Κ. Χαρτζουλάκης: «Δε μπορεί να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας» | Κατηγορώ του διευθυντή του Ινστιτούτου με ευθείες αιχμές για υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση, ανικανότητα του Υπουργείου με κόστος
Είναι συνήθης τακτική όταν η δράση ενός ατόμου ή οργανισμού ή φορέα είναι ανεπιθύμητη, αντί να επιτίθεσαι ευθέως σε αυτόν – που ενέχει κινδύνους έντονων αντιδράσεων ή ανατροπής της θέλησής σου – να υποβαθμίζεις και να υποσκάπτεις συνεχώς την επιβίωση και ύπαρξή του ωσότου επέλθει ως φυσικός θάνατος η εξόντωσή του, ως μία απόφαση αναπόφευκτη και αναπόδραστη: δίχως επιστροφή: μονόδρομος.
Μια παρόμοια τακτική φαίνεται να ακολουθείται τα τελευταία 11 χρόνια από την ελληνική πολιτεία με το Ινστιτούτο Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών. Το εργαλείο αυτό για την αναβάθμιση της αγροτικής παραγωγής και την αειφορική ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα στην Κρήτη και όχι μόνο, σ’ ένα περιβάλλον άκρως ανταγωνιστικό και παγκοσμιοποιημένο, επί 11 χρόνια «αναδιαρθρώνεται».
Αυτό σημαίνει πως δε γίνονται προσλήψεις παρά με το σταγονόμετρο ενώ οι χρηματοδοτήσεις συνεχώς μειώνονται. Επιπλέον, προγράμματα που εγκρίνονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση μένουν απραγματοποίητα ή χάνονται εξαιτίας μιας γραφειοκρατίας του αρμόδιου Υπουργείου που πλέον δε μπορεί να λογίζεται ως αθώα ή χαρακτηριστικής της ελληνικής πραγματικότητας. Υπάρχουν ευθύνες.
Το Ινστιτούτο Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών, κανείς δε θέλει να το παραδεχτεί, τελεί υπό διωγμό. Σιωπηλά, στηρίζεται στα λόγια, αφήνετε στην τύχη του στην πράξη. Αυτή είναι η σιωπή των πολιτικών: όταν ακούγονται πολλά λόγια. Μα στην ουσία, αυτό που υποβαθμίστηκε όλα αυτά τα χρόνια, αυτού του οποίου η ύπαρξη υποσκάφθηκε με την πολιτική που ακολουθείται κατά του Ινστιτούτου, ήταν η ύπαρξη του αγρότη για τον οποίο ένα Ινστιτούτο Έρευνας είναι κυρίαρχο εργαλείο για να μπορεί να επιβιώσει και να σταθεί στα πόδια του.
Η υποχρηματοδότηση του Ινστιτούτου, οι κωλυσιεργίες και η ανυπαρξία αγροτικής πολιτικής εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, το ανεπίσημο πάγωμα προσλήψεων που έχει επιβληθεί, όλα συμβαδίζουν βήμα το βήμα με το θάνατο του αγρότη και της ελληνικής υπαίθρου.
Σύμφωνα με υπόμνημα του Δρ. Κωνσταντίνου Χαρτζουλάκη, διευθυντή του Ινστιτούτου, το κλείσιμό του οριοθετείται «το αργότερο σε δύο χρόνια». Την ίδια στιγμή μάλιστα που άλλες ανταγωνίστριες χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Τουρκία αλλά και η Τυνησία και το Μαρόκο προχωρούν στην αναβάθμιση των αντίστοιχών τους Ινστιτούτων.
Μιλήσαμε με τον Δρ. Κωνσταντίνο Χαρτζουλάκη. Η απογοήτευσή του έκδηλη: «Μιλάμε σε ώτα μη ακουόντων. Επερωτήσεις γίνονται, συνομιλίες γίνονται και όλα σταματάνε εκεί. Δίχως απάντηση.»
Ζητά επιτέλους να ενδιαφερθούν ειλικρινά οι φορείς των Χανίων αλλά και οι αγρότες: «βλέπετε γίνονται κινητοποιήσεις για το Εφετείο, για των Νεογνών, για τα γραφεία, το ένα και το άλλο που φεύγουν, και γι’ αυτό το οποίο όλοι μιλάνε ότι θα βοηθήσει ν’ αλλάξει αυτή η κατάσταση στον αγροτικό τομέα – που είναι ο βασικός πυλώνας της οικονομίας μας μαζί με τον τουρισμό στα Χανιά – δε συμβαίνει τίποτα. Δε συγκινείται, επί της ουσίας, κανείς! Ούτε οι αγρότες»! Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Πως οι αγρότες πρέπει να αντιληφθούν το συμφέρον τους: «να αλλάξουν νοοτροπία».
Το Ινστιτούτο Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών, παρά τις αντίξοες συνθήκες συνεχίζει να παράγει σημαντικότατο έργο. Οι άνθρωποι εκεί αγωνίζονται με νύχια και με δόντια. Και δημιουργούν. Αποτελεί σημείο αναφοράς για την ελιά και το ελαιόλαδο σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο: «30 Οκτωβρίου με 4 Νοεμβρίου κάνουμε εδώ ένα πολύ μεγάλο παγκόσμιο συνέδριο για την ελιά. Θα έρθουν 400 άτομα από όλο τον κόσμο».
Θα μπορούσαν να δημιουργηθούν οι συνθήκες ενός πραγματικού συνεδριακού τουρισμού. Όχι για να κερδοσκοπήσουν κάποιοι, αλλά για συναντήσεις επιστημόνων – ερευνητών που θα ανταλλάσσουν τεχνογνωσία εις όφελος του τόπου, ενώ θα αφήνουν χρήμα και στην τοπική αγορά. Μα και αυτό, φαίνεται, είναι ανεπιθύμητο. Γιατί αυτό θα σήμαινε πως θα έπρεπε να επενδύσουν στην αγροτική παραγωγή. Αυτή που με την υποβάθμισή της, έχουν αυξηθεί οι εισαγωγές από τρίτες χώρες.
Το ζήτημα του Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών θέτει προ των ευθυνών τους όλους τους πολιτικούς των Χανίων. Που καλούνται να περάσουν από το στάδιο μιας φραστικής μόνο υποστήριξης σε αυτό της πράξης. Εκεί δηλαδή που τίποτα δεν έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια. Γιατί, αλλιώς, θα είναι συνυπεύθυνοι για το θάνατο της αγροτιάς της οποίας η προβληματική νοοτροπία είναι προϊόν μιας ανύπαρκτης, τυχοδιωκτικής μονάχα πολιτικής του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και της ελληνικής πολιτείας. Κι αυτό μας αφορά όλους.
12 συνταξιοδοτήσεις – 2 προσλήψεις σε 11 χρόνια
ΕΡ: Το ΕΘΙΑΓΕ έχει ένα πολύ σημαντικό έργο, το οποίο έχει μια συνέχεια, εδώ και πολλά χρόνια. Όμως υπάρχουν ελλείψεις. Ελλείψεις στο προσωπικό, στη χρηματοδότηση, σε ερευνητές. Τι έχετε να πείτε γι’ αυτό;
Δρ. Κωσταντίνος Χαρτζουλάκης (Διευθυντής Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών): Βασικά το πρόβλημα του Ινστιτούτου είναι η έλλειψη ερευνητών. Από το 2000 έως το 2010 έχουν συνταξιοδοτηθεί 12 ερευνητές και έχουν προσληφθεί μόνο 2. Ένας το 2005 και ένας ακόμα στις 30 Δεκεμβρίου του 2010.
ΕΡ: Ποια η λογική πίσω απ’ αυτό;
Κ.Χ.: Η λογική πίσω απ’ αυτό είναι ότι – παρόλο που έχουν γίνει 15 επερωτήσεις από το 2000 μέχρι σήμερα από βουλευτές όλων των κομμάτων, από το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ – το ΕΘΙΑΓΕ δηλαδή το Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας είναι υπό αναδιάρθρωση. Η ίδια πανομοιότυπη απάντηση δίνεται προς όλους τους βουλευτές ανεξαρτήτως από ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση: Το ΕΘΙΑΓΕ είναι υπό αναδιάρθρωση.
Δίχως ερευνητή σε εσπεριδοειδή και υποτροπικά
ΕΡ: 11 χρόνια αναδιάρθρωση;
Κ.Χ: Ναι! 11 χρόνια αναδιάρθρωση! Είναι κάτι που δε μπορούμε να το πιστέψουμε και μ’ αυτή τη δικαιολογία όπως σας είπα, έχουν φύγει 12 ερευνητές και μετά από πολλά βάσανα και διαμαρτυρίες κατορθώσαμε να πάρουμε ένα συνάδελφο στις 30 Δεκεμβρίου.
ΕΡ: Επιμένω σε αυτό. 11 χρόνια αναδιάρθρωση; Δεν υπήρχε κάποια άλλη απάντηση που να εξηγεί λεπτομερέστερα αυτή την τεράστια αργοπορία;
Κ.Χ.: Η αναδιάρθρωση είναι αυτό που όλοι μας έχουμε αποδεχτεί. Έγινε και στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σημαίνει ότι θα γίνει πιο λειτουργικό το σύστημα. Δηλαδή εκεί που έχουμε 32 Ινστιτούτα και 15 σταθμούς σε όλη την Ελλάδα να γίνουν 15 Ινστιτούτα τα οποία θα είναι οικονομικά βιώσιμα και θα έχουν κρίσιμη μάζα ερευνητών ώστε να μπορούν να παίξουν το ρόλο που πρέπει να παίξουνε, τον αναπτυξιακό και ερευνητικό. Δυστυχώς, υπάρχει σοβαρή έλλειψη, λ.χ. στα εσπεριδοειδή και υποτροπικά – που και με τις τελευταίες εξαγγελίες του πρωθυπουργού στο Ρέθυμνου και του υπουργού Ανάπτυξης και Τροφίμων – είναι ένας προωθούμενος τομέας. Όμως, από το 2006 το Ινστιτούτο δεν έχει ερευνητή γι’ αυτά τα θέματα! Η Ελλάδα δηλαδή δεν έχει ερευνητή για να προωθήσει αυτά τα θέματα! Κι όμως, δυστυχώς… Μιλάμε σε ώτα μη ακουόντων. Από τους τοπικούς παράγοντες μέχρι τους υπεύθυνους. Επερωτήσεις γίνονται, συνομιλίες γίνονται και όλα σταματάνε εκεί. Δίχως απάντηση.
20 χρόνια το Υπουργείο ασχολούταν μόνο με τη διαχείριση των επιδοτήσεων
ΕΡ: Εγώ πάντως το βλέπω κάπως ευρύτερα. Βλέπουμε πως τα τελευταία χρόνια το αγροτικό εισόδημα έχει μειωθεί δραστικά όπως και ο πληθυσμός των αγροτών. Έχουν χειροτερεύσει οι συνθήκες διαβίωσής τους. Και βεβαίως αναφορικά με αυτή την πραγματικότητα, υπάρχει σχέση και με την έρευνα που γίνεται, πώς μπορούν να στηριχθούν από κάποιες προσπάθειες για να σταθούν αυτοδύναμα στα πόδια τους. Το ΕΘΙΑΓΕ, στήριζε ουσιαστικά. Η υποβάθμιση της αγροτικής ζωής της Ελλάδας συνδέεται ουσιαστικά και με την υποβάθμιση τέτοιων προσπαθειών όπως του ΕΘΙΑΓΕ.
Κ.Χ.: Είναι ότι από τη στιγμή που δεν υπάρχει αγροτική πολιτική από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και μια στρατηγική για την ύπαιθρο και το μόνο ενδιαφέρον τα τελευταία 20 χρόνια του Υπουργείου ήταν για διαχείριση των επιδοτήσεων, αφού υποβαθμίζεται ο παραγωγικός αγροτικός τομέας, υποβαθμίζεται και η έρευνα και υποβαθμίζονται και όλα τα άλλα.
Όλοι μιλάνε για την έρευνα, κανείς δεν τη στηρίζει
ΕΡ: Και μετά ακολουθούν οι εισαγωγές τροφίμων από άλλες χώρες..
Κ.Χ.: Ακριβώς! Επιτρέπεται αυτή τη στιγμή να μιλάμε για τέτοια πράγματα, κι ενώ το διεθνές περιβάλλον είναι ευνοϊκό για τα προϊόντα τα δικά μας; Αλλά ποια προϊόντα; Αυτά που είναι ποιοτικά και ασφαλή. Ποιοτικά και ασφαλή προϊόντα χωρίς έρευνα και τεχνογνωσία δε μπορούν να παραχθούν. Παράγουμε προϊόντα τα οποία για να πάρουν την υπεραξία που έχουν – το έχω επαναλάβει πάρα πολλές φορές κι έχω γίνει κουραστικός – δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Όλοι λοιπόν μιλάνε για την έρευνα, όλοι μιλάνε, αλλά επί της ουσίας κανείς δεν τη στηρίζει. Να πω το παράδειγμα του Ινστιτούτου; Ανάλαβε μετά από προκήρυξη για πρώτη φορά τη διοίκηση του Ινστιτούτου το 2006 με έναν προϋπολογισμό 105.000 περίπου ευρώ. 105.000 για να λειτουργήσει αυτό το κτίριο 5.000 τ.μ., άλλα κτίρια – εγκαταστάσεις ελαιουργείων για δοκιμές άλλα 1.500 τ.μ. και 500 στρέμματα φυτειών. Εκ των οποίων είναι μητρικές φυτείες. Φυτείες δηλαδή που δε μπορούμε να κάνουμε πειράματα, τις συντηρούμε όμως γιατί είναι το μητρικό υλικό που αν κάποτε οτιδήποτε γίνει, θα είναι σωτήριες. Μητρικές φυτείες ελιάς, εσπεριδοειδών και υποτροπικών. Γι’ αυτά δε λαμβάνουμε ούτε ένα ευρώ. Ο προϋπολογισμός άρχισε με 105.000 πέρυσι – το 2010 – έκλεισε με 67.000. Για φως, νερό και τηλέφωνο είναι μόνο από 25.000 – 30.000 ευρώ το χρόνο. Τι να μείνει για την έρευνα;
ΕΡ: Ο νέος Δήμος και η νέα Περιφέρεια, του Καλλικράτη, θέλουν να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια; Οι περιφέρειες έχουν πολλές παραπάνω αρμοδιότητες.
Κ.Χ.: Εγώ δεν έχω ακούσει από κανένα που να λέει ότι «θέλει να το κλείσει».
Προτεραιότητά να αλλάξει η νοοτροπία
ΕΡ: Πώς να το πεις…
Κ.Χ.: Ακριβώς! Το θέμα είναι τι γίνεται επί της ουσίας. Είπαμε ότι όλοι μιλάνε για ασφάλεια προϊόντων, για ποιοτικά προϊόντα. Το θέμα είναι πώς το κάνεις αυτό στην πράξη. Για μένα, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα, προτεραιότητά μου ήταν να αλλάξει η νοοτροπία, δηλαδή να βγούμε προς τον αγροτικό κόσμο και με μια βάση ανταποδοτική. Είμαστε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και με αυτή τη λογική από τη στιγμή που δεν επιχορηγούμαστε θα πρέπει να έχουμε κάποια έσοδα. Ο στόχος μας λοιπόν ήταν να βγούμε στον αγρότη, παρέχοντας του τεχνική στήριξη με το ελάχιστο κόστος. Όχι όπως κάνουν οι εταιρείες για τις αναλύσεις ή τις παροχές συμβουλές.
ΕΡ: Αυτό θα μπορούσε να γίνει σχετικά πιο εύκολα αν λειτουργούσαν οι συνεταιρισμοί.
Κ.Χ.: Αυτό ήδη το έχουμε κατορθώσει. Έχουμε κάνει ένα γραφείο παροχής υπηρεσιών για τον αγρότη στο οποίο μπορεί να απευθύνεται για να έχει όλη αυτή την βοήθεια που έχει, τη τεχνική στήριξη σε πάρα πολλά θέματα. Ο δεύτερος στόχος ήταν να μπορέσουμε να ανανεώσουμε τον επιστημονικό εξοπλισμό του Ινστιτούτου ώστε να είμαστε ανταγωνιστικοί σε προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και να δημιουργήσουμε συμμαχίες με αντίστοιχα Ινστιτούτα ή Πανεπιστήμια των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κοινοπραξίες για τα ερευνητικά προγράμματα.
ΕΡ: Να σας διακόψω μια στιγμή. Όταν ο εξοπλισμός ανανεώνεται σημαίνει ότι υπάρχουν μεγαλύτερες δυνατότητες ουσιαστικά να ενταχθούμε σε ευρωπαϊκά προγράμματα, οπότε μεγαλύτερα έσοδα και οπότε υπέρ και του κράτους. Δηλαδή, αν δοθούν κάποια παραπάνω λεφτά στην έρευνα και στον εξοπλισμό, τότε παίρνεις πολλαπλάσια πίσω.
Υπάρχουν μηχανήματα και δε λειτουργούν λόγω της ασυνέπειας του Υπουργείου
Κ.Χ.: Δυστυχώς, στην έρευνα το κράτος δε δίνει χρήματα. Εμείς, από 1992 που γίναμε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου δεν πήραμε χρήματα – πέρα από την επιχορήγηση αυτή που ακούσατε για να λειτουργούμε. Ποτέ δεν προκύρηξε ένα πρόγραμμα το Υπουργείο για τα προβλήματα που έχει ο τόπος, ώστε να μας πει: πάρτε τόσα λεφτά για να μου λύσετε αυτό το πρόβλημα. Ποτέ! Τα δίνουν σε όλους τους άλλους, εκτός από εμάς. Εκτός από το ΕΘΙΑΓΕ. Ίσως να θυμάστε την ιστορία με την αναδιάρθρωση κάποια στιγμή που έλεγαν πως θα γίνει το 2008 με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση που όρισε σαν υπεύθυνο το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο ενώ εμείς έχουμε και το μητρικό υλικό και τις ειδικότητες. Για να πάνε τα λεφτά στους καθηγητές και όχι εκεί που γίνεται η πραγματική έρευνα. Και ποιος; Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης τα έδωσε στη Γεωπονική Σχολή! Για την αναδιάρθρωση των Χανίων. Που δε γνωρίζουνε ακόμα του τι γίνεται! Θέλω να πω ότι δεν υπάρχει στήριξη. Όμως κι έτσι, πετύχαμε υπό αυτές τις συνθήκες σημαντικά πράγματα. Και το πετύχαμε μέσω προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα πρόγραμμα το εργαστήριο αναλύσεων ελαιολάδου. 13 πιστοποιημένες αναλύσεις. Τα μηχανήματα τα βλέπετε, είναι εδώ 3 χρόνια. Και δυστυχώς ακόμα, λόγω της γραφειοκρατίας και της ασυνέπειας των υπηρεσιών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης κυρίως – που έπρεπε να δουλεύουν εδώ και 2 χρόνια – δεν έχουν εγκατασταθεί να λειτουργήσουν.
ΕΡ: Δηλαδή υπάρχουν τα μηχανήματα εδώ, δεν υπάρχει το προσωπικό να τα λειτουργήσει;
Κ.Χ.: Το προσωπικό για να τα λειτουργήσει υπάρχει μερικώς. Προβλεπόταν και 2 άτομα να προσληφθούνε. Παρά του ότι έχουμε στείλει από το 2008 κάθε δυο μήνες στέλναμε ένα έγγραφο να γίνουν τα απαιτούμενα, δυστυχώς δεν έχει γίνει τίποτα. Αυτή τη στιγμή απεντάχθηκε από το 3ο ΚΠΣ και μετά από προσπάθειες πολλές εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ. Και πάλι καρκινοβατούν οι διαδικασίες για την εγκατάσταση και λειτουργία.
Κίνδυνος να χαθεί το Κινητό Εργαστήριο του Ινστιτούτου επειδή δεν απαντάει το Υπουργείο
ΕΡ: Υπάρχει κάποια άλλη αξιοσημείωτη δράση σας που θα θέλατε να αναφερθείτε.
Κ.Χ.: Βεβαίως. Υπάρχει και ένα κινητό εργαστήριο, ύψους 200.000 ευρώ. Αυτό το εργαστήριο θα πήγαινε το γεωπόνο στο χωράφι, όμως κι αυτό, ενώ είναι όλα έτοιμα, κι ενώ χρηματοδοτείται κατά 75% από τον ευρωπαϊκό οικονομικό χώρο, δυστυχώς τώρα και 7 μήνες έχουμε στείλει το σχέδιο διεθνούς διαγωνισμού – επειδή είναι υποχρέωση σύμφωνα με το πρόγραμμα να γίνει διαγωνισμός για να το πάρουμε – 7 μήνες δε μας απαντάει το Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας που είναι υπεύθυνο γι’ αυτά τα προγράμματα για να προχωρήσουμε στο διαγωνισμό. Το πρόγραμμα τελειώνει 31 Απριλίου και επομένως το έχουμε χάσει! Χάθηκε αυτό το κινητό εργαστήριο για τα Χανιά – ζητάμε παρατάσεις, έχω απευθυνθεί σε όλους τους βουλευτές μέχρι τον Υφυπουργό – ωστόσο επί της ουσίας δεν έχει γίνει τίποτα ακόμα. Χάνουμε δηλαδή στα Χανιά ένα εκατομμύριο επενδύσεις, χρήματα που έρχονται κυρίως από έξω, για να ανανεώσουμε τον εξοπλισμό, να είμαστε ανταγωνιστικοί και να φέρουμε νέα προγράμματα. Κι όλ’ αυτα με έναν προϋπολογισμό 67.000 ευρώ. Ενώ εμείς δίχως στήριξη κατορθώσαμε από ευρωπαϊκά προγράμματα να δαπανήσουμε επιπλέον 200.000 ευρώ – καταλαβαίνετε αυτά τα λεφτά μένουν στα Χανιά, στην οικονομία των Χανίων.
ΕΡ: Νοιώθετε απογοητευμένος από αυτή την έλλειψη στήριξης;
Κ.Χ.: Λυπάμαι που θα το πω, βλέπετε γίνονται κινητοποιήσεις για το Εφετείο, για των Νεογνών, για τα γραφεία, το ένα και το άλλο που φεύγουν, κι αυτό το οποίο όλοι μιλάνε ότι θα βοηθήσει ν’ αλλάξει αυτή η κατάσταση στον αγροτικό τομέα που είναι ο βασικός πυλώνας μαζί με τον τουρισμό στα Χανιά, δε συμβαίνει τίποτα. Δε συγκινείται, επί της ουσίας, κανείς! Ούτε οι αγρότες!
ΕΡ: Οι αγρότες, επιτρέψτε μου, είναι μια διαφορετική κατάσταση.
Κ.Χ.: Δεν νομίζω πλέον ότι είναι μια διαφορετική κατάσταση. Είναι θέμα επιβίωσής τους. Επιβίωσής τους οπότε θα πρέπει και αυτοί να αλλάξουνε νοοτροπία γιατί ότι στήριξη και να τους δώσει η πολιτεία αν δεν αλλάξει η νοοτροπία τους…
ΕΡ: Μα, αυτή η νοοτροπία θεμελιώθηκε από την πολιτεία. Οπότε για ν’ αλλάξει πρέπει να κάνουν μία υπέρβαση οι αγρότες.
Υπογράψαμε διεθνείς συνθήκες και αφήνουμε συνέχεια κενά για τα προϊόντα μας
Κ.Χ.: Συμφωνώ! Μα πρέπει να κάνουν την υπέρβαση! Γιατί αλλιώς δεν υπάρχει άλλη λύση! Η κατάσταση θα χειροτερεύει. Ο ανταγωνισμός ο διεθνής πλέον, καλώς ή κακώς, όσο πάει μεγαλώνει. Όπου αφήνεις ένα κενό – κι εμείς αφήνουμε συνέχεια κενά για τα προϊόντα μας – βλέπουμε τα καλύπτουνε άλλοι που έρχονται ακόμα από την Κίνα, ακόμα κι από το Περού. Για προϊόντα που παράγουμε εδώ! Δεν είναι το κύκλωμα κλειστό όπως ήταν το 1992. Με τις αντισταθμιστικές συσσωρεύσεις κι όλα αυτά τα πράγματα. Υπογράψαμε συνθήκες και δε φροντίσαμε να εξασφαλίσουμε και κάποια άλλα πράγματα. Δεν αξιοποιήσαμε τα χρήματα που ήρθανε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί χρήματα ήρθανε πολλά. 2,5 δις ευρώ το χρόνο στον αγροτικό τομέα, 50 δις τα τελευταία 25 χρόνια. Που πήγανε;
ΕΡ: Πού πήγανε κ. Χαρτζουλάκη αυτά τα χρήματα; Είναι εγκλήματα αυτά που περιγράφετε.
Κ.Χ.: Δε θέλω να είμαι πεσιμιστής. Αλλά επειδή με τη δουλειά μου γυρίζω και έχω κι επαφές και βλέπω, πέρα από το τι διαβάζεις – γιατί πολλές φορές αυτά που διαβάζεις δεν είναι πάντα αλήθεια – αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία όλοι, συνέχεια θα μένουμε με ευχολόγια. Πρώτα πρέπει ν’ αλλάξουν βέβαια αυτοί που μας κυβερνούν, τη νοοτροπία τους. Στηρίζω τον αγροτικό τομέα, τι σημαίνει; Σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα: δε μπορεί να βελτιωθεί η αγροτική παραγωγή, να παράγεις ποιοτικα και ασφαλή προϊόντα δίχως τεχνική στήριξη. Επομένως ένα κομμάτι, τα χρήματα θα έρθουν προς αυτή την κατεύθυνση. Δεύτερον, θα πρέπει να πείσεις τον παραγωγό ότι αυτό το πράγμα που του λες θα πρέπει να τα εφαρμόσει. Να αλλάξεις τη νοοτροπία του.
Πιλοτικοί Αγροί για να αλλάξει η νοοτροπία των αγροτών
ΕΡ: Αυτό πώς θα το αλλάξεις; Υπάρχει τρόπος;
Κ.Χ.: Με κάποια χρήματα που θα πρέπει να δώσεις να κάνεις πι-λο-τι-κούς αγρούς. Να πάει να δει ότι βάζοντας το ένα τρίτο του νερού που βάζει και το ένα τέταρτο του λιπάσματος – πέρα από την ενημέρωση που θα του κάνεις, πέρα από τα σεμινάρια κι όλ’ αυτά τα πράγματα. Αν δεν το δει… Μιλάμε για απλά πράγματα. Αλλά πρέπει να υπάρξει πολιτική. Και αυτή η πολιτική χρειάζεται και κάποια χρήματα να διαθέσει! Δε μπορούν να ερημώνουν τα γραφεία Γεωργικής Ανάπτυξης και μετά να λες ότι θα παράγεις ποιοτικά προϊόντα!
ΕΡ: Απλά αναρωτιέμαι, σε επίπεδο περιφέρειας, πώς δε μπορούν να παρθούν συγκεκριμένες αποφάσεις; Και ο Δήμαρχος Χανίων έχει μία ευθύνη. Θέλω να πω ότι μπορεί να προωθήσει κάποια θέματα. Μπορεί να ασκήσει κάποιες πιέσεις. Από τη στιγμή που κινούνται για το Εφετείο, για τη Μονάδα Νεογνών, για τα ΕΛΤΑ, είναι μια σειρά ζητημάτων, γιατί να μη μπορεί να ενταχθεί και το αγροτικό ζήτημα στο πλαίσιο των διεκδικήσεων – που αφορά άλλωστε ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού του τόπου μας – και να μένει εκτός; Και είναι μία διεκδίκηση ευρύτερη. Δημοκρατική. Όχι μόνο για τα Χανιά. Είναι για την Ελλάδα.
Κ.Χ.: Εγώ δε θα απαντήσω ούτε για το Δήμαρχο, ούτε για τους Φορείς. Μπορείτε να τους ρωτήσετε εσείς. Είναι 100% ενήμεροι! Οτιδήποτε χαρτί φεύγει από εδώ το έχουνε. Εμάς μας ζήτησε η Περιφέρεια να στείλουμε προτάσεις για τα προϊόντα που είπε ο πρωθυπουργός, εμείς τα στείλαμε στην Περιφέρεια. Από εκεί και πέρα θα δούμε. Το θέμα όμως δεν κρίνεται στην κουβέντα, κρίνεται στις πράξεις. Στις πράξεις εγώ χάνω αυτό το εργαστήριο ενώ είναι ενήμεροι όλοι από τις αρχές του Ιανουαρίου και με ένα τηλέφωνο ίσως θα γνωρίζαμε – τουλάχιστον να μας απαντούσανε ότι δεν γίνεται! Αυτή τη στιγμή δεν έχω καμία ενημέρωση πέρα απ’ αυτή που βλέπετε με τις επερωτήσεις για το αν κάποιος απ’ αυτούς έχει μιλήσει με τον Υπουργό. Να πει, γιατί ρε παιδιά δε γίνεται αυτό το πράγμα και το χάνουν τα Χανιά!
Είχε υπογράψει ο Αρναουτάκης ως Υφυπουργός Ανταγωνιστικότητας
ΕΡ: Με δεν έχει και κόστος, κι είναι κι αυτό ένα θέμα.
Κ.Χ.: Όχι μόνο κόστος. Είναι εγκεκριμένο και η υπογραφή έχει μπει από τον κ. Αρναουτάκη! 16 Απριλίου όταν ήταν υφυπουργός Ανταγωνιστικότητας! Θα δώσει η Ελλάδα το 25%; Αυτό περιμένουμε! Κι έχει υπογραφή του κ. Αρναουτάκη: 16 Απριλίου του 2010! Κι αυτή τη στιγμή είμαστε ένα χρόνο μετά και το υπουργείο αυτό που ήταν ο κ. Αρναουτάκης δε μας έχει ακόμα απαντήσει. Είναι πολύ αστείο! Αυτό θέλω ναπω. Το πολύ αστείο. Και κανείς απ’ όλους αυτούς που γνωρίζουνε αυτό το θέμα, κάναν επερωτήσεις κλπ, δε με πήρε να μου πει: κ. Χαρτζουλάκη πήρα τηλέφωνο εκεί πέρα και μου είπαν αυτό. Λέω, γιατί δε μας απαντούν! Ας μας απαντήσουν! Η πραγματικότητα είναι αστεία.
ΕΡ: Τι να πούμε…
Κ.Χ.: Τέλος πάντων, εμείς συνεχίζουμε εδώ τον αγώνα όπως μπορούμε. Κάνουμε ένα αγώνα με τους συναδέλφους εδώ και για προγράμματα της Ε.Ε. και για την Περιφέρεια σύμφωνα με τις εξαγγελίες που έχουν γίνει από εδώ, κι από εκεί και πέρα ήδη αρχίσαμε να επικοινωνούμε ακόμα πιο πολύ με τον κόσμο, συζητάμε με κάποιους δημάρχους για προτάσεις και συνεργασίες, θ’ αρχίσουμε ημερίδες για να ενημερώσουμε – παρά του ότι δεν είναι δουλειά της έρευνας να κατεβαίνει στο χωράφι κι αυτό θα το κάνουμε γιατί βλέπουμε τον κόσμο πως θέλει ενημέρωση.
30 Οκτωβρίου με 4 Νοεμβρίου παγκόσμιο συνέδριο για την ελιά
ΕΡ: Διψάει ο κόσμος για ενημέρωση. Ειδικά οι νέοι αγρότες.
Κ.Χ.: Αλλά αυτοί είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Αυτοί που θα έρθουν και από εδώ να μάθουνε. Επιτρέψτε μου να πω και κάτι άλλο. Θεωρώ πως το Ινστιτούτο είναι ένα εργαλείο για τον τόπο και έτσι όπως γίνανε οι Δήμοι θα δώσει ένα πλεονέκτημα. Στη Μυτιλήνη που ήμασταν πριν ένα μήνα για τα ελαιουργεία εκεί γίνεται ένας χαμός. Έχουνε ένα σταθμό που δεν έχει ούτε ένα άτομο κι εκεί γίνεται ένας χαμός, ένας ξεσηκωμός να το κάνουνε Ινστιτούτο. Κι εμείς έχουμε και το χάνουμε. Αυτό τα λέει όλα.
ΕΡ: Αλλά γενικά το ΕΘΙΑΓΕ δεν είναι μόνο για τα Χανιά. Υπάρχει μια ευρύτερη εργασία που γίνεται που έχει ιδιαίτερη σημασία.
Κ.Χ.: Θα σας πω τώρα. 30 Οκτωβρίου με 4 Νοεμβρίου κάνουμε εδώ ένα πολύ μεγάλο παγκόσμιο συνέδριο για την ελιά. Θα έρθουν 400 άτομα από όλο τον κόσμο. Καταλαβαίνετε το τι χρήμα θα πέσει. Κάθε σύνεδρος πληρώνει 300 ευρώ μόνο σε εμάς για την οργάνωση του συνεδρίου, για τα πρακτικά, για όλα αυτά συν τα χρήματα που θα πληρώσει το ξενοδοχείο του.
ΕΡ: Και δημιουργεί εντύπωση τώρα που μιλάνε όλοι για την κρουαζιέρα που είναι βέβαια θετικό. Όμως, τόσα πράγματα θα είχαν γίνει αν λειτουργούσαν τα ερευνητικά κέντρα που υπάρχουν και παρήγαγαν έργο και δημιουργούσαν τις συνθήκες για να πραγματοποιούν συνέδρια, θα μιλήσουμε για ένα διαφορετικά επίπεδο. Δε θα μιλούσαμε τότε για συνεδριακό τουρισμό αλλά για κάτι πολύ πιο σημαντικό. Αυτό θα ήταν ένα επιπλέον. Πρώτα θα παρήγαγαν αποτέλεσμα μέσω της έρευνας και θα άφηναν και χρήμα
Κ.Χ.: Η Κρήτη είναι ωραία. Θα μπορούσαμε εδώ μόνο να κάνουμε 2 συνέδρια το χρόνο και να φέρνουμε 500 άτομα. Με ποια βοήθεια όμως; Ξέρετε πως κάνουμε αυτό το συνέδριο και δεν έχουμε πάρει ακόμα απάντηση από το Υπουργείο αν θα μας δώσει 1.000 ευρώ; Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ξέρετε πως απευθυνθήκαμε στα ξενοδοχεία της Κρήτης, των 5 αστέρων και μου δίνανε γι’ αυτή την περίοδο τιμές 70 και 80 ευρώ; Ποιος συνεδριακός τουρισμός; Να τ’ αρπάξουν δηλαδή θέλουν; Εγώ απ’ αυτή την ιστορία, σα Χαρτζουλάκης, θα πληρώσω από την τσέπη μου. Εδώ δεν έχουμε να πληρώσουμε το φως, το νερό και το τηλέφωνο. Και τα γνωρίζουνε όλοι. Έτσι όμως δε γίνεται. Δε μπορεί να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Όλ’ αυτά που συμβαίνουν είναι επειδή κοροϊδεύομαστε μεταξύ μας.
