Μεγάλος αγώνας έγινε και πολύ προσπάθεια κατεβλήθη με παρεμβάσεις και αιτήματα που τελικά εισακούσθηκαν και έτσι περιήλθαν στην ιδιοκτησία του Πολυτεχνείου Κρήτης τα κτίρια της Μεραρχίας.
Γύρω λοιπόν στο 1986, επί υπουργείας στο Εθνικής Άμυνας του Γεράσιμου Αρσένη και στο Παιδείας του Απόστολου Κακλαμάνη, ύστερα από παρεμβάσεις της τοπικής κοινωνίας, των Φίλων του Πολυτεχνείου Κρήτης και του Γιώργου Κατσανεβάκη δόθηκαν 105 εκ. δραχμές από το Υπουργείο Παιδείας στο Πολυτεχνείο Κρήτης και αμέσως τα χρήματα αποδόθηκαν στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Με τον τρόπο αυτό περιήλθαν τα επίμαχα κτίρια στην ιδιοκτησία του Πολυτεχνείου Κρήτης που έτσι αποκτούσε στέγη αφού κατ’ αρχήν λειτουργούσε στα κτίρια των παλιών φυλακών.
Οι λόγοι για τους οποίους έγινε η παραχώρηση ήταν να στεγάσουν τις ανάγκες του Ιδρύματος και των φοιτητών σ’ έναν ιστορικό τόπο που έτσι θα έβρισκε την τέλεια αξιοποίησή του. Επίσης το Πολυτεχνείο Κρήτης θα αναπτύσονταν στην καρδιά της Παλιάς Πόλης των Χανίων και θα συντελούσε αυτή η ανάπτυξή του στο δέσιμο με την τοπική κοινωνία που ήταν τότε το ζητούμενο
Σε καμία περίπτωση δεν δόθηκαν τα κτίρια, που είναι δεμένα με την ιστορία και τον πολιτισμό μας, για εκποίησή τους για τη δημιουργία ξενοδοχείου. Αυτό άλλωστε το απαγορεύει και ο τρόπος απόκτησής τους αλλά και οι ρίζες (η βάση) του κτιρίου που βρίσκεται πάνω στις πιο σημαντικές αρχαιότητες του τόπου στον Λόφο Καστέλι.
