Στις 12 Αυγούστου 2008, δύο μέρες δηλαδή μετά την προσάραξη των 2 καϊκιών της Free Gaza στο παλιό λιμάνι των Χανίων, παρουσιάζοντας τη συνέντευξη τύπου που δόθηκε από ακτιβιστές για την αποστολή τους στην εφημερίδα, η ερώτηση δημοσιογράφου σε σχέση με τι θα επιθυμούσαν οι ίδιοι, ήταν αρκετά προβοκατόρικη: τι επιθυμούσαν; Να φτάσουν στη Γάζα ή να αποτύχουν και να δοθεί δημοσιότητα στην παράνομη δράση του ισραηλινού κράτους εις βάρος των δικαιωμάτων των Παλαιστίνιων; Τότε, ο Jeff Harper (Ισραηλινός που είχε προταθεί το 2006 για το Βραβείο Ειρήνης Nobel για την αντίθεση του στην καταστροφή Παλαιστινιακών κατοικιών – καταζητούμενος από το Ισραήλ και μέλος της αποστολής) δήλωνε με πολύ ξεκάθαρο τρόπο: «Ο σκοπός μας είναι να φθάσουμε τις ακτές της Γάζας και να σπάσουμε τον αποκλεισμό, την πολιορκία την οποία το Ισραήλ έχει επιβάλλει στη Γάζα.Σαν δύναμη κατοχής το Ισραήλ, με βάση το Διεθνή Δίκαιο, έχει το δικαίωμα να μας σταματήσει και να ψάξει τα καΐκια μας για όπλα. Φυσικά, εμείς πηγαίνουμε άοπλοι γιατί η ενέργειά μας είναι μη βίαιη. Το Ισραήλ δεν έχει κανένα νόμιμο δικαίωμα να μας σταματήσει, δεν μπαίνουμε καθόλου σε ισραηλινά νερά. Μπαίνουμε σε ελληνικά ύδατα, σε διεθνή ύδατα και μετά σε Παλαιστινιακά. Το Ισραήλ μπορεί (δε μπορεί αλλά το έχει κάνει) να επιβάλλει μια πολιορκία ασφαλείας, αλλά δε μπορεί να επιβάλλει μια οικονομική πολιορκία. Αυτό είναι παράνομο και προσπαθούμε να το σταματήσουμε. Η ομορφιά της μη βίαιης αντίστασης είναι ότι αν κάνεις μία μη βίαιη ενέργεια πάντα κερδίζεις. Γιατί, αν φθάσουμε στη Γάζα, κερδίζουμε, σπάμε την πολιορκία και μπορούμε ν’ ανοίξουμε τη Γάζα στον έξω κόσμο. Αν το Ισραήλ μας σταματήσει, τι κάνουν με μας; Δε μπορούν να μας συλλάβουν γιατί δεν έχουμε κάνει κάποιο έγκλημα. Δεν μπορεί να μας κρατήσει στο Ισραήλ γιατί αυτό είναι παράνομο, μας απαγάγει. Δε θέλει να μας αφήσει στη Γάζα γιατί κι έτσι κερδίζουμε. Δε μπορεί να μας στείλει στην Κύπρο ή σε άλλη χώρα γιατί δεν έχει τέτοιο δικαίωμα καμία χώρα. Το Ισραήλ είναι σε αδιέξοδο. Δεν ξέρει τι να κάνει με μας. Δεν ξέρει τι να κάνει με την περίπτωσή μας. Κι εκεί είναι που κερδίζουμε».
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Ένα μικρό παιδί ενάντια στα τανκς των ισραηλινών. Ένα παιδί με κρυμμένο το πρόσωπό του πίσω από μια μαντίλα ενάντια στην ίδια τη μηχανή του πολέμου και του ολέθρου. Μία αντίδραση καταδικασμένη, σύμφωνα με τους όποιους νόμους των πιθανοτήτων, ν’ αποτύχει. Μία δράση ανθρώπων πέρα από την ελπίδα για νίκη, για το αίσθημα της δικαιοσύνης. Αυτή ήταν η εικόνα που ήρθε στο μυαλό πολλών ανθρώπων ακούγοντας για πρώτη φορά τι βάλαν ως σκοπό, ποια η αποστολή που ξόδεψαν δύο χρόνια από τη ζωή τους αυτοί οι αποφασισμένοι άνθρωποι. Γιατί, πώς αλλιώς θα μπορούσε να περιγράφει η προσπάθειά τους να σπάσουν έναν αποκλεισμό ενάντια στις διεθνείς βουλές και τα πολυποίκιλα συμφέροντα, κάτι παραπάνω από 40 ανθρώπων, σε δύο μικρά καΐκια;Κι όμως, σήμερα, Τρίτη 26 Αυγούστου 2008, έχουν ήδη περάσει 3 ολόκληρες μέρες από τότε που, πραγματικά ανέλπιστα (;), οι 42 ακτιβιστές – μεταξύ αυτών και ο καπετάνιος από την Κρήτη, γνωστός μόνο με το όνομά του (Γιώργος) – από 14 διαφορετικές χώρες, των δύο καϊκιών Αγ. Νικόλαος (Liberty) και Δημήτρης Κ. (Free Gaza), έσπασαν τον αποκλεισμό – για πρώτη φορά μετά από 41 χρόνια – και έφτασαν στη Γάζα, συναντώντας μία αποθεωτική υποδοχή από χιλιάδες κατοίκους της περιοχής αυτής, της Γάζας, της αποκαλούμενης και φυλακής των 1,5 εκατομμυρίων ανθρώπων. Το μήνυμα είναι ελπιδοφόρο όχι μόνο για τους Παλαιστίνιους.Μία αποστολή η οποία, πάντως, δεν υποκινήθηκε από έναν τυφλό ιδεαλισμό ή από έναν αυτοκτονικό ηρωισμό. Πόσο μάλλον από ιδεασμούς… Αντιθέτως, οι άνθρωποι αυτοί, δύο ολόκληρα χρόνια προετοιμαζόντουσαν για να επιτύχουν, μαζεύοντας χρήματα, ενημερώνοντας ανθρώπους σε εκκλησίες, συναγωγές και τζαμιά, στα σπίτια οικογενειών, φίλων και υποστηρικτών, μαθαίνοντας λεπτομέρειες και ψάχνοντας τρόπους για να προβλέψουν πιθανά προβλήματα που θ’ αντιμετωπίσουν, πως θα τα λύσουν.Κι έκαναν αυτό το ταξίδι παρά τις αντίξοες συνθήκες, προσπερνώντας απειλές από την κυβέρνηση του Ισραήλ για τους κινδύνους που θ’ αντιμετωπίσουν, πέρα από τα απειλητικά τηλεφωνήματα που δέχθηκαν αυτοί και οι οικογένειές τους, μέσα στην ταλαιπωρία των πολυήμερων ταξιδιών με μερικούς από τους επιβάτες να βρίσκονται σε πολύ προχωρημένες ηλικίες κι άλλους να κινδυνεύουν με φυλακίσεις και βασανιστήρια. Συνέχισαν να πλέουν με δύο καΐκια παρά του ότι δέχθηκαν ηλεκτρονική επίθεση που τους άφησε χωρίς τρόπο να επικοινωνήσουν ή να εκπέμψουν μήνυμα σε περίπτωση ανάγκης, χωρίς συστήματα πλοήγησης. Και έφτασαν στη Γάζα μέσα στις ζητωκραυγές και τα δάκρυα χαράς χιλιάδων Παλαιστινιών, που μαζεύθηκαν στις παραλίες για να τους καλωσορίσουν. Το χαρμόσυνο μήνυμα που φέρνανε ήταν ο ίδιος ο ερχομός τους. «Σήμερα, είμαστε όλοι από την Γάζα» ήταν το μήνυμα που αναρτήθηκε για να διαβαστεί, αυτή η φωνή που ακούστηκε και στα πιο βουλωμένα, απ’ το κερί της Δύναμης, ισχυρών κι ανίσχυρων αυτιά.«Ό,τι και να συμβεί από εδώ και στο εξής, έχουμε οπωσδήποτε πετύχει τον στόχο μας αποδεικνύοντας πως συνηθισμένοι πολίτες με καθημερινά μέσα μπορούν να κινητοποιηθούν για να προασπίσουν τ’ ανθρώπινα δικαιώματα των Παλαιστίνιων», είπε ο Paul Larudee. Και πρόσθεσε: «Θέλουμε τους ανθρώπους να δουν το Παλαιστινιακό Πρόβλημα ως ένα που έχει σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, όχι με το να ταΐζουμε τους Παλαιστίνιους ρύζι».Το Ισραήλ οπισθοχωρείΝωρίτερα, εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών του Ισραήλ προσπάθησε να δώσει τη δικιά του εξήγηση για τους λόγους για τους οποίους τελικά επιτράπηκε η είσοδος των δύο καϊκιών της Κίνησης Free Gaza, για την αλλαγή της στάσης τους. H απόφαση σύμφωνα με τον Arye Mekel πάρθηκε «για να αποφευχθεί η πρόκληση που είχαν προγραμματίσει» κι επειδή οι Ισραηλινές αρχές γνώριζαν ποιοι ήταν μέσα στα καΐκια και τι φορτίο μετέφεραν. Κουβαλούσαν μαζί τους, περισσότερο συμβολικά, 200 μηχανισμούς βοήθειας ακοής και χιλιάδες μπαλόνια. Σύμφωνα με τις Ισραηλινές αρχές, αυτή τους η απόφαση δεν θα έχει καμία επίπτωση στην πολιτική που ακολουθούνε. Όλοι, όμως, γνωρίζουν πως δεν είναι έτσι, ακόμα και οι ίδιες οι αρχές του Ισραήλ…
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Αντιδράσεις και πιέσεις από ΕλλάδαΑντιδράσεις, άλλωστε, υπήρχαν και στην Ελλάδα, για την τύχη των ακτιβιστών, ειδικά μετά τον ηλεκτρονικό αποκλεισμό επικοινωνίας. Μεταξύ των αντιδράσεων, κι αυτές από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς έδωσε έκτακτη συνέντευξη τύπου στην οποία αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επιβάτες των δύο καϊκιών: « Όπως γνωρίζετε, τα δύο αυτά πλοία πραγματοποιούν ένα ταξίδι φιλίας, ειρήνης και αλληλεγγύης στον λαό της Γάζας και στην πράξη για να σπάσει ο παράνομος και απαράδεκτος αποκλεισμός που έχει επιβάλει το Ισραήλ. Στα δύο πλοία, πέρα από διεθνείς ακτιβιστές, υπάρχουν και έλληνες αγωνιστές, όπως υπάρχει και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τ. Κουράκης».Σχετικές δηλώσεις στη συνέντευξη τύπου έκαναν οι βουλευτές Θοδωρής Δρίτσας και Παναγιώτης Λαφαζάνης όπου καλούσαν «την ελληνική κυβέρνηση, αντί να προβαίνει σε νουθεσίες για την επικινδυνότητα της αποστολής, να προβεί άμεσα σε δημόσια διαβήματα προς το Ισραήλ και να δηλώσει δημοσίως ότι θα προασπίσει με όλα τα μέσα που διαθέτει την ασφάλεια των πλοίων και όσων επιβαίνουν σ’ αυτά. Δεν είναι δυνατόν η κυβέρνηση από τη μια να πραγματοποιεί από κοινού αεροπορικές ασκήσεις με το Ισραήλ, που αποτελούν πρόβα τζενεράλε για μια ενδεχόμενη ισραηλινή αεροπορική επίθεση στο Ιράν, και από την άλλη να μην προχωράει σε δημόσιες παρεμβάσεις προς τις αρχές του Ισραήλ, εφιστώντας την προσοχή για την ασφάλεια των δύο ελληνικών πλοίων που επιτελούν μια απολύτως νόμιμη, με όλα τα νόμιμα χαρτιά, ανθρωπιστική αποστολή, η οποία αντιπροσωπεύει μια ελπίδα ειρήνης, δικαιοσύνης και ελευθερίας για όλον τον κόσμο».Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, ο εκπρόσωπος του για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Ανδρέας Λοβέρδος, έκανε την ακόλουθη δήλωση :«Ως πολιτικό κόμμα, παρακολουθούμε με ενδιαφέρον αλλά και με ανησυχία τον πλου των δύο καϊκιών ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Liberty) και ΔΗΜΗΤΡΗΣ Κ. (Free Gaza) από την Κύπρο προς τη Γάζα.Η συμβολική αυτή κίνηση δεν πρέπει, επουδενί, να θέσει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Η εκ μέρους των ισραηλινών αρχών πλήρης διακοπή της ηλεκτρονικής επαφής των δύο αυτών καϊκιών με τον υπόλοιπο κόσμο (δεν μπορούν να στείλουν ούτε καν S.O.S.), μας δημιουργεί έντονες ανησυχίες για το τι μπορεί να επακολουθήσει».
 |
 |
 |
 |
 |
 |
ΔηλώσειςΣτο λιμάνι, η Naama Abu HAmba, 59 ετών, είπε πως ήρθε για να ευχαριστήσει τους ακτιβιστές. «Παίρνομε θάρρος από το θάρρος τους», είπε. «Σε αντίθεση με τις Αραβικές κυβερνήσεις που συνεργάζονται με το Ισραήλ στην επιβολή του εμπάργκο».Ο Khalil Nofal, ένας ηγέτης της Χαμάς (κόμμα που κέρδισε τις εκλογές, όμως θεωρείται από το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ ως τρομοκρατική οργάνωση) δήλωσε κι αυτός με τη σειρά του πως «αυτό είναι ένα ισχυρό μήνυμα προς τους δειλούς Άραβες ηγέτες».Η Yvonne Ridley, μία από τους επιβάτες του SS Liberty, συγκινημένη, λίγο πριν την άφιξή της στη Γάζα, δήλωσε: «Δεν πρόλαβα την πτώση του Τείχους του Βερολίνου για μερικές μόνο μέρες. Όμως τώρα γνωρίζω πως αισθάνθηκαν οι άνθρωποι όταν ξεθεμελίωναν τα πρώτα τούβλα. Σήμερα, είναι μία μεγάλη νίκη των ανθρώπων ενάντια στη δύναμη».Ο πρωθυπουργός Ισμαήλ Χανίγιε της Χαμάς, είπε σε μία συνέντευξη, πως το ταξίδι στη Γάζα ήταν μία απόλυτη επιτυχία εξαιτίας του ασυμβίβαστου πνεύματος των Παλαιστινίων. Ο Χανίγιε αποκάλεσε την αποστολή της Free Gaza μία «πολιορκητική» επιτυχία.Ο Sami Abu Zuhri, εκπρόσωπος της Χαμάς, χαιρέτησε και αυτός τον ερχομό των ακτιβιστών, και δήλωσε πως «η επιτυχία της αποστολής τους έσπασε τον αποκλεισμό και οδηγεί τη Λωρίδα της Γάζας σε μία νέα φάση προς το τέλος της πολύχρονης πολιορκίας». «Το μήνυμα», είπε, «είναι ότι ο κόσμος αντιτίθεται στην συνεχιζόμενη Ισραηλινή πολιορκία, και η επιτυχία του σχεδίου Free Gaza έχει δημιουργήσει τρομερές πιέσεις στους Άραβες ηγέτες για να δουλέψουν σκληρότερα προς τον σκοπό της διακοπής της πολιορκίας της Γάζας».Η Huwaida Arraf, ιδρυτικό μέλος του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης από την άλλη, αναφερόμενοι στην άφιξή τους στη Γάζα, δήλωσε: «Αναγνωρίζουμε πως δεν είμαστε παρά δύο μικρά καΐκια, αλλά κατορθώσαμε να δείξουμε ότι συνηθισμένοι άνθρωποι από όλο τον κόσμο μπορούν να κινητοποιηθούν για να δημιουργήσουν την αλλαγή. Δεν χρειάζεται να μένουμε σιωπηλοί μπροστά στην αδικία. Φτάνοντας στη Γάζα σήμερα, υπάρχει ένας άνεμος ελπίδας, και η ελπίδα είναι αυτή που κινητοποιεί τους ανθρώπους παντού»Ο Paul Larudee, συνιδρυτής της Κίνησης Free Gaza, είπε πως «είμαστε οι πρώτοι που μετά από 41 χρόνια εισερχόμαστε στη Γάζα ελεύθερα – αλλά δε θα είμαστε οι τελευταίοι. Καλωσορίζουμε τον κόσμο να ενωθεί μαζί μας και να δει αυτό που βλέπουμε».Ο Jeff Halper, Ισραηλινός που είχε προταθεί το 2006 για το Βραβείο Ειρήνης Nobel για την αντίθεση του στην καταστροφή Παλαιστινιακών κατοικιών – καταζητούμενος από το Ισραήλ, κι αυτός έδωσε βάρος στη δύναμη που έχουν οι απλοί άνθρωποι: «Αυτό που καταφέραμε δείχνουμε ότι οι απλοί άνθρωποι μπορούν να κάνουν ότι οι κυβερνήσεις τους θα έπρεπε να κάνουν. Αν οι άνθρωποι αντισταθούν στην αδικία, τότε μπορούμε πραγματικά να γίνουμε η συνείδηση του κόσμου».Σπάζοντας άλλον ένα αποκλεισμόΧθες Δευτέρα, 25 Αυγούστου, τα μέλη της αποστολής Free Gaza, αποφάσισαν να σπάσουν ένα ακόμα αποκλεισμό. Αυτόν που αφορά τα όρια στα οποία οι ψαράδες της περιοχής μπορούν να ψαρεύουν. Σύμφωνα με ένα πρόσφατο άρθρο στην εφημερίδα της Αγγλίας “The Guardian”, «κατά τη δεκαετία του 1990, το ψάρεμα δημιουργούσε ένα ετήσιο εισόδημα περίπου 5 εκατομμυρίων λιρών. Έχει μειωθεί στο μισό μέσα στο 2007 και ακόμα συρρικνώνεται. Σύμφωνα με τη Συμφωνία του Όσλο, οι ψαράδες της Γάζας επιτρεπόταν να ψαρεύουν μέχρι και 20 μίλια μέσα στη θάλασσα. Αλλά το Ισραηλινό ναυτικό, τα τελευταία χρόνια, έχει επιβάλλει τα δικά του όρια, που είναι λιγότερο από 6 μίλια».Το γκρουπ των ακτιβιστών μαζί με 6 παλαιστινιακά καΐκια, ξεκίνησαν νωρίς το πρωί και ψαρεύουν 8 μίλια έξω από την ακτή της Γάζας σπάζοντας και αυτόν τον αποκλεισμό. Η Greta Berlin, από τους οργανωτές της Κίνησης δήλωσε σχετικά «ποιος ή τι δίνει το δικαίωμα στο Ισραήλ να κλέβει το δικαίωμα στη ζωή αυτών των ψαράδων; Και γιατί ο κόσμος τους επιτρέπει να καταστρέφουν μία βιομηχανία που εξυπηρετούσε χιλιάδες Παλαιστίνιους»;Στις 12 Αυγούστου, γράφαμε στον πρόλογο του κειμένου μας, για την προσπάθεια αυτών των ανθρώπων και την ευθύνη μας απέναντί τους, επί της ευκαιρίας που μας δόθηκε να μάθουμε γι’ αυτούς μέσω της συνέντευξης τύπου που είχε δοθεί: «Αυτή, πάντως, δεν ήταν μια καθιερωμένη συνέντευξη τύπου, απ’ τις πολλές που γίνονται. Γιατί, αυτή τη φορά, και σε λίγες μέρες, τα πράγματα μπορεί να πάνε είτε πολύ στραβά είτε πολύ καλά. Κι αυτό έχει σημασία. Γιατί τώρα, με αυτό το κείμενο, είμαστε συμμέτοχοι κι εμείς, γιατί γνωρίζουμε».Σήμερα, γνωρίζουμε πως τελικά η αποστολή στέφθηκε με επιτυχία. Το τέλος όμως αυτής της αποστολής θα είναι η αρχή νέων πολλών προσπαθειών και αποστολών για και προς την Παλαιστίνη. Και ένα μήνυμα πέρα από την Παλαιστίνη, για όλους εμάς εδώ. Για τη σημασία της οργάνωσης, της ελπίδας, του αγώνα. Ακόμα κι όταν όλες οι πιθανότητες φαντάζουν να δείχνουν πως μπροστά μας βρίσκεται μόνο το αδιέξοδο, η ματαιότητα και η ματαιοπονία, και τα ορθωμένα δάκτυλα στο ύψος των χειλιών που μας καλούν φωνάζοντας σιγοψιθυριστά σε μία θανάσιμη ησυχία.
