Είναι ένα δραματικό ερώτημα, που περιμένει την απάντησή του, και αυτή θα διαφανεί όταν θα λήξει η ανάκριση του αστυνομ. Ράμπο. Καθώς και από την υπερασπιστική τακτική του Κούγια. Όσον αφορά τη Δικαιοσύνη, είναι πάγια η τακτική της, όσον αφορά αδικήματα ή εγκλήματα κατά της ζωής, από αστυνομικά όργανα. Παραδείγματα: Στην περίπτωση του Κύπριου φοιτητή (υπόθεση Ζαρντινιέρα) οι αστυνομικοί που τον σακάτεψαν αθωώθηκαν πανηγυρικά!!! Στην περίπτωση του Καλτεζά, ο δολοφόνος του αστυνομικός Μελίστας, έφαγε δυόμισυ χρόνια!!!
του Α. Χαρχαλακη
Έτσι προβλέπεται να ξαναβγούν οι νέοι στους δρόμους Να ξεσηκωθούν πιο ενεργά οι εργαζόμενοι. Να ξεσηκωθεί ο πνευματικός κόσμος, οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, και τελικά να ξανακαεί ό,τι …απέμεινε, στα μίνι Δεκεμβριανά της Αθήνας και των πόλεων της περιφέρειας.
Μετά θα μιλάνε για αναρχικούς, κουκουλοφόρους, αντιεξουσιαστές και πιθανότατα η καταστολή θα εγγράψει σκηνές απίστευτης αγριότητας. Χωρίς ν’ αποκλείσουμε γεγονός όπως αυτό του 15χρονου.
Δεν ξέρω αν έγινε σωστή ανάλυση, των προηγουμένων γεγονότων κι αν αποτιμήθηκαν τα κόστη που καλείται να πληρώσει το κράτος από… τις τσέπες μας. Κάτι που θα σημάνει την πλήρη χρεοκοπία της χώρας και τον εξοντωτικό εξωτερικό δανεισμό της. Δικαιώνοντας έτσι τους ξένους που μιλούν και βλέπουν το κατάντημα αυτής της χώρας… Που βάλθηκαν να την αποτελειώσουν, από κοινού, εξουσιαστικά κόμματα, μεγαλοαστοί «Έλληνες», ξένοι και ντόπιοι επενδυτές… Κι επί τη ευκαιρία, να πούμε πως πραγματικοί κουκουλοφόροι είναι εκείνοι που φέραν την Ελλάδα σε τέτοιο και χειρότερο χάλι! Εκείνοι που χορεύουν και ποζάρουν επί του πτώματός της… Αυτοί είναι που πράγματι πετούν τις μολότωφ!
Προεξάρχοντος φυσικά του σημαδεμένου και διαβόητου Κούγια, που προκαλεί τον λαό συνολικά, μ δηλώσεις όπως η παρακάτω: «Θα κρίνει η Δικαιοσύνη αν έπρεπε να χαθεί αυτό το παιδί»!!! Επιδιώκει προφανώς να εκφράσει εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας, που φλερτάρει με φασίζουσες αντιλήψεις: «αγανακτισμένους πολίτες», «νοικοκυραίους», «ελληναράδες», χρυσαυγίτες κι όλη την ακραία κοινωνική φάρα! Και να τους στρέψει ενάντια σε όσους (υποτίθεται) «χαϊδεύουν» ή ανέχονται τη δράση «κυκουλοφόρων».
Όσον αφορά την υπερασπιστική γραμμή Κούγια, φοβάμαι πως θα σημάνει περισσότερο αίμα, περισσότερες ακρότητες, περισσότερη βία (νέοι – αστυνομία) και πιθανόν ενεργοποίηση των άρθρων του Συντάγματος που αναφέρονται στην κατάσταση κήρυξης της χώρας σε πολιορκία. Βεβαίως αυτή μπορεί να επιβληθεί σε ολόκληρη την επικράτεια ή μέρος της.
Μετά από πρόταση της Κυβέρνησης, η Βουλή με απόφασή της θέτει σε εφαρμογή την κατάσταση πολιορκίας και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δημοσιεύει την απόφαση της Βουλής.
Για να πούμε την καθαρή αλήθεια, η προκλητικότητα του ειδικού φρουρού, αλλά και η υπερασπιστική τακτική του Κούγια, πολώνουν περισσότερο το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα,. Ειδικά ο Κούγιας, με τις δηλώσεις του, επιδιώκει (συνειδητά πιστεύω) να προκαλέσει και να ερεθίσει τα ακραία στοιχεία που φέρουν κουκούλα, και περιφέρουν την εγκληματική τους δράση. Αλλά και την οργή των εφήβων, που θα ξαναβγούν πιστεύω στους δρόμους. Όχι για να τα σπάσουν φυσικά, αλλά για να φωνάξουν, όχι μόνο για το θάνατο του Αλέξανδρού τους, του Αλέξανδρού μας, αλλά και για τα αναρίθμητα αρνητικά που βιώνουν στα σπίτια των, στην κοινωνία, στις σπουδές των, στις προοπτικές των. Γεμάτοι αηδία και οργή για τα σκάνδαλα Βατοπεδίου και λοιπά, και για όλα που βλέπουν να συμβαίνουν σ’ αυτή τη χώρα…
Για να λέμε την αλήθεια, η χώρα και ο λαός της, βιώνουν μια κατάσταση θα έλεγα μεσοπολέμου: Ο πρώτος δείχνει πως τέλειωσε, τουλάχιστον στο πεδίον της «μάχης». Ο δεύτερος εξαρτάται από την πορεία της δικαστικής έρευνας και της ετυμηγορίας αν αρχίσει και πότε…
Το χρέος της Κυβέρνησης, (πρωταρχικά της Δικαιοσύνης), είναι τεράστιο! Κι από την ετυμηγορία θα εξαρτηθεί αν μπούμε σε περίοδο μεγάλης κοινωνικής έκρηξης, αιματηρής και ανεξέλεγκτης. Ή αν «ηρεμήσει» η Κοινωνία μας, στο βαθμό που μπορεί να ηρεμήσει, με το δεδομένο της οικονομικής και πολύπλευρης κρίσης που μας μαστίζει… Και μέσα σ’ όλα τα παραπάνω, έχουμε μια Κυβέρνηση που δείχνει …να τα ‘χει φτύσει… Ανίκανη να διαχειριστεί αυτή την κρίση. Παγιδευμένη (μάλλον αυτοπαγιδευμένη) στα αδιέξοδά της και στον πανικό που εγγράφεται στις κάρτες δημοσκοπήσεων.
Επίσης έχουμε μια μείζων αντιπολίτευση, που όπως δείχνει θα κληθεί να βγάλει «τα κάστανα από τη φωτιά», χωρίς ο Γ. Παπανδρέου να διαθέτει τη στόφα και το δυναμισμό, που απαιτούνται σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο. Η οποία δεν ξέρουμε πόσης διάρκειας θάναι.
Αλλά και την ελλάσονα αντιπολίτευση, νάχει αναγάγει την κρίση – και όσον αφορά το συγκρουσιακό κομμάτι της (που πέρασε και δεν πέρασε)- σε εξεταστικό κέντρο. Με κίνδυνο νάχουμε ανεπιθύμητη άνοδο των μπλόκς της ανωμαλίας, που συνέπραξαν με τους …νοικοκυραίους στα πλαίσια του «κοινωνικού αυτοματισμού», όπως είδαμε στην Πάτρα κυρίως. Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, θα τσοντάρει πιστεύω στην αυτοδυναμία – που είναι το μεγάλο ζητούμενο – στο σχήμα του ΠΑΣΟΚ. Φοβούμαι άνοδο του ΛΑΟΣ, γιατί αρκετά στρώματα έχουν αρχίσει να υπερσυντηρητικοποιούνται, κι εννοώ Ν.Δημοκρατικά στρώματα. Όσον αφορά το ΚΚΕ, ακόμα κι αν κερδίσει σε ποσοστά, δικαιούμαι να του καταλογίσω (αν και ψηφοφόρος του) συνδιαχείριση της κρίσης, μέσω του πλαισίου των «πολιτικών αρχηγών», ενώ ουδεμία ευθύνη δεν έχει γι’ αυτή την κρίση!
Όσον αφορά τους κουκουλοφόρους, έπρεπε να κρατήσει κάποιες λεπτές ισορροπίες, γιατί ο αφορισμός «κουκουλοφόροι» πιστεύω πως έχει παρεξηγηθεί για να βολεύει κάποιους.
Για την επόμενη κρίση, και τις επερχόμενες που θα αφορούν την Οικονομία, πιστεύω πως το ΚΚΕ πρέπει να πράξει και να πορευτεί αυτόβουλα, χωρίς συμπράξεις μέσα σε οποιαδήποτε πλαίσια «πολιτικών αρχηγών». Πρέπει δηλαδή να διαχειριστεί την Κρίση, με τρόπου που θα το συμφέρει πολιτικά, ανεξαρτήτως αν δεν υπάρχει αυτό που λέγεται «επαναστατική κατάσταση».
