Λίγες μέρες μονάχα μετά την πανηγυρική δικαίωση του αγώνα των 300 μεταναστών εργατών, απανωτές προβοκάτσιες στήνονται σε βάρος του μεταναστευτικού κόσμου των Χανίων και ειδικότερα σε βάρος των ίδιων των αγωνιστών.
Σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να κερδίσουν κάποιου είδους «ρεβάνς» στο επίπεδο των εντυπώσεων, ξενοφοβικοί, νεοφασιστικοί και (παρα)κρατικοί κύκλοι επιδίδονται σε χοντροκομμένες και κουτοπόνηρες «εκστρατείες» διασποράς φημών, με στόχο την συκοφάντηση του αραβικού στοιχείου εν γένει και ειδικότερα την απαξίωση της απεργίας πείνας των 300, στη συνείδηση των ίδιων και των συμπατριωτών τους.
Τις μέρες πριν την εθνική επέτειο της Ελλάδας, έγινε μια συντονισμένη διασπορά φημών για δήθεν σχέδιο αράβων μεταναστών να παρεμποδίσουν την παρέλαση, που έφτασε μέχρι την δημοσιοποίηση ενυπόγραφου εξώδικου προς την αστυνομία, την οποία «προειδοποιεί» και απαιτεί από αυτήν να πράξει τα δέοντα. Μάλιστα προς επίρρωση της «κρισιμότητας» της κατάστασης, στο εξώδικο έκαναν γνωστές τις προθέσεις τους οι ανησυχούντες ακροδεξιοί να βιντεοσκοπήσουν την όλη τελετή για να παράσχουν (και καλά) κάθε δυνατή βοήθεια στις αρχές για την προληπτική αποτροπή των σχεδιασμών των «σκοτεινών δυνάμεων».
Μετά από αυτήν ανοησία, και ενώ ακόμα τριγύριζαν στα Χανιά παρακρατικοί που μαζεύτηκαν από άλλες πόλεις για να «υπερασπίσουν» την παρέλαση δήθεν από τους μετανάστες που την επιβουλεύονταν, ακολούθησε μία πιο έντεχνη και «επαγγελματική δουλειά». Σήμερα ειδοποιηθήκαμε από αρκετούς πρώην απεργούς ότι βρήκαν στις πόρτες των σπιτιών τους ένα αισχρό κείμενο. Το κείμενο αυτό είναι γραμμένο στα αραβικά (και για την ακρίβεια σε άπταιστα «αρχαϊκά» αραβικά που μιλάνε στις ανατολικές αραβικές χώρες και όχι στις χώρες του Μάγκρεμπ), χωρίς υπογραφή, χωρίς ημερομηνία, αλλά παρόλα αυτά μιλάει σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, σε στυλ δηλ. ‘εμείς οι απεργοί’. Να υπενθυμίσουμε εδώ πως οποιοδήποτε κείμενο έχουν βγάλει οι 300 πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά την απεργία, ήταν υπογεγραμμένο και με ημερομηνία έκδοσης.
Το κείμενο αυτό εν ολίγοις εμφανίζει τους απεργούς (ή προφανώς κάποιους από αυτούς που απευθύνονται τάχα στους υπόλοιπους) να «παραδέχονται» πως αγώνας τους όχι μόνο ηττήθηκε, αλλά μάλιστα φτάνει να καταλήγει πως ήταν και μάταιος από την αρχή! Σαν να απευθύνεται σε ηλίθιους ή παιδάκια, ο συγγραφέας στήνει νοηματικά την παραπάνω θέση πάνω σε χονδροειδή ψέματα και αντιφάσεις σχετικά με την νομοθεσία, αυθαίρετες εικασίες, εσκεμμένες παρανοήσεις και θεωρίες -της πλάκας βέβαια- συνομωσίας.
Αναλυτικότερα, ο ξύπνιος συγγραφέας που είδε την αλήθεια, ενημερώνει τους αφελείς πρώην απεργούς ότι το χαρτί που κέρδισαν το έχουν ήδη πάρει χιλιάδες άλλοι μετανάστες [τεράστιο ψέμα, καθώς οι 300 είναι οι πρώτοι που μπαίνουν στο συγκεκριμένο καθεστώς με κατοχυρωμένη – ειδικά για αυτούς – την ανανέωσή του] και το συγχέει με την διοικητική αναστολή της απέλασης, η οποία κερδίζεται με δικαστήριο [μόνο που κάθε μήνα απορρίπτονται δεκάδες χιλιάδες τέτοιες αιτήσεις]. Για το ίδιο θέμα επίσης αντιφάσκει με προκλητική άνεση όταν από τη μία ισχυρίζεται προβοκατόρικα ότι δεν κατέκτησαν τίποτα, διότι θα μπορούσαν να πάρουν το χαρτί αυτό χωρίς καν διεκδίκηση, ενώ από την άλλη αναφέρει τα εν λόγω διοικητικά δικαστήρια, στα οποία θα μπορούσαν να προσφύγουν και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους οι 300 [τα οποία βέβαια, όπως είπαμε, απορρίπτουν πλέον σωρηδόν τις αιτήσεις για αναστολή απέλασης, που είναι και εντελώς άλλη υπόθεση από το καθεστώς στο οποίο εισήλθαν οι 300 – και που ο γράφων σκοπίμως τα συγχέει].
Η αθλιότητα συνεχίζεται όσον αφορά το θέμα του ταξιδιού στην χώρα καταγωγής. Εσκεμμένα (πάλι) συγχέει το νέο αυτό καθεστώς ανοχής με το καθεστώς ασύλου, καθώς ισχυρίζεται πως δεν αποτελεί κατάκτηση και νίκη (πάλι) το ταξίδι, διότι αυτό συνεπάγεται αυτοδικαίως με το καθεστώς ανοχής [ολότελα ψευδές, καθώς αυτό ισχύει για τους υπό άσυλο πρόσφυγες]. Στη συνέχεια βέβαια αντιφάσκει και εδώ καθώς ενημερώνει τους απεργούς πως δεν έχει υλοποιηθεί η απόφαση για το ταξίδι – η απόφαση δηλ που δεν χρειάζεται να παρθεί, καθώς συνεπάγεται αυτοδικαίως… κτλ κτλ… Αποσιωπά βεβαίως ότι απόφαση έχει ήδη υπογραφεί από τα αρμόδια υπουργεία… αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. Το χοντρό όμως και προβοκατόρικο εδώ είναι πως αποσιωπάται το ότι το δικαίωμα για 2 ταξίδια το 6μηνο για τους 300 είναι ολόδική τους κατάκτηση, διότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το σκοπό του καθεστώτος ανοχής, το οποίο όταν και αν χορηγηθεί στο εξής σε άλλους μετανάστες, θα είναι ακριβώς επειδή οι αρχές δεν θα μπορούν να τους στείλουν σπίτι τους!
Ως γαρνίρισμα σε αυτές τις αθλιότητες, το κείμενο παρουσιάζει αυθαίρετα τους πρώην απεργούς να θέλουν να φύγουν σούμπιτοι από την Ελλάδα λόγω οικονομικής κρίσης και συνεπώς μη δικαιωμένους από το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης. Την οποία παρουσιάζει ως προσυμφωνημένη μεταξύ άλλων εμπλεκομένων (όχι και των απεργών δηλ), ακριβώς για να μην πάρουν οι 300 άδεια παραμονής που θα τους έδινε δυνατότητα μετακίνησης σε χώρες της ΕΕ. Πέρα από την ύποπτη αναφορά στην οικονομική κρίση και την ακόμα πιο ύποπτη αυθαίρετη ερμηνεία των κινήτρων της απεργίας πείνας, ο γράφων προβοκάρει ασφαλίτικα βάζοντας στο στόμα απεργών μία αισχρή κατηγορία – έστω και με υπονοούμενα της συμφοράς – για τους ανθρώπους που στήριξαν τον αγώνα τους, στο πλάι τους από την πρώτη μέρα μέχρι και σήμερα που μιλάμε.
Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό όποιου διαβάσει αυτή τη βλακεία, είναι η απορία για το πως 300 άτομα πίστευαν πως δεν έχουν δικαιώματα και προχώρησαν και σε απεργία πείνας. Και πού ήταν δηλαδή οι εμπνευστές του κειμένου – που αφήνουν μάλιστα να εννοηθεί πως είναι κάποιοι από τους 300 – να ενημερώσουν τους δικούς τους πως είχαν ήδη δικαιώματα;
Είναι σαφές ότι η προβοκάτσια θα πέσει στο κενό – και θα έπεφτε στο κενό ακόμα κι αν δεν ήταν τόσο χοντροκομμένη. Θα πρέπει να προσπαθήσουν πολύ περισσότερο οι μηχανισμοί εκείνοι που έχουν συμφέρον να ποδηγετήσουν το περήφανο μεταναστευτικό κίνημα των Χανίων… διότι περί αυτού προφανώς πρόκειται. Αυτό έχουν ως στόχο και δεν μπορούμε να φανταστούμε άλλο κίνητρο ούτε άλλη προέλευση για αυτό το αίσχος. Την πιο ενεργή μεταναστευτική κοινότητά θέλουν να διαβάλλουν, να συκοφαντήσουν, και τον πιο μεγάλο αγώνα που έδωσε να απαξιώσουν. Η απονενοημένη αυτή προσπάθεια να σπείρουν την διχόνοια, την καχυποψία, την ματαιότητα του συλλογικού αγώνα, θα ήταν και πριν την μεγάλη νίκη καταδικασμένη – πόσω μάλλον τώρα. Τώρα, που η κουλτούρα του συλλογικού αγώνα έχει ριζώσει στο μεταναστευτικό κόσμο αυτής της πόλης και πλέον αποτελεί παράδειγμα και για τους ντόπιους.
