Αλλα και ο Αριστοτελης (9) κανει τον ιδιο διαχωρισμο : «Απο μια αποψη υπαρχει το πυρ ως στοιχειο που ειναι ισως αυτο καθ’ εαυτο το απειρον ‘η κατι άλλο παρομοιο, απο μιαν αλλη αποψη οχι, διοτι πυρ δεν ειναι το ιδιο στοιχειο. Το πυρ ειναι στοιχειο θεωρουμενο σαν κατι το φυσικο, το ονομα ομως σημαινει το τι εχει συμβη σ’ αυτο, δηλαδη γινεται κατι εξ αυτου ως πρωτου ενυπαρχοντος».
Κατα τον Ηρακλειτο «Ο κοσμος ην, εστι και εσται πυρ αειζωτον απτομενον
μετρα και αποσβεννυμενον μετρα».
Οι μετακινησεις των θεων και η τεχνολογια αυτων που περιγραφεται στην Ιλιαδα του Ομηρου και οι αρχαιες αναφορες και ευρηματα μαζι με τις αρχαιες γνωσεις και τα στοιχεια παγκοσμιας εξαπλωσης ενος προκατακλυσμαιου πολιτισμου παραμενουν ακομη ανεξηγητες διοτι οι εξηγησεις καταστραφηκαν με την βαρβαρη πυρποληση της βιβλιοθηκης της Αλεξανδρειας απο τους Χαλδαιοεβραιοχριστιανους. Μετα π.χ. του «Κατακλυσμου του Δευκαλιωνος» και συμφωνα με τους αρχαιους Ελληνας κλασσικους, ο Πολιτισμος επαθε μεγαλη καταστροφη και ανασυσταζονταν με φθινουσες πορειες απο μικροτερες καταστροφες, ωστε να θεωρουν την εποχη τους ως την χειροτεη απ’ ολες (4).
Η Ιλιαδα αποτελειται απο 15.692 στιχους, διαιρεμενους σε 24 ραψωδιες και εχει θεμα των Τρωϊκο πολεμο. Ενα απο τα κυρια χαρακτηριστικα της ειναι οι παρεμβασεις και η μεγαλη συμμετοχη των θεων στα δρωμενα. Η λεξη «θεος» κατά τον Τσατσομοιρο (5) δεν εχει στην Ιλιαδα το ιδιο νοηματικο περιεχομενο με την «θεοτητα», οπως αυτη κακως θεωρηθηκε αργοτερα ως αιτια της σημιουργιας του κοσμου. Τα γεγονοτα της εποχης των θεων που περιγραφει στην Ιλιαδα ο Ομηρος, συνεβησαν τουλαχιστον 8 χιλιετιες πριν απο την εποχη του, που σημαινει, οτι τα βρηκε καταγεγραμμενα.
Η ελληνικη Μυθολογια ειναι γεματη απο ιστοριες θεων και μυθικων ανθρωπων που σχετιζονται με την φωτια. Ο Ηφαιστος ειναι ο θεος της φωτιας, που κατασκευασε τα πυρινα οπλα των Ολυμπιων για την μεγαλη αναμετρηση τους με τους Τιτανες. Οι τρεις Κυκλωπες Βροντης (Βροντη), Στεροπης (αστραπη) και Αργης (φως) δωρισαν τις δεξιοτητες τους στον Δια. Γι’ αυτο ο Ζευς χαρακτηρι- ζεται στον ορφικο υμνο του «φλογοεις», «βρονταιος», «κεραυνιος» και «πυριδρομος». Στον ιδιο υμνο ο Διονυσος που γεννηθηκε μεσα απ’ την φωτια του κεραυνου του πατερα του Δια, ονομαζεται «πυρισπορος», «πυριφεγγης», «πυροεις», «πυριπαις» και «πυριγενης».
Στις παραδοσεις ολων των λαων της αρχαιοτητας το πυρ υπηρχε σε πολλους μυθους και τελετουργικα. Στην αρχαια περσικη θρησκεια ο μεγιστος θεος Αχουρα Μαζντα συμβολιζονταν απο το πυρ. Στον Μιθραϊσμο επικρατησε η περσικη πυρολατρια και η λατρεια του πυρφορου θεου Ηλιου-Μιθρα. Στην ινδικη θρησκεια ο Αγκνι ειναι ο θεος της φωτιας, που γεννηθηκε απ’ την τριβη δυο ξυλων και καταβροχθισε τους γονεις του και εκτοτε τρεφεται απ’ τις προσφερομενες θυσιες. Στους Ρωμαιους η Vesta-Εστια, το αιωνιο πυρ, ηταν αγγελιαφορος μεταξυ των θεων και των ανθρωπων, η δε φωτια επρεπε να διατηρηται ασβεστη απο τις Εστιαδες παρθενες ιερειες της φωτιας. Στους χαλδαιοεβραιους το πυρ εχει αποκαλυπτικο, μαγικο και ταχυδακτυλουργικο χαρακτηρα. Οι εμπρησμοι και οι σφαγες αποτελουσαν θεϊκη εντολη και ειχαν χαρακτηρα εκδικησεως προς τους ξενους. Ο πρωτος μεγαλος εμπρησμος πολεων απο την χαλδαιοεβραϊκη πυρομανια εμφανιζεται στην Πενταπολη των Σοδομων. Ο Γιαχβε γινεται «πυρ και μανια» στον προφητη Ιερεμια (12).Ο προφητης Ησαϊας απειλεί τους Ασσυριους μεσου του Γιαχβε με φωτια (13).Ο προφητης Ηλιας, πριν σφαξη με τα χερια του τους 850 ιερειε του Βααλ, εκανε
το «θαυμα» της φωτιας (14).
Ο χριστιανισμος χρησιμοποιησε την ιδια πυρινη τακτικη που παρελαβε απο τους χαλδοεβραιους πατριαρχες τους. Οι πυρες αυτων εξαγνιζαν τους δαιμονες απο τους αρχαιους ελληνικους ναους, ενω στα ασβεστοκαμινα τους εκαιγαν τα γλυπτα και τα μαρμαρα για εκατονταδες χρονια, εξαφανιζοντας χιλιαδες αριστουργηματα του Ελληνικου Πολιτισμου. Οι πυρες αυτων θα κατακαυσουν ακομη χιλιαδες ανθρωπους, που επασχαν απο την «ιεροσυλον ψυχικην νοσων την Ελληνων».
Τα γεγονοτα της αρχαιας Μεσοποταμιας κατα τον Κουτρουβελη (10) διαμοιραζονται αοριστα μεταξυ της 4ης και 1ης π.Χ. χιλιετιας ως εξης :
1. Το Ασσυριακο κρατος, που επεκρατησε επι ολοκληρης της μεσης και δυτικης Ασιας υπο την ηγεμονια του Νινου και της Σεμιραμιδος, παρουσιασθηκε στο προσκηνιο της ιστοριας απο το ετος 3.150 π.Χ. και ηταν συγχρονο του Μυκηνα’ι’κου Πολιτισμου και της εκστρατειας των Αχαιων στην Τροια (3087-3078 π.Χ.). Το κρατος αυτο διατηρησε την ηγεμονια των λαων της περιοχης περιπου μεχρι το 2.250 π.Χ.
2. Η πολη της Βαβυλωνας ιδρυθηκε απο την βασιλισσα Σεμιραμιδα περι το 3.100 π.Χ.
3. Περι το 2.360-2.350 π.Χ. μετα την πρωτη επικρατηση των εξ Ινδιας Σημιτων υπο την ηγεμονια του Σαργωνος περι το 2.236-2.225 και λογω του θανατου του τελευταιου διδοχου του γενους του Νινου το 2.250 π.Χ. οι Σημιτες επιβαλλοονται και κυριαρχουν σε ενα τμημα της περιοχης. Ο Χαμουραμπιν που βασιλεψε στην Βαβυλωνα (2.123-2.081) πραγματοποιησε πλατιες θρησκευτικες μεταρρυθμισεις μειωνοντας σημαντικα το πληθος των θεων, αναδεικνυοντας τον Μαρδουκ, τον γιο του θεου Εα, σε κυριαρχη θεοτητα.
4. Περι το 2.100 π.Χ. ιδρυθηκε το Βαβυλωνιακο κρατος, σαν συνεχεια του Ασσυριακου κρατους, που επεζησε μεχρι τον 606 π.Χ.,οποτε κατελυθη απο τους Μηδους.
5. Απο την εποχη του Ασσυριου βασιλια Ασσουρ-Νασιμπαλ (883-859 π.Χ.) οι Εβραιοι, που ειχαν ηδη γενοκτονησει την περιοχη της Φιλισταιας και ειχαν εγκατασταθη εκει, βρεθηκαν υποτελεις στους Ασσυριους.
6. Το 605 π.Χ. ο βασιλευς Ναβουχοδονοσωρ κατανικησε τον Αιγυπτιακο στρατο στην Χαρκεμις της Συριας και εγινε ο απολυτος κυριαρχος της Βαβυλωνας. Λιγο αργοτερα βαδισε κατα των πολεων της μεσογειακης παραλιας λεηλατωντας τις Φιλισται’ι’κες πολεις.
7. Το 597-586 π.Χ. ο Βαβυλωνιος βασιλευς Ναβουχοδονοσωρ ο Β’ κατελαβε υστερα απο δεκαχρονη πολιορκια την Ιερουσαλημ, εξωρισε χιλιαδες κατοικους, κατεστρεψε την πολη και προσηρτησε την χωρα στην επικρατεια του. Ο Ναβουχοδονοσωρ πεθανε αναμεσα στα 560 και 550 π.Χ. και νεος βασιλεας ανακυρηχθηκε ο Ναβωνιδ.
Η Βαβυλωνα αλωθει πρωτα οικονομικα απο τους Εβραιους και περεδωθη απ’ αυτους το 539 π.χ. στους Περσες. Αναμεσα στην καταστροφη της Ιερουσαλημ το 586 π.Χ. και την επιστροφη των Εβραιων αιχμαλωτων μετα την διακηρυξη του βασιλεως των Περσων Κυρου μεσολαβησαν μονο 48 χρονια. Πραγμα που σημαινει πως οι «σκλαβωμενοι» Εβραιοι στην Βαβυλωνα, ειχαν μεταπηδησει απ’ τις αρχικες θεαματικες θαυματομαγειες, στις πλεον προσοδοφορες οικονομικες δραστηριοτητες της χωρας. Ο Ηροδοτος περιγραφει την καταληψη της Βαβυλωνας απο τους Περσας με λεπτομερειες (18).
Μετα τον θανατο του Δαρειου ανελαβε την ανοιξη του 486 π.Χ την βασιλεια ο γιος του Ξερξης. Δυο χρονια μετα και συγκεκριμενα την ανοιξη του 484 π.Χ εκστρατευσε κατα των επαναστατημενων Αιγυπτιων και το 480 π.Χ κατα της
Ελλαδος, με τα γνωστα αποτελεσματα.
Ο Μεγας Αλεξανδρος, μετα την εκπληκτικη νικη του κατα του Δαρειου πρωτα στο Γρανικο (Μα’ι’ος του 334 π.Χ.), μετα στην Ισσο (333 π.Χ.) και κατοπιν στα Γαυγαμηλα (Σεπτεμβριος 331 π.Χ.), εφθασε στην Βαβυλωνα το 331 π.Χ., οπου και του παρεδωσαν την πολη αμαχητι. Επτα χρονια μετα το τελος της εκστρατειας στα βαθη της Ασιας και τις Ινδιες, το 324 π.Χ. επεστρεψε στην Βαβυλωνα κατακτητης «ολοκληρης» της Ασιας, με δεδηλωμενη την προθεση του να κανη την Βαβυλωνα πρωτευουσα της αυτοκρατοριας του, τελωντας εκει μεγαλοπρεπεις μαζικους γαμους εις ενδειξη συμφιλιωσης και συγχωνευσης Ανατολης και Δυσης (17).
Τα ονοματα Ασσυριοι, Βαβυλωνιοι και Χαλδαιοι εμπλεκονται και συμπλεκονται μεταξυ τους, γιατι οι λαοι αυτοι εζησαν και εδρασαν στον ιδιο γεωγραφικο χωρο επι μερικες χιλιαδες χρονια, ασχετως των επικρατουντων ηγετων. Η ατομικη και προσωπικη ιστορια τους ειναι δυσκολο να διαχωρισθη, και αυτο διοτι οι διασωθεισες ιστορικες πληροφοριες ειναι στο μεγαλυτερο τους μερος ασαφεις και συγκεχυμενες. Γεγονος ειναι οτι ο χαλδοεβραιος πατριαρχης των εβραιοχριστιανομουσουλμανων Αβρααμ και ολη η φαρα του καθως και οι προφητες της εβραιοχριστιανοσυνης καταγονται απ’ την κατ’ εξοχην χωρα του πετρελαιου και φυσικων αεριων και του Ζωροαστρισμου, αρα απο την κοιτιδα της ιστορικης πυρολατρειας (15). Απο τις εκροες Υδρογονανθρακων σε πολλα ση- μεια της γηινης επιφανειας στην περιοχη γνωριζαν ασφαλως οι αντιπροσωποι του Γιαχβε τις ιδιοτητες των ατμιδων ευφλεκτων αεριων και των παραγωγων πετρελαιου ως ασφαλτου, ναφθας κ.α. και θεουργουσαν. Οι θεουργιες ηταν τοτε τροποι ζωης και το «θαυμα» το καλυτερο εισιτηριο για την αιωνιοτητα των θρυλων αλλα και για την περιζητη εξουσια πανω στους αγραμματους και θαυματομανεις ανθρωπους που δεν κατανουσαν πως το πετρελαιο και τα παραγωγα αυτου καιγονται, ανενοχλητα απο βροχη και χαλαζι.
Οπως περιγραγει ο Καλοπουλος (15) στα θυσιαστηρια των ολοκαυτωματων της οργανωμενης λατρειας του Γιαχβε ανταμωναν εξωτερικα υλικα πυρος οπως ξυλανθρακας, θειαφι και αλατι, δηλαδη υλικα που ειναι η βαση της μαυρης πυριτιδας την οποιαν ολοι εκ χαλδαιας μαγοι της απατης κατειχαν. Ο Στραβων (64 π.Χ.-23 μ.Χ.) στα Γεωγραφικα του (16) αναφερει: «Υπαρχει δε στην Βαβυλωνα…αυτο που ναφθααποκαλουν, που παραδοξη εχει φυση, φερομενη πλησιον του πυρος αναρπαζει το πυρ, κι αν οτιδηποτε επιχρισεις μ’ αυτην φλεγεται και με το νερο οχι μονο δεν σβηνει, αλλα μαλλον περισσοτερο φλεγεται….Ο Ποσειδωνιος δε λεγει ότι στην Βαβυλωνα οι πηγες της ναφθας αλλες μεν ειναι λευκες και αλλες δε μελανες. Η λευκη δε ναφθα ειναι αυτη που αναρπαζει το πυρ».
Στο Βαβυλωνιο επος «Gilgamesch» ηδη περι τα 4.000 π.Χ. γινεται μνεια για τους πισσασφαλτους και πισσανθρακες της περιοχης. Παραγωγα πετρελαιου φαινετα να χρησιμοποιηθηκαν απο το 2.000 π.Χ. για φωτισμο και θερμανση. Η λεξη «Naphtha = Ναφθα» προερχεται απο την βαβυλωνικη λεξη «naptu» που σημαινει φωτισμος ‘η καυση. Οι γνωστες θεσεις που αναβλυζει πετρελαιο μεχρι την επιφανεια στην Μεσοποταμια, βρισκονται γυρω απο το Hit,βορειοδυτικα της Βαβυλωνας στιν Ευφρατη ποταμο.
Τι ειδος προ’ι’ον ειναι η ενεργεια (1) ;
Οτι κανει η φυση και ο ανθρωπος, στην βαση του δεν ειναι τιποτε αλλο απο μια συνεχη επιδεικτικη μεταμορφωση της ενεργειας. Αυτη μεταβαλλεται π.χ. σε μηχανικη κινηση και αυτη παλι σε θερμοτητα, ηλεκτρισμο κλπ. χωρις ποτε να χανεται. Η ενεργεια συνεπως δεν ειναι παραπανω και παρακατω απ’ οτι μια περιουσια σε Εργο και αποτελει το Κεφαλαιο της Φυσεως. Οι διεθνεις εβραϊ’κες τραπεζες π.χ. χωρις Κεφαλαιο δεν θα ειχαν καμμια ισχυ, ανεξαρτητα με ποιο τροπο αυτες συγκεντρωνουν το Κεφαλαιο και μεσου δανειων ελεγχουν τα εθνη του κοσμολυ, καθοδηγουν την πολιτικη των κυβερνησεων και κρατουν την τυχη καθε χωρας του πλανητη μας, οπως σημερα την Ελλαδα, στα χερια τους.
Χωρις ενεργεια δεν μπορει να κουνηθη καμια διαδικασια της φυσικης και κατ’ επεκταση η ζωη και η διατηρηση αυτης των ζωντων οντων. Ο ανθρωπος π.χ. προσλαμβανει απο το περιβαλλον διαφορες ουσιες, τις οποιες μεταβαλλει ο οργανισμος σε ενεργεια, ο οποιος αποτελει εναν αξιοθαυμαστον μηχανισμο με ενα ανυπερβλητο χημειο. Απο την ενεργεια αυτη προκυπτει, οτι ονομαζεται ζωη, κινηση, αισθηση, σκεψη, νοημοσυνη κλπ. Ολα αυτα παραγονται απο την λειτουργια στον ανθρωπινο οργανισμο, γνωστων ‘η και αγνωστων αλλα της ιδιας ταξεως με τους γνωστους μηχανισμους, φυσικους και χημικους νομους της φυσεως. Συνεπως η ζωη ειναι ενα φυσικο φαινομενο οπως τα αλλα, γεννηθηκε απο τις ιδιες διεργασιες και διεπεται απο τους ιδιους νομους που κυβερνουν και
τα αλλα φαινομενα.
Ο πλανητης Γη αποτελειται απο αλληλοδιαδοχικα κυκλικα στρωματα υλης. Η λιθοσφαιρα στον ειρηνικο ωκεανο εχει παχος κατα μεσο ορο 70 χιλιομετρα και στις ηπειρους 150 χιλιομετρα. Επαγωγικα θερμικα ρευματα μεταφορας υλης και θερμοτητας δρουν εντος του γηινου φλοιου με αποτελεσμα την μετακινηση των λιθοσφαιρικων πλακων. Η θερμοτητα προερχεται απο την διασπαση ραδιενεργων στοιχειων καλιου, φθοριου και ουρανιου που μας ηρθαν πριν 4,6 δισεκατομμυρια χρονια απο ενδοαστρικα συννεφα, απο τα οποια δημιουργηθηκεν και το ηλιακο μας συστημα (3). Οι μετατοποισεις των λιθοσφαιρικων πλακων αρχισαν πριν 180 εκατομμυρια χρονια. Η δυναμικη αναδιαταξης των ηπειρων συνεχιζεται αδιακοπα και στην εποχην μας. Απο την αναδιαταξη αυτη και απο τις σεισμικες δραστηριοτητες σε πολλα σημεια της Γης, οπως π.χ. στο Κερι της Ζακυνθου, στο Βακου και σε διαφορα σημεια της Μεσοποταμιας, Ιρακ και Περσιας αναβλυζει εως την επιφανεια, απο διαφορα κοιτασματα Υδρογονανθρακων, πετρελαιο και φυσικο αεριο, το οποιο αυτοαναφλεγομενο καιει χωρις ποτε να σβηνη.
Ο πλανητης Γη ειναι μεν οριστικος, οι αποθηκευμενες ομως μεσα του ενεργειακες πηγες ειναι απειρες. Εδω και 4,6 δισεκατομμυρια χρονια καλυπτει τις αναγκες της σε ενεργεια απο μια πηγη με διαστασεις, που ειναι κατω απο την ανθρωπινη σκοπια παρατηρησιων, απειρως μεγαλες.
