Ένα κείμενο για τον τελευταίο αυτόχειρα που πέρασε απαρατήρητος
Του Βαγγέλη Μακρή
Ακόμα ένας αυτόχειρας. Δες. Κρέμεται πάνω από το δίχτυ ασφαλείας του κράτους πρόνοιας. Γύρω-γύρω κλόουν. Τα μάτια τριακόσιων κλόουν παρακολουθούν το έκθεμα.
Ο πιο θαρραλέος κλόουν πλησιάζει. «Παιδιά ένας λιγότερος. Πάρτε το έκθεμα από εδώ έχει αρχίσει και μυρίζει. Η έκθεση τελείωσε. Next!»Οι κλόουν φεύγουν. Αρκετά με τα εκθέματα σήμερα. «Εντάξει, να ταΐσουμε την ψυχή με τέχνη αλλά πρέπει να ταΐσουμε και τα στόματα του λαού μας»λέει ο πιο παχουλός. Γυρίζουν στις δουλειές τους. Έχουν να ψηφίσουν τους νόμους του Κράτους Πρόνοιας. Κράτος και πρόνοια. Δυο λέξεις δίπλα-δίπλα. Τα ετερώνυμα έλκονται. Μετά κάνουν έρωτα. Ο έρωτας τους γεννάει ένα τέρας. Μας τρώει όλους. Πρώτα το παλιό κρέας. «Θέλουν και φάρμακα δωρεάν. Χαχαχαχα» γελάει ένας από αυτούς. «Να φεύγουν σιγά-σιγά. Αλλά έχουν στρογγυλοκαθίσει και θέλουν φάρμακα. Τι να συντηρήσεις πια; Πόσο θα αντέξεις; Μα δεν παραδειγματίζονται από τους αυτόχειρες; Αυτόχειρες. Οι αγαπημένοι μου!» λέει και κλείνει το φάκελο με το νομοσχέδιο που θα σώσει την χώρα.
Μετά είναι το καινούριο κρέας. «Ας πάνε τα βλαμμένα έξω. Και να μην ξαναγυρίσουν. Θα κάθομαι να πληρώνω ανέργους. Να φτιάξω το κράτος πρόνοιας με την ησυχία μου» λέει και φεύγει. Μια κουραστική μέρα στην δουλειά μόλις τελείωσε.
Επιστροφή στον αυτόχειρα. Βρήκε και αυτός να αυτοκτονήσει Αύγουστο που λείπουν όλοι. Δεν δημοσίευσε στον τύπο και το σημείωμα να δούμε τώρα τι θα κάνει το twitter. Τέλος πάντων. Δεν αυτοκτόνησε και στο Σύνταγμα να πούμε την άποψη μας. Θα διατηρούσαμε για λίγο το πτώμα του σαν τον καρχαρία του Damien Hirst.
Θα περνούσε για λίγο όλη η «καλή κοινωνία» πίνοντας μαρτίνι και φτύνοντας το κουκούτσι της ελιάς μέσα στην φορμόλη, για να δει το έκθεμα. Ανάμεσα τους και ο «κριτικός τέχνης» του δελτίου των 8.
«Πρέπει να γίνει κάτι με αυτά τα εκθέματα. Έχουν μαζευτεί πάρα πολλά. Το κράτος τι κάνει; Μήπως να έβρισκε ένα καινούριο χώρο για τα εκθέματα;»
Δίπλα στον «κριτικό τέχνης» θα βρίσκαμε τον «εκπρόσωπο του θεού στην γη». Ας τον ακούσουμε: «Είναι αμαρτία να γίνεσαι με αυτό τον τρόπο έκθεμα. Μόνο ο θεός μπορεί να σε κάνει έκθεμα. Τα έχουμε πει τόσες φορές αλλά μυαλό δεν βάζετε!».
Και φυσικά το νεανικό κοινό με τα «σταράκια» του. «Το έκθεμα αυτό με τρομάζει. Θα το δω για λίγο γιατί έχω να πάω κάπου αλλού μετά. Θέλω κάτι πιο φρέσκο. Πιο digital. Η φορμόλη μου προκαλεί βαρεμάρα».
Έτσι είναι. Η φορμόλη προκαλεί σε όλους μας βαρεμάρα. Ας πάμε κάπου αλλού. Κάπου που τα εκθέματα είναι ζωντανά και δεν χρειάζονται φορμόλη. Να φάμε, να γελάσουμε, να πιούμε, να χορέψουμε όπως κάνουν όλα τα ζωντανά εκθέματα τούτη την εποχή που τα συντηρεί η ελπίδα.
* Για τον 41χρονο άντρα που βρέθηκε κρεμασμένος στο Ηράκλειο της Κρήτης τα ξημερώματα του Σαββάτου για «οικονομικούς λόγους σύμφωνα με πληροφορίες»
