Ο τίτλος της παρούσης εργασίας, θα μπορούσε επίσης να είναι: «Έθνος και Παγκοσμιοποίηση». Το γιατί θα το δούμε στη συνέχεια. Εδώ και κάποιο διάστημα – που δεν διακινδυνεύω να προσδιορίσω την αφετηρία του, μπορώ όμως (μηχανιστικά) να το θεωρήσω ταυτόχρονο με την διαπίστωση της επικινδυνότητας των δυνάμεων της Παγκοσμιοποίησης – έχει αρχίσει να γίνεται χρήση, έως κατάχρηση, των όρων έθνος – εθνικό – εθνικιστικό και των παραγώγων τους. Που τουλάχιστον όσον αφορά το «έθνος», έμοιαζε να είναι… μουσειακό είδος, παρατημένο στην εποχή προ – ολοκληρώσεων.
Του Αντώνη Χαρχαλάκη
Όμως, ας προσπαθήσουμε να ορίσουμε τι είναι Έθνος: Έθνος είναι ένα σύνολο ανθρώπων, που μιλούν την ίδια γλώσσα, έχουν την ίδια ιστορία, τον ίδιο πολιτισμό. Ανθρώπων που δεν ζουν κατ’ ανάγκην στο ίδιο οριοθετημένο πλανητικό τμήμα. Κι αυτό αφορά πολύ το ελληνικό έθνος, που τμήματα από τον γηγενή πληθυσμό του, (από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι τις μέρες μας) μετανάστευε για οικονομικούς ή πληθυσμιακούς κυρίως λόγους.
Αυτά τα τμήματα, κυρίως αυτά που δεν ενσωματώθηκαν στις νέες πατρίδες, δεν παύουν μέχρι σήμερα να έχουν την ταυτότητα του τόπου απ’ όπου έφυγαν. Και η συμβολή τους στα δρώμενα του ιστορικού μας χρόνου και στον πολιτισμό μας, δεν είναι αμελητέα.
Όμως ας δούμε τις συνιστώσες της έννοιας έθνος, για να κατανοήσουμε το εθνικό μας γίγνεσθαι, αλλά και να κάνουμε την αυτοκριτική μας, που φυσικά – αλλά χωρίς ίχνος χαιρεκακίας – απαντά στους φυσικούς φορείς του εθνικιστικού στοιχείου, κοσμικού – εκκλησιαστικού.
Γλώσσα: Κυριολεκτώντας θα πώ ότι έθνος είναι η γλώσσα του! Είναι το εκφραστικό και πολλαπλά παραγωγικό στοιχείο, της ανθρώπινης εξέλιξης και προόδου, στον τομέα των διαπροσωπικών σχέσεων (κοινωνικών – παραγωγικών), στον τομέα των ιστορικών δρώμενων και διαδραματισθέντων, στον Τομέα τέλος του πολιτισμού και της πνευματικής ανέλιξης και προόδου.
Οι δυνάμεις της Παγκοσμιοποίησης δεν είναι ανόητες που βάλλουν ενάντια σ’ αυτό το ύψιστης σημασίας στοιχείο του εθνισμού. Γι’ αυτό… δειλά – δειλά, έχουν αρχίσει να βάλουν ενάντια στο σκελετό του, δηλ. στο Αλφάβητό του: Γίνονται συνωμοτικές ενέργειες (από την ΕΕ) να καθιερωθεί το λατινικό αλφάβητο! Κι όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά εμάς γι’ αυτήν μας πονάει. Επίσης, προ ετών, μία κυρία, επίτροπός (μας) στην ΕΕ, έκανε πρόταση να διδάσκεται στα σχολεία μας σαν δεύτερη επίσημη γλώσσα η Αγγλική… Ας μην πούμε ονόματα… Αν και πιστεύω την ξέρετε…
Η δύναμη και η βιωσιμότητα μιας γλώσσας φυσικά και της δικής μας, είναι η συνέχειά της στον ιστορικό χρόνο, και η ικανότητά της να αφομοιώνει, ξένα γλωσσικά στοιχεία. Να πούμε πως όσον αφορά αυτή τη συνέχεια, τη διαπιστώνουμε από την ετυμολογία των λέξεων της γλώσσας μας.
Που το έτυμο της κάθε λέξης της γλώσσας μας σήμερα, έχει άμεση σχέση με την σημασία των αναλόγων λέξεων και εννοιών της αρχαίας.. Τελευτώντας το θέμα Γλώσσα, θα πώ ανεπιφύλακτα πως η βιωσιμότητά της, σημαίνει και βιωσιμότητα εθνική! Χωρίς τη γλώσσα του, έθνος δεν μπορεί να υπάρξει! Κι αυτό θέλουν και επιδιώκουν οι δυνάμεις της Παγκοσμιοποίησης που επελαύνουν ακάθεκτες.
Ιστορία: Είναι μπορώ να πω, το θησαυροφυλάκιο της συλλογικής μνήμης. Και τα όποια μελανά της σημεία μας θυμίζουν το ρηθέν: «όποιος λησμονεί την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει». Δυστυχώς αυτό το τελευταίο, είναι εν πολλοίς οδυνηρή πραγματικότητα των ημερών μας… Και φοβάμαι πως όσον αφορά τη σημερινή μας εθνική πραγματικότητα, είμαστε Ανάξιοι απόγονοι, αξίων προγόνων! Και το λέω ανεπιφύλακτα, χωρίς βεβαίως να μας καταλογίζω όλη την ευθύνη γι’ αυτό.
Ένα μεγάλο μέρος αυτής της ευθύνης, αναλογεί στην Παιδεία μας ή ακριβέστερα στους Μαικήνες των εκπαιδευτικών μας πραγμάτων. Και προσωπικά, θεωρώ σαν ένα από τα πρωτεύοντα μαθήματα της Παιδείας μας, το μάθημα της Ιστορίας! Τι θα πει Ιστορία αγαπητοί μου; Θα πει κοινωνικός φρονηματισμός, και παράδειγμα για το τι πρέπει να πράττουμε, όπως και η κάθε γενιά αυτού του έθνους! Δηλαδή να γίνεται στο διηνεκές πράξη, αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι Αθηναίοι παίδες: «Αμές δ’ εγεσόμεθα πολλώ κάρωνες».
Δηλαδή εμείς (πρόγονοί μας) θα γίνουμε πολύ καλύτεροι (από σας). Σήμερα τι γίνεται; Άλλοτε (επισήμως) η Ιστορία είναι επένδυση της κυρίαρχης, οικονομικά – κοινωνικά – πολιτικά, ελίτ, άρα με αρκετές ανακρίβειες. Άλλοτε πάλι συκοφαντείται και απαξιώνεται το ιστορικό υλικό, όπως το ανέδειξαν οι ιστορικοί των προοδευτικών τάξεων και έτσι ο Ελληνόπαις… ενημερώνεται κατά το συμφέρον της κυρίαρχης ελίτ. Που, ας μην το παραβλέψουμε, προς χάριν διακρατικών προσεγγίσεων και ποικίλων οφελημάτων, ξαναγράφει την Ιστορία! Και εμπλέκονται στις σελίδες της ξένα στοιχεία που σαν έθνος δεν μας αφορούν και δεν πρέπει να μας αφορούν!
Η Ιστορία και ο Πολιτισμός, όπως προσπαθούν οι δυνάμεις της Κεφαλαιοκρατικής Παγκοσμιοποίησης να καταφέρουν, από τη μία αμαυρώνονται. Κι από την άλλη γίνεται προσπάθεια διάλυσης των εθνικών και κοινωνικών ιστών. Με στόχο να ξεκόψουν οι άνθρωποι από κάθε τι σχετικό με τους γενέσιους τόπους των, και να μετατραπούν σε… χειροκίνητες παραγωγικές μηχανές!
Με «εθνική εστία», το χώρο εργασίας που τα αποτελέσματά της θα τα καρπούνται υπό μορφήν ιλιγγιώδους υπεραξίας, εκείνοι που τους έδειξαν σαν… χώρο επιβίωσης την ανθρώπινη έρημο! Μια «έρημο» χωρίς τη δημιουργία και τη γοητεία των εθνικών πολιτισμικών προϊόντων, όπως είναι η Μουσική, ο Χορός, η Ποίηση, το Θέατρο, ο Έντεχνος λόγος!…
Φυσικά και η Λαϊκή παράδοση, που τα κοσμικά στοιχεία της πρέπει να τα διαφυλάξουμε εμείς τουλάχιστον οι Έλληνες, σαν κόρη οφθαλμού και να τα προάγουμε! Και πολλές χάριτες οφείλουμε στους λειτουργούς της. Σ’ αυτή την ανθρώπινη έρημο που είπα πιο πάνω, περιφέρονται δυστυχώς σήμερα, τα εκατομμύρια των οικονομικών μεταναστών…
Αναλώσιμοι και θύματα, συχνά, μιας ρατσιστικής αντιμετώπισης, εν πολλοίς από παραπολιτικές μειοψηφίες αλλά και από πνευματικούς (εκκλησιαστικούς) παράγοντες, όπως βλέπουμε εσχάτως… Λυπάμαι αλλά αυτή η φαιά επιχείρηση, άρχισε να αφορά και λαϊκά στρώματα… Ας μην ανατρέξω στους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό το τελευταίο… Αν κι έχω ξαναγράψει…
Όμως, όσον αφορά τους δύο παραπάνω παράγοντες είναι ηλίου φαεινότερον, πως είναι συνδαιτημόνες της οικονομικής ελίτ. Για λογαριασμό της οποίας γνωμοδοτούν και χρησμοδοτούν… επικαλούμενοι έννοιες όπως το έθνος, τον πολιτισμό, ακόμα και την… καθαρότητα του αίματος!! Δεν θάναι άκαιρο να ενστερνιστούν, έστω παραφρασμένο το «Ντόυτσλαντ ούμπερ άλες»! Μόνο που θα κάνουν το Ντόυτσλαντ, Γκρήχεντλαντ… Βαρύς λόγος; Καθόλου!
Το έθνος αγαπητοί μου, (δηλαδή οι άνθρωποι που το απαρτίζουν) δεν είναι και δεν πρέπει να είναι ανθρωποφάγο! Γιατί εν τοιαύτη περιπτώσει, θάπρεπε να θρηνούμε χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια θύματα ελλήνων, που αναμίχθηκαν με τους πληθυσμούς άλλων εθνών!
Όσον αφορά βέβαια υπεράριθμα ποσοστά οικον.μεταναστών στη χώρα μας, που η αγορά εργασίας της δεν είναι «λάστιχο», είναι θέμα της ενδεδειγμένης μεταναστευτικής πολιτικής και διαχείρισης του προβλήματος. Δεν θα μπω στη λογική της Ιθαγένειας για δικούς μου αυστηρά λόγους. Όμως έχω να πώ τούτο: Μόνο ένα έθνος κι ένας λαός που δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του, έχει φοβίες! Και πέραν τούτου; Το πρόβλημα της μαζικής μετακίνησης πληθυσμών στους καιρούς μας, είναι μια πραγματικότητα ένεκεν των συμφερόντων της Παγκοσμιοποίησης.
Πολιτισμός: Βασικό στοιχείο και τούτο της έννοιας έθνος. Που δείχνει την πνευμτική ρώμη και ικανότητα ενός πληθυσμού, να αφήνει τα πνευματικά και ιδεολογικά του χνάρια στον ιστορικό χρόνο! Όσον αφορά τον ελληνικό πολιτισμό, που είναι κατά βάσιν ανθρωποκεντρικός, είναι η καταγραφή μιας πνευματικής πορείας που ξεκινάει αιώνες πριν…
Και το έθνος, έχει κάθε δικαίωμα να επαίρεται γιαυτό τον πολιτισμό. Από του οποίου τα νάματα ποτίστηκαν πολλοί εθνικοί πολιτισμοί καθώς και ο πανανθρώπινος πολιτισμός! Με μια διαφορά όμως: Καταντάει στείρος εθνικισμός η υπερτίμηση (κατά μόνας ή συλλογικά) αυτής της Κληρονομιάς!
Που στην ουσία υποτιμά τους πολιτισμούς άλλων λαών και καταντά να είναι βασικό στοιχείο του Ρατσισμού. Και να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους μ’ ένα ερώτημα: είναι πολιτισμένο συναίσθημα να βάλουμε ενάντια σε άλλους πολιτισμούς, για την ακρίβεια ενάντια στους λαούς – φορείς των; Ας απαντήσει ο καθένας μας στον εαυτό του… Μιλάμε για μια Αντίθεση που δεν προάγει τις ανθρώπινες σχέσεις…
Και για να κλείσω: Σήμερα, όπως προείπα, η έννοια του έθνους διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο, και τείνει να υποκατασταθεί από μιαν άλλη έννοια: «Παγκόσμιο οικονομικό τοπίο». Χώρο χωρίς σύνορα εθνικά, με σκλάβους – ελεύθερους, που θα μετακινούνται ανάλογα με τις ανάγκες της παραγωγής! Την οποία υπό μορφήν ασύλληπτης υπεραξίας (Κέρδους) θα καρπούνται οι οικονομικές και κοινωνικές ελίτ!
Και για την οποία παραγωγή και υπεραξία, θα τρέφονται με ψιχία οι σκλάβοι – ελεύθεροι, έτσι για να ‘χουν αντοχή να παράγουν! Ας ξαναβάλουμε λοιπόν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο το «έθνος» και τα συνακόλουθά του, γιατί δεν μας βλέπω καλά, αν αφεθούμε στις Σειρήνες των βράχων, απ’ όπου διέρχεται το «κάτεργο» (πλοίο) των δυνάμεων που καναλιζάρουν την επιχείρηση της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας…
Μέσα στα όρια του έθνους, έχουμε την ευκαιρία και την ευτυχία, να παράγουμε, ν’ απολαμβάνουμε, να ονειρευόμαστε! Και να παλεύουμε ενάντια στα «εθνικά» πλοκάμια της «Νέας Τάξης». Χωρίς την ύπαρξη και την πρόοδο του έθνους, είμαστε αθύρματα (παίγνια) του Τυφώνα της «Νέας Εποχής». Δεν ξέρω βεβαίως αν αξιολογηθούν δεόντως οι τελευταίες αναφορές μου… Μακάρι!!
