Με αφορμή την συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ και τραπεζιτών που προσπαθούν απέλπιδα να μας επιβάλλουν τα μνημόνια και τη νέα δανειακή σύμβαση μέσω του καινούργιου πολυνομοσχεδίου που τα δίνει όλα στο κεφάλαιο και οδηγεί πιο βαθειά στην εξαθλίωση τα λαικά στρώματα, με αφορμή την καταστολή εκ μέρους της αστικής τάξης που συνεχίζεται και γίνεται όλο και πιο σκληρή εναντίον απεργών και μεταναστών, σε αγαστή συνεργασία της αστυνομίας με τις φασιστικές συμμορίες που, ιδιαίτερα στην Αθήνα του Καμίνη, κυνηγούν τους αλλοδαπούς μικροπωλητές και χωρίς να έχουμε ξεχάσει την παρουσία χρυσαυγιτών ενάντια σε διαδηλωτές στις απεργιακές μάχες του καλοκαιριού ας θυμηθούμε τα λόγια ενός επαναστάτη, που ολόκληρη τη δεκαετία του ’30 αγωνίστηκε να εξοπλίσει την εργατική τάξη με τα κατάλληλα εργαλεία πάλης ενάντια στην φασιστική απειλή.Παράλληλα, δεν ξεχνάμε, όπως θα έχουν παρατηρήσει οι συμπολίτες μας, η Χρυσή Αυγή (οργάνωση θιασωτών του ναζισμού και του Ολοκαυτώματος) έχει ανοίξει “γραφεία” και στα Χανιά, τόπο δημοκρατίας που γνώρισε τη βία του αγκυλωτού σταυρού και η μνήμη παραμένει ακόμα ζωντανή στους παππούδες και τις γιαγιάδες μας – ποιός μπορεί άλλωστε να μην γνωρίζει την Κάνδανο ή το Κοντομαρί;
Ρωτάμε λοιπόν: Τί είναι ο φασισμός; “[…] Ο ιστορικός ρόλος του φασισμού είναι να συντρίβει την εργατική τάξη, να καταστρέφει τις οργανώσεις της, να πνίγει τις πολιτικές ελευθερίες όταν οι καπιταλιστές αποδείχνονται πια ανίκανοι να διευθύνουν και να κυριαρχούν με τη βοήθεια του δημοκρατικού μηχανισμού.” * Στη συνέχεια και έχοντας ως κρατούμενο την προηγούμενη επισήμανση, θέτουμε τρεις ερωτήσεις και απαντούμε αναλόγως, πάνω σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα ως μια πρώτη επαφή μαζί του.
1) Η Χρυσή Αυγή είναι νόμιμο πολιτικό κόμμα, που προσφέρει στον συνάνθρωπο και δεν έχει καμμία σχέση με τον Χίτλερ.
Αν δείτε την εφημερίδα τους κάνουν ή δηλώνουν ότι κάνουν κινήσεις “φιλανθρωπίας” κι “αλληβοήθειας” σε συνανθρώπους μας ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ενώ παρουσιάζονται ως “οικολόγοι” σε δεντροφυτεύσεις που διοργανώνει ο ΣΚΑΙ. Παράλληλα ανακατεύουν τις απόψεις τους με ολίγο αντικαπιταλισμό για τους απογοητευμένους, καταφέρονται ενάντια στο σύστημα αλλά αρκεί να διαβάσει κανείς την τελευταία τους παρέμβαση για την απεργία της Χαλυβουργίας που ουσιαστικά υπερασπίζονται την ιδιοκτησία του Μάνεση… Μην ξεχνάμε τις επιθέσεις που κάνουν σε αγωνιστές εδώ και πολλά χρόνια. Εξάλλου, δεν είναι και κάτι το κρυφό, οι πρωτοβουλίες καλλιτεχνών ενάντια στη φασιστική απειλή αποσκοπούν ακριβώς σε αυτό: το χτύπημα στην ρίζα της φασιστικής απειλής, γιατί όπως καλά γνωρίζουμε ο φασισμός δεν ξεχωρίζει κανέναν και στο τέλος ισοπεδώνει, αν του το επιτρέψουμε, τα πάντα: την ίδια την έννοια της δημοκρατίας (έστω αυτή την σακατεμένη) και της κοινωνικής συνοχής. Δηλώνουν οι ίδιοι (οι καλλιτέχνες): «Οι μετανάστες […] εξοντώνονται, ηθικά και σωματικά από Χρυσαυγίτες και πάσης φύσης φασιστοειδή, που καλύπτονται από την ετικέτα «κάτοικοι της περιοχής» κι έχουν την προστασία της αστυνομίας». “Τα πράγματα, όπως γράφει ο Νίκος Λούντος στο περιοδικό Σοσιαλισμός από τα Κάτω, λέγονται πλέον με το όνομά τους. Εχουμε να κάνουμε με μια ναζιστική συμμορία, νοσταλγούς του Χίτλερ και του Ολοκαυτώματος που με τις πλάτες της αστυνομίας προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν μια γειτονιά ως σφηκοφωλιά για να εξαπολύουν επιθέσεις.
Κι όμως, από εκεί που πολλοί θεωρούσαν το πρόβλημα ανύπαρκτο, τώρα ορισμένοι κάνουν ενα άλμα και θεωρούν την άνοδο των φασιστών σαν αναγκαίο κακό, λίγο πολύ σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα της κρίσης. Το πιο συνηθισμένο επιχείρημα είναι ότι οι φασίστες δυναμώνουν επειδή οξύνεται και το πρόβλημα της μετανάστευσης. Και κάποιες φορές, η ερμηνεία αυτή συνοδεύεται από παραινέσεις στην Αριστερά να σταματήσει να υποτιμάει το πρόβλημα των μεταναστών για να μπορέσει και αυτή να συνδεθεί με τον αγανακτισμένο κόσμο. Διάφοροι ούλτρα-φιλελεύθεροι που κατακεραύνωναν την Αριστερά ότι δεν υποστηρίζει την «ανοιχτή κοινωνία» οδηγούνται τώρα στην αγκαλιά του ρατσισμού ως λύση για τον κίνδυνο του φασισμού. Ο Δημήτρης Μητρόπουλος στα ΝΕΑ είναι χαρακτηριστική περίπτωση. Με υποτιθέμενη μπόλικη ευαισθησία για το φασισμό, υποστηρίζει το τείχος που θέλει να χτίσει ο Παπουτσής στον Έβρο και γράφει «το τελευταίο κύµα µετανάστευσης – κυρίως µέσω Τουρκίας – µας φέρνει λούµπεν πρόσφυγες από την Ανατολή. Πολιτισµικά, µορφωτικά και οικονοµικά η αφοµοίωσή τους είναι δύσκολη ώς αδύνατη. […] χώρες που τα χερσαία σύνορά τους τις καθιστούν ευάλωτες σε παράνοµα µεταναστευτικά ρεύµατα δεν έχουν πολλές λύσεις. Φράχτες δεν έχουν και οι ΗΠΑ στη µεθόριο µε το Μεξικό;”. *
Πολύ περιληπτικά λοιπόν, το τσιτάτο του Τρότσκι που παραθέτουμε, επικαιροποιώντας το λέει αυτό: “η αστυνομία, αστικός θεσμός, δυσκολεύεται να επιβάλλει την τάξη στις 28 – 29 Ιούνη, διήμερο μεγάλων κινητοποιήσεων κι ανατροπών. Οι φασίστες “συνδικαλιστές” της ΕΘΕΛ μπαίνουν μπροστά να χτυπήσουν… Και φυσικά εμπρός να μαντρώσουμε τους μετανάστες, να τους φορτώσουμε την κρίση και τους πολέμους μας, με την βία και το ξύλο, ύστερα θα ακολουθήσουν κι οι ντόπιοι…”
2) Που οφείλεται η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη; Γιατί δεν έχει αντίστοιχη άνοδο στην Ελλάδα; Ο ρόλος της Αριστεράς.
Η ακροδεξιά έχει μια ορισμένη άνοδο στην Ευρώπη οφειλόμενη στην κρίση, τον μεσσιανισμό της αλλά κυρίως ως αποτέλεσμα ανυπαρξίας της Αριστεράς που να προτείνει την πραγματική εναλλακτική λύση – αν κι εσχάτως κάτι δείχνει να αλλάζει στην ευρωπαική αριστερά κάτω από την πίεση των εξεργεμένων του Λονδίνου και των Αγανακτισμένων στην Ισπανία ή με τις πρώτες απεργίες σε Ιταλία και Ισπανία που δείχνουν ότι οι αγώνες μπορούν να κινητοποιήσουν και να ξυπνήσουν τα αγωνιστικά ένστικτα της εργαζόμενης πλειοψηφίας, η οποία μπορεί να πρωτοπορεί ενάντια στις επιθέσεις των καπιταλιστών και να παίρνει νικηφόρα αποτελέσματα. Κι αυτή η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από το να πάρουμε το μέλλον μας στα χέρια μας οργανώνοντας απεργιακούς και κινηματικούς αγώνες όχι μόνο ενάντια στο χρέος αλλά συνολικά απέναντι στην βαρβαρότητα του συστήματος που οδηγεί μέχρι και στον θάνατο (δύο νεκροί άστεγοι στην Κρήτη μέσα σε ένα μήνα!) και να διεκδικήσουμε την κατάργηση του άρθρου 99 που βάζει σε καθαστώς πτώχευσης εταιρίας με μεγάλη καρδοφορία κι αντιμετωπίζοντας τους εργάτες ως “πιστωτές” εξομειώνοντας τους με τις τράπεζες και άμεση συνέπεια τη μη καταβολή των δεδουλευμένων τους, με απαγόρευση όλων των απολύσεων, διαγραφή του χρέους και εθνικοποίηση τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων κάτω από εργατικό έλεγχο. Κάτι που ήδη έχει ξεκινήσει να γίνεται πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία.
Σ’ αυτό το σημείο εστιάζεται και η μηδαμινή απήχηση της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα: ύπαρξη δυνατού εργατικού κινήματος κι Αριστεράς που βάζουν τα ζητήματα και τα αντιμετωπίζουν.
3) Να κυρηχθεί παράνομη η Χ.Α. και όχι εκλογική αντιμετώπιση.
Να υπενθυμίσουμε επίσης, ότι οι φασίστες δεν αποτελούν ένα όποιο ακροδεξιό κόμμα που να μπορεί να αντιμετωπιστεί δημοκρατικά και εκλογικά γιατί: 1) η φύση του συστήματος επιτρέπει την “κυριαρχία” των μειοψηφικών δυνάμεων και 2) η συμμετοχή φασιστών σε εκλογές νομιμοποιεί την εγκληματική δράση τους. Ούτως ή άλλως, στην Γερμανία του Μεσοπολέμου το χιτλερικό κόμμα που ανέλαβε την κυβέρνηση αργότερα κατέλυσε κάθε νόμιμη πολιτική δράση με πρώτους από όλους τους κομμουνιστές…. Εδώ στηρίζεται κι η επικαιρότητα του συνθήματος να κυρηχθεί παράνομη η Χ.Α. που πρέπει να αποτελεί κι αυτό ένα βασικό αίτημα και σύνθημα πάλης. Γιατί αν εμείς ξεχάσουμε το παρελθόν, η Ιστορία δυστυχώς δεν ξεχνά… Είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής για το πως αντιμετωπίζουμε όχι μόνο τον φασισμό αλλά γενικότερα την αστική δημοκρατία (που στο κρίσιμο σημείο της ταξικής πάλης χρησιμοποιεί την ωμή βία των φασιστών ή τους “φέρνει” στην εξουσία για να την σώσουν από την παρακμή, δείτε τον Γεώργιο Β’ και τον Μεταξά) και τον καπιταλισμό των κρίσεων.
Ως υστερόγραφο να μην ξεχνάμε και την στήριξη από την επίσημη ευρωπαική πολιτική σκηνή, όπως κάνει για παράδειγμα η Μέρκελ στην Γερμανία που βάλλει κατά του πολυπολιτισμού ως η Ιερά Εξέταση εναντίον μαγισσών ενώ το γερμανικό κι ευρωπαικό κεφάλαιο κάνει τους πολέμους του στις χώρες των μεταναστών ξεσπιτώντας οικογένειες κι ερημώνοντας πόλεις και χωριά, για τη χάρη του κέρδους… Δεν έχουν περάσει πολλές ημέρες που ο τύπος έγραφε για «παράβλεψη» της νεοναζιστικής από τη Μέρκελ
Γιατί είναι ωραίο το Βερολίνο ως πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης με όλες τις νέες τάσεις, με τον αναδυόμενο ανατρεπτικό του χαρακτήρα, του Αμερικάνους που μεταναστεύουν για να ξεφύγουν από την κρίση του καπιταλισμού στις ΗΠΑ, ωραίος τόπος για εναλλακτικές διακοπές κ.α αλλά μην ξεχνάμε ότι έχει και μια κυβέρνηση που στρέφεται εναντίον της πολυπολιτισμικότητας, των μεταναστών και τρέφει το μίσος των φασιστών… Για να μην έχει η όμορφη πόλη το τέλος της Δημοκρατίας της Βαιμάρης που αν και αστικό κράτος ήταν κι αρκετά προοδευτική με τον τρόπο της (με την ανάπτυξη του κινήματος του Μπαουχάους ή τη λογοτεχνία, ας πούμε) αλλά κατέληξε να σβήσει κάτω από την μπότα του Χίτλερ… Γι΄ αυτό ποτέ ξανά φασισμός, ούτε στα Χανιά, ούτε στο Βερολίνο!
Ακούει η επίσημη Αριστερά;
παραπομπές:
* Λέον Τρότσκι, Που βαδίζει η Γαλλία; (1934 – 1936) Πρωτοποριακή Βιβλιοθήκη, σελ. 11
* Νίκος Λούντος, Έξω οι φασίστες, Σοσιαλισμός από τα Κάτω, τεύχος 84
Ειρηναίος Μαράκης
Χανιά Κρήτης
