Η φαντασμαγορική έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων του Πεκίνου, σίγουρα τρόμαξε πολλούς στη Δύση. Και τους τρόμαξε για πολλούς και διάφορους λόγους. Αυτό βεβαίως δεν έχει να κάνει με το ό,τι κυβερνάει την Κίνα ένα Κομμουνιστ. Κόμμα, έκτρωμα των Κομμάτων αυτού του είδους. Άλλοι είναι οι λόγοι: Η αποκάλυψη της Κινέζικης τεχνολογίας, για την δυναμικότητα και την ποιότητα της οποίας δεν γνώριζε η Δύση και πολλά πράγματα… Η δυναμικότητα και η πειθαρχία του λαού της, που απειλεί να ανατρέψει τα διεθνή στρατηγικά και πολιτικά στάνταρτ.
Του Α. Χαρχαλάκη
Η απειλή που συνιστά αυτή η χώρα για το εμπόριο της Δύσης, με το Κινέζικο εμπορικό δυναμικό, που βγαίνει σε κατακλυσμικές ποσότητες αγαθών και ανθρώπων, από τη χώρα και τραντάζει συθέμελα τα εμπορικά ισοζύγια των χωρών της Δύσης, ούτε των ΗΠΑ εξαιρουμένων. Τα υψηλά ποσοστά ανάπτυξης της Κίνας, σε σχέση με αυτά της Δύσης. Η σιγουριά πως από Τρίτη παγκόσμια θέση, βαδίζει σταθερά για πρώτη. Κι αυτό δεν εννοούν να το χωνέψουν οι κατά παράδοσιν υπερφίαλοι Δυτικοί αξιωματούχοι. Που διαισθάνονται ενδομύχως πως η Κίνα συνιστά, όλο και περισσότερο, αυτό που λέγεται από ετών, δηλαδή τον «Κίτρινο Κίνδυνο».
Γι’ αυτό, σχεδόν ταυτόχρονα με την έναρξη των αγώνων, άρχισε να εξαπολύεται ένας οχετός λάσπης. Ενάντια στη διοργανώτρια: Βία, τρομοκρατία, καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεροκάματα αναξιοπρεπή (πονάνε βλέπετε τους Κινέζους εργάτες, αυτοί που τις εργατικές μάζες των χωρών τους τις έχουν ρημάξει), κατοχή του Θιβέτ και άλλα δηλητηριώδη επιχειρήματα.
Και κοντά στ’ άλλα οι… περίφημοι «ακτιβιστές», για την ανεξαρτησία του Θιβέτ, των Βουδιστών καλογέρων και του Δαλάϊ Λάμα, οργάνου της ΣΙΑ. Αυτοί οι ακτιβιστές έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους όσον αφορά την τύχη άλλων λαών – θυμάτων της Ιμπεριαλιστικής επεκτατικότητας και επιθετικότητας! «Ρίγη συγκινήσεως» της Δύσης, στην ανάμνηση των γεγονότων της πλατείας Τιέν Αν Μέν!
Που ήταν στη βάση (λέει) του αγώνα ενάντια στον ολοκληρωτισμό!! Όμως στην πραγματικότητα ήταν μια προσπάθεια της Δύσης, δια χειρός των Κινέζων φοιτητών που είχαν σπουδάσει στα Αμερικ. πανεπιστήμια και γενικά στα Δυτικά, να ανατρέχουν ένα καθεστώς όχι γιατί ήταν και είναι επιφανειακά αυτό που διατείνεται πως είναι. Αλλά για να το ελέγξουν οικονομικά και να διαχειριστούν την κάθε λογής ζωτικότητα και δυναμικότητα αυτής της τεράστιας χώρας. Και με πιθανότητα να ξαναανοίξουν τα προεπαναστατικά οπιοποτεία.
Ας λείπουν λοιπόν οι μίζερες και εμπαθείς αιχμές, πάνω στην απίστευτη ώρα της λαμπερής, και άξιας πολλών συγχαρητηρίων, έναρξης των ολυμπιακών αγώνων! Ας πάψει επιτέλους ο «αγώνας» για… το καημένο το Θιβέτ, που στο κάτω – κάτω είναι Κινέζικο έδαφος, όπως ελληνικό έδαφος είναι και το δικό (μας) Άγιον Όρος. Εμείς όμως έχουμε απεκδυθεί κάθε ελέγχου σ’ αυτό, απλώς γιατί υστερούμε των Κινέζων, και γιατί είμαστε σε ασφυκτικό εναγκαλισμό από την εκκλησία.
Βλέποντας αυτή την πρωτοφανή λάμψη της τελετής έναρξης και διαβάζοντας τα πικρόχολα έως φαρμακερά σχόλια του τύπου, δεν μπόρεσα να μην αηδιάσω για τη… λαμπερή Δυτική κακομοιριά.
