Τα παιδιά – σαρδέλες

Η χώρα μας, δυστυχώς, πάει από το κακό στο χειρότερο και σε σχέση με τη διαπίστωσή μου αυτή, θα μπορούσε να απορήσει κανείς: Τι σχέση μπορεί να έχει η πορεία της χώρας μας, με τα παιδιά – σαρδέλες, δηλαδή αυτά που θα στοιβάζονται από το φετινό σχολικό έτος, σε τμήματα των τριάντα μαθητών; Λέτε να μην έχει σχέση; Ας το δούμε: Η πρόοδος κάθε χώρας – και της δικής μας φυσικά – εξαρτάται από την Παιδεία που παρέχει στα παιδιά της, και φυσικά εννοούμε την ποιότητα αυτής της Παιδείας!Του Α. Χαρχαλάκη Γιαυτό λέγεται πως «η Παιδεία είναι η πρώτη εθνική προτεραιότητα», άρα το μερίδιο από τους εθνικούς πόρους (προϋπολογισμό) που διατίθεται για την Παιδεία, επιβάλλεται να είναι πολύ υψηλό. Αυτό το μερίδιο είναι η πιο βασική επένδυση στην πρόοδο μιας χώρας, γιατί θεμελιώνει τις προοπτικές για την πολιτιστική συνέχεια – ανέλιξη, θεμελιώνει τις προοπτικές για τις επιστημονικές προόδους, την έρευνα, την γεωργική ανάπτυξη, την τεχνολογία γενικά.Απλά και λογικά όλα τούτα και δεν χρειάζεται να καταναλώσει κανείς, παρά ελάχιστη, φαιά ουσία για να τα εμπεδώσει. Και το ερώτημα είναι: Αφού ο κοινός νους τα «πιάνει», γιατί οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, δηλαδή τα φυσικά πρόσωπα που διαχωρίζονται τα της Πολιτείας, δεν… θέλουν να τα κατανοήσουν; Αφελές το ερώτημα, που «σέρνει» όμως κάποια άλλα ερωτήματα στο κατόπιν του:Μήπως γίνεται προσπάθεια περιστολής δαπανών, σε μια περίοδο αρνητικών διεθνών συγκυριών; Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο, χειρότερο, σχετικό με τη λογική της Παγκοσμιοποίησης και με στόχο να «δουλέψουν» εν καιρώ τα αποτελέσματα της Παιδείας σαν… παραδουλεύτρες του μονοπωλιακού κεφαλαίου όλων των επί μέρους τομέων, δηλαδή Βιομηχανικό – Τραπεζικό – Προσφοράς υπηρεσιών – εμπορικό κεφάλαιο; Ερωτήματα πιεστικά για όλους εμάς, που απεχθανόμαστε τέτοιου είδους προοπτικές, Γονείς και Κηδεμόνες, εκπαιδευτική κοινότητα, Φοιτητιώσα νεολαία.Ξαναγυρνώντας λοιπόν στην βέβαια συρρίκνωση των σχολικών τμημάτων, με την σαρδελοποίηση των παιδιών, μούρχεται στο νου μια ευαγγελική φράση: «Ητοιμάσατε την οδόν Κυρίου», που εδώ αφορά φυσικά το ΚΕΦΑΛΑΙΟ! Και κρίνω σχεδόν περιττά όλα τα ερωτήματα που έθεσα πιο πάνω, εκτός αυτό που αφορά τους στόχους της Παγκοσμιοποίησης! Γιατί πράγματι μιλάμε για Παιδεία – παραδουλεύτρα της. Κάτι που γίνεται περισσότερο από φανερό, καθώς ανεβαίνουμε τις βαθμίδες της Παιδείας.Τα ξέρουμε δα, όσα συμβαίνουν στα Γυμνάσια – Λύκεια, με την εισβολή των εταιρειών – «χορηγών» που επεμβαίνουν (άκουσον άκουσον!!) ακόμα και στη διαμόρφωση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων! Που είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της Πολιτείας. Θα μου πείτε βέβαια, μήπως η Πολιτεία δεν προάγει τα συμφέροντα και τους στόχους των; Κατά καιρούς έχουν ακουστεί… πράγματα και θαύματα: εταιρείες έχουν δώσει θέματα, μελέτης και μάρκετινγκ σε Γυμνάσια – Λύκεια.Άρα λοιπόν… νάτο το «πουλάκι»: Παιδιά στον παρόντα χρόνο σαρδελοποιημένα, και διαγκωνιζόμενα στους περιορισμένους χώρους των σχολικών αιθουσών. Χωρίς την άνεση της παιδικής ανάσας, και την προσήλωση στην παιδευτική διαδικασία. Με εκπαιδευτικούς που θα αγκομαχούν να τα προλάβουν όλα και το καθένα ξεχωριστά, όπως επιβάλλει η ψυχολογία της παιδικής ηλικίας.Σε χρόνο μέλλοντα και γυμνασιόπαιδα – λυκειόπαιδα πια, με τις εταιρείες να σπέρνουν κούφια όνειρα, σε μια αγορά εργασίας συμπιεσμένη ασφυκτικά από τις ανάγκες για όλο πιο υψηλά κέρδη. Εκπαιδευτικά (ωρολόγια) προγράμματα, με γνώσεις – κονσέρβα που θα διαπλάσουν τον αυριανό, αναλώσιμο άνθρωπο, χωρίς Παιδεία όπως την καθόρισαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι και Παιδαγωγοί: Πολύπλευρη – ολοκληρωμένη.Και για να μιλήσω παραστατικά, θα παρομοιάσω την Παιδεία με ένα… ιμάντα που ξεκινά από τους χώρους της εργοδοσίας και φτάνει στις αίθουσες μάθησης. Με τα παιδιά να ιδρωκοπούν να ανταποκριθούν στη θεματολογία που θα επιβάλλουν εξωεκπαιδευτικοί παράγοντες. Με απόκτηση «γνώσεων» που αργότερα – αν διατηρήσουν τον έρωτα της μάθησης – θα δουν πως οι γνώσεις αυτές τους δοθήκανε επειδή αυτό συμφέρει κάποιους.Όπως συνέβη με την ταπεινότητά μου, που αν και… «πατρός γεωργού», θέλησα να μάθω τις αλήθειες που μούκρυψαν (κατ’ εντολήν) δάσκαλοι – καθηγητές…Με τους γονείς να αγωνιούν, πριν καλά ανοίξουν τα σχολεία, για τις τιμές των σχολικών ειδών, την ένδυση, το χαρτζηλίκι, τα φροντιστήρια των παιδιών στην πορεία… Κι όλα αυτά σε μία οικτρή κυριολεκτικά οικονομική κατάσταση. Που έχει ήδη δώσει τη βεβαιότητα πως δεν πάει άλλο!!! Με πτυχιούχους άνεργους και ετεροαπασχολούμενους (διανομή σουβλακιών, οικοδομή κλπ) ή κρεμασμένους από τα γλίσχρα συνήθως οικονομικά των οικογενειών τους… Με την… κατραπακιά του Νόμου – Πλαισίου, που εισάγει τα ξένα ιδιωτικά (Μη Κερδοσκοπικά λέει) κολέγια – πανεπιστήμια! Με την απελευθέρωση επαγγελμάτων που αφορά πολλούς πτυχιούχους.Και κατ’ αντανάκλασιν σχετίζεται με την Παιδεία, κυρίως την ανώτατη. Και το «κερασάκι στην τούρτα» (που το κρύβουν άτσαλα) είναι πως δεν μιλούν για αλλοδαπούς «συναδέλφους», οι καταχθόνιοι… το τραγικό ερώτημα λοιπόν είναι: Παιδεία για όλους ή για λίγους; Που φέρνει στα μυαλά εμάς των παλαιότερων τα ενδεικτικά απολυτήρια με την… πυρωμένη στάμπα «Πατρός εργάτου, «Πατρός γεωργού». Σιγά – σιγά και με… το μαλακό, σ’ αυτήν την εποχή ξαναγυρίζουμε… Δηλαδή σ’ έναν… μεταμοντέρνο κοινωνικό Μεσαίωνα!Πρέπει να κηρυχτεί πανστρατιά λαϊκή, ενάντια σε όλες αυτές τις σκοπιμότητες και στοχεύσεις. Γονείς, εκπαιδευτικοί, σύλλογοι Γονέων, φοιτητικά νιάτα, εργατική τάξη, μικρομεσαίοι, όλος τελικά ο λαός που είναι υπέρ της σωστής και ολοκληρωμένης Παιδείας! Κανείς, ακόμη και κείνος που δεν έχει παιδιά σε κάποια από τις τρεις εκπαιδευτικές βαθμίδες, δεν πρέπει να σηκώσει αδιάφορα τους ώμους και να σκεφτεί πως το ζήτημα δεν τον αφορά προσωπικά… Ας το καταλάβουμε καλά όλοι μας: Παιδεία – για όλους – σημαίνει πρόοδος, κοινωνική ειρήνη, μείωση έως εξάλειψη της εγκληματικότητας, καλές διαπροσωπικές σχέσεις, πολιτιστική άνθηση και μέθεξη γενική στα πολιτιστικά δρώμενα!Ας παλαίψουμε χέρι – χέρι, όλοι εμείς που δεν θέλουμε να γυρίσει ο τόπος στα παλιά κοινωνικά πρότυπα! Αυτός ο αγώνας, αυτή η πάλη, απαιτεί τη συμμετοχή όλων μας. Πέρα από πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες… Και πιστεύω πως είμαι κατανοητός… Και τελειώνοντας αυτές τις σημειώσεις, να πω λίγα λόγια για τη συρρίκνωση τμημάτων, που επιπόλαια θα μπορούσε να πει κανείς, πως έχουν σχέση με περιστολή δαπανών, ανεπαρκείς αίθουσες και δεν ξέρω τι άλλο…Όσο για τις δαπάνες, είναι ψευδεπίγραφες τέτοιες υποθέσεις. Γιατί για έργα βιτρίνας διατίθενται αφειδώς πόροι, από αυτό το Αθηνοκεντρικό κράτος. Για στρατιωτικές αποστολές εκτός Ελλάδος – με άνδρες και οπλικά συστήματα – υπάρχουν αρκετά χρήματα. Για δάνεια στις ΠΑΕ και σε άλλους αντιπαραγωγικούς τομείς, υπάρχουν χρήματα. Για πληρωμές μηνιαίες και συντάξεις των κληρικών όλων των βαθμίδων, υπάρχουν χρήματα ενώ θα έπρεπε να τους πληρώνει η εκκλησία (είναι δημόσιοι υπάλληλοι).Από τη φορολόγηση των ιλιγγιωδών καταθέσεων, παγκαρίων, περιουσίας της εκκλησίας, θα προκύψουν πολλά χρήματα. Από αντικειμενική φορολόγηση των Μονοπωλίων θα προκύψουν πολλά χρήματα. Από φοροδιαφυγές πολιτικών – επιχειρηματιών (περίπτωση Βουλγαράκη και όχι μόνο) θα προκύψουν πολλά χρήματα αν φορολογηθούν σωστά. Ε… βέβαια από εμάς, συνταξιούχους, μισθωτούς, μικρομεσαίους, αν περιμένουν να κλείσουν τη «μαύρη τρύπα» των ελλειμμάτων, μήπως δεν ξέρουν (και το ξέρουν) πως «το ταμείον είναι μείον»; Καλή σχολική χρονιά, καλές προόδους, καλή υπομονή σε γονείς, εκπαιδευτικούς…