Δεν στοιχίζει τίποτε κι’ όμως δημιουργεί πολλά. Πλουτίζει όσους το παίρνουν, χωρίς μ’ αυτό να γίνεται φτωχότερος όποιος το δίνει.
Μια στιγμούλα είναι η ζωή του κι όμως η ανάμνησι του διαρκεί κάποιες φορές αιώνια. Κανείς δεν έχει τόσα πλούτη ώστε να κάνη χωρίς αυτό, κανένας τόση φτώχεια όση αυτός που το στερείται.
Φέρνει ευτυχία μεσ’ στο σπίτι, γίνεται έναυσμα για την καλή προδιάθεση στις συναλλαγές και προσυπογράφει τη φιλία.
Είναι ανάπαυσι για τους κουρασμένους, γλυκοχάραμα για τους αποθαρρυμένους, ηλιόφωτο για τους θλιμμένους και το καλύτερο αντίδοτο στη Φύσι για τις στενοχώριες.
Κι’ όμως, δεν μπορείς να τ’ αγοράσεις ή να το δανειστής, ούτε να το ζητιανέψεις ή να το κλέψεις:
Δεν οφελεί σε τίποτα, εκτός αν στο χαρίσουν!
Κι όταν στη φούρια της βιοπάλης και στη ρουτίνα της καθημερινότητας, βρίσκεις αυτούς που δεν χαμογελούν, να θυμηθείς να τους χαρίσεις ‘συ ένα χαμόγελο;
Γιατί κανένας δεν έχει τόσο μεγάλη ανάγκη από ένα χαμόγελο όσο αυτός που δεν του απόμεινε κανένα για να δώσει!
Ν.Μ.
