Οι μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις και οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενων που συμμετείχαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις του Δεκέμβρη –Φλεβάρη- Μάρτη, για να μην περάσει το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης της Ν.Δ ,δείχνουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την οργή και την αγανάκτηση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού . Όχι μόνο ενάντια σ’ αυτό το νομοσχέδιο που αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης , μειώνει τις συντάξεις , στην προοπτική κατάργησης του κοινωνικού χαρακτήρα της σύνταξης και την αντικατάσταση της από επιδόματα φτώχειας, αλλά και για όλους τους αντεργατικούς νόμους της τελευταίας 20ετίας, που έχει επιβάλει το κεφάλαιο, μέσω του πολιτικού του προσωπικού, των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ .(νόμοι Σιούφα, Ρέππα, κατάργηση του 8ωρου,ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, ανασφάλιστη εργασία, απλήρωτες υπερωρίες).
Ταυτόχρονα έδειξαν και τη διάθεση των εργαζομένων για συνέχιση του αγώνα μέχρι την τελική νίκη, την κατάργηση πλέον του αντιασφαλιστικού νόμου. Πράγμα όχι πρωτόγνωρο, αφού είχαμε την κατάργηση του αντιφοιτητικού Νόμου Πλαίσιου (Νόμος 815), μετά από ένα σγκλονιστικό κίνημα καταλήψεων και διαδηλώσεων της φοιτητικής νεολαίας. ‘Έδειξαν ότι χρειαζόμαστε ένα κίνημα με προοπτική νίκης , κι όχι ένα κίνημα διαμαρτυρίας με 24ωρες χωρίς προοπτική κλιμάκωσης, που αναγκάζεται κάτω απ’ την πίεση των εργαζομένων να προκηρύξει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Και ενώ αυτές είναι οι εκφρασμένες διαθέσεις των εργαζομένων για κλιμάκωση του αγώνα ,οι προτάσεις της αστικής αντιπολίτευσης και της κοινοβουλευτικής Αριστεράς κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση.
Συγκεκριμένα, το ΠΑΣΟΚ έκανε πρόταση μομφής στην κυβέρνηση και μας διαβεβαιώνει (!) «ότι μόλις το ψηφίσουμε και βγει στην κυβέρνηση , θα καταργήσει το νόμο». Κάπου σαν να το έχουμε ξανακούσει αυτό. Πρόταση …..κλιμάκωσης του αγώνα είχαμε και από το ΣΥΡΙΖΑ, πρόταση που έγινε δεκτή με εγκωμιαστικά σχόλια από τα ΜΜΕ και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης .Πρόταση που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και από την ηγεσία της ΓΣΕΕ , την ίδια στιγμή που σαν τους κλέφτες στα κρυφά υπογράφανε την νέα κατάπτυστη συλλογική σύμβαση εργασίας .Πρόταση που αποδέχτηκε και το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ ,με δικό του βέβαια πλαίσιο, αλλά την ίδια στιγμή δεν διαδηλώνει μαζί με τους άλλους εργαζόμενους , κάνοντας ξεχωριστές συγκεντρώσεις .
Γίνεται φανερό πλέον σε όλους μας, ότι η επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα των εργαζομένων δεν θα σταματήσει εδώ. Είναι καθολική και σε όλα τα επίπεδα και έχει σαν στόχο την επιβολή ενός εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα όπου ο εργαζόμενος θα είναι δούλος ,έρμαιο στις διαθέσεις των εκμεταλλευτών. Φραγμός στις επιδιώξεις του κεφαλαίου μπορεί να βάλει μόνο η μαζική πάλη των εκατομμυρίων εκμεταλλευομένων, με απεργιακούς αγώνες και διαδηλώσεις, με κλιμάκωση του αγώνα μέχρι τη νίκη. Να βγούμε λοιπόν και πάλι στους δρόμους , ξανά και ξανά με μεγαλύτερη δύναμη και αποφασιστικότητα. Να φουντώσουν νέες πιο μαζικές και δυναμικές απεργίες.
Αυτό είναι το μήνυμα που έδωσαν οι εργαζόμενοι στις 19 Μάρτη .Να λοιπόν μια πρόταση που κατά τη γνώμη μας ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες των εργαζομένων, μια πρόταση που καλούμε τους εργαζόμενους να προωθήσουν , πιέζοντας τις διοικήσεις των σωματείων προς αυτήν την κατεύθυνση. Γιατί μόνο οι αγώνες στους δρόμους φέρνουν αποτελέσματα και όχι στους διαδρόμους. Γιατί γίνεται φανερό πια, πως το μέλλον μας σαν εργαζόμενοι βρίσκεται στη σύγκρουση με τους εκμεταλλευτές μας και την πολιτική που τους υπηρετεί.
Για την Ταξική Πορεία
- Νταμαδάκης Χρήστος, οικοδόμος
- Παπαδάκης Κωστής, δημόσιος υπάλληλος
- Φιωτάκης Νίκος,ιδιωτικός υπάλληλος
