Του Δημήτρη Κυριαζή
Οι πολιτικοί μας – συγκεκριμένα ο «δικομματισμός» – βούλιαξε τη χώρα μας στο πιο βαθύ από ποτέ βάραθρο σε σημείο που ο κορυφαίος πανεπιστημιακός άνθρωπος των γραμμάτων μας, ο πολυσέβαστος, υπερεκατονταετής Εμ. Κριαράς, δήλωσε πως θα προτιμούσε να είχε πεθάνει παρά να ζήσει τη σημερινή Ελλάδα της δυστυχίας, μπαίγνιο όλων των λαών…
Επιτέλους αναγνώρισαν την ανικανότητά τους και προσέτρεξαν για όποια σωτηρία της χώρας σε μη πολιτικά πρόσωπα – βέβαια κάτω από τους πρωτοφανείς γιουχαϊσμούς του λαού. Και ο νέος Πρωθυπουργός στην πρώτη δήλωσή του έσπευσε να δηλώσει πως δεν είναι πολιτικός – σα να θέλει να προφυλαχθεί από το «πολιτικός ίσον ανικανότητα», από το μίασμα… Ίσως αντιτάξει κανείς πως στην κυβέρνηση θα είναι και πολιτικοί. Ναι, αλλά θα δρουν υπό την μπαγκέτα μη πολιτικού. Ο Σαμαράς μετέχει με επτά ανώτατα στελέχη του, αλλά όχι «κοινοβουλευτικά» – για να διαφυλάξει, πιστεύει, και τις αντιμνημονιακές παρόλες του΄ οι Καλόγεροι βαφτίζανε το κρέας και μεταβαλόταν σε χόρτα…
Και θα ανέμενε κανείς, μετά και από αυτή την αυτογνωσία τους οι δρώντες πολιτικοί μας να αποσύροντας, θα ιδιώτευαν! Αμ δε!… Άρχισαν κιόλας να ακονίζουν τα μαχαίρια τους για να μας ξανακυβερνήσουν! Αφού πρώτα άλλοι, οι μη πολιτικοί, θα έχουν «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά»… Βεβαίως, βεβαίως είναι ατσίδες για τους λουφέδες της εξουσίας, δεμένοι με αυτή με παλαμάρια.
Και το 70, το 80% το δημοσκοπικά διαπιστωμένο τμήμα του λαού που αγανακτεί, τους γιουχαϊζει, τους μουτζώνει, τους γιαουρτώνει δεν θα τα μετουσιώσει αυτά σε πολιτική τάξη καταμαυρίζοντας τους αίτιους, τον δικομματισμό; Το προσμένει η χώρα.
11 Νοεμβρίου 2011
