουν σα τώρα να ανακαλύψανε το πρόβλημα. Απαιτείται εδώ και τώρα λύση.. Εμείς κάνουμε έκκληση παντού, ότι πρέπει να το λύσουν πριν να έχουμε νεκρούς. Αν έχουμε νεκρούς θα αλλάξουνε τα πράγματα και καλό θα είναι να το ξέρουνε. Έφθασε η ώρα που η κατάσταση είναι δύσκολη, 34 μέρες περάσανε και θα δούμε αν η κυβέρνηση μπορεί να συνεχίσει να κλείνει τα αυτιά της.
