Όταν με κάλεσε η «Επιτροπή Χανιωτών» να παραβρεθώ στους προγραμματισμούς της, στο Εργατικό Κέντρο, τους επεσήμανα (θυμούμαι ακριβώς τα λόγια μου) πως «Αν το υπουργείο Αμύνης, δεν έχει άλλους χώρους για ανέγερση κτιρίων για Αξιωματικούς, ή ισχυριστεί πως δεν έχει, το παιγνίδι τόχουμε χάσει ήδη». Κάποιοι της τότε επιτροπής, ίσως το θυμούνται. Και μάλλον δυσανασχέτησαν… μερικοί…
Του Α. Χαρχαλάκη
Τώρα που το στρατόπεδο εξαιρέθηκε από την παράδοσή του στους πολίτες, προκύπτει ένα ερώτημα που πρέπει να μας ανησυχεί: Θα γίνουν κτίρια, και για ποιους αξιωματικούς; Για Έλληνες δεν νομίζω, αφού μια έρπουσα φήμη – μόνο φήμη; – ήθελε αυτά τα κτίρια να προορίζονται για ΝΑΤΟϊκό στρατιωτικό προσωπικό. Έτσι ώστε να… συμπληρωθούν τα κομμάτια του παζλ που έλειπαν:
Βάσεις – Στρατηγείο «Ναυτικής Αποτροπής» και τώρα κτίριο γιαυτό το προσωπικό… Και το… συμβόλαιο αγοραπωλησίας πλήρες, των Χανίων και όλης της Κρήτης! Αν υπολογίσουμε και τις φήμες που θέλουν το Ψυχιατρείο για «ψυχιατρικό τουρισμό» των ΝΑΤΟϊκών που τους …σφύριξε στις «αντιτρομοκρατικές» επεμβάσεις, ζήτω που καήκαμε!… Κι ύστερα μιλάνε οι εθνικοί μειοδότες για περήφανη νίκη στο Βουκουρέστι, στη σύνοδο του ΝΑΤΟ..
Που σίγουρα έχουν δώσει «γήν και ύδωρ», ελληνικά, δεκαετίες τώρα… Να πώ ότι οι εκπρόσωποί τους της τοπικής Αυτοδιοίκησης Α’ και Β’ βαθμού, έχουν «μαύρα μεσάνυχτα» γιαυτές τις στοχεύσεις; Και η πολιτική των ένταξη, και η υποδοχή κατά καιρούς των στελεχών της ναυτικής αρμάδας πούρχεται στη Σούδα, «μετά βαΐων και κλάδων», δεν μας πείθουν πως είναι εν αγνοία των αυτές οι στοχεύσεις!
Αν έχω δίκιο – και φοβούμαι πως έχω – τα Χανιά μας θα είναι, όταν μας κουβαληθούν αυτοί οι ανεπιθύμητοι «συμπολίτες», κάτι σαν το Σεράγεβο… Και τα ήδη κλονισμένα τοπικά ήθη, θα πληγούν ανεπανόρθωτα! Τα ερωτήματα είναι, με δεδομένη αυτή τη δυσοίωνη προοπτική: «Έως πότε η ξένη ακρίδα»; Έως πότε αυτός ο τόπος θα μένει χωρίς επενδυτικό μάλλον; Έως πότε θα αλλάζουν ρότα τα κρουαζιερόπλοια, για να μη φουντάρουν στη Σούδα; Έως πότε θα ιδιωτεύουν πολλοί από μας και θα «μισεύουν» ανεπίστροφα πολλοί συμπολίτες και συντοπίτες μας; Θα γίνουμε – δεν ξέρω πότε – τα εξιλαστήρια θύματα μιας εξάρτησης των κυριάρχων πολιτικών μας σχηματισμών, στα πλαίσια του ανταγωνισμού των… βουβαλιών, που θα τον πληρώσουν τα «βατράχια» του βάλτου μας;
Αμείλικτα ερωτήματα, που δυστυχώς οι γραφιάδες μας και τα μέσα που τους στεγάζουν, απαξιούν και να τα προσεγγίσουν έστω. Πολύ δε περισσότερο να τα θέσουν στην κρίση μας! Όμως εγώ με την αδύναμη φωνή μου, σας ζητώ να ανησυχήσετε! Και να ψάξετε τις πιθανές απαντήσεις, αφού ο… δημοσιογραφικός καθωσπρεπισμός δεν θέλει να μας… ανησυχήσει! Βεβαίως χρειαζόμαστε αυτό τον πνεύμονα με τον οποίο θα αναπνεύσει η πόλη μας, και θα μεγαλώσει το ποσοστό πρασίνου που αναλογεί στον κάθε ένα μας. Τον χρειάζονται οι γερόντοι μας, τα παιδιά μας, οι μάννες με τα παιδικά καροτσάκια. Δεν ξέρω βέβαια αν τον χρειάζονται κάποιοι που βλέπουν τη διεκδίκησή του σαν πολιτική και ψηφοθηρική επένδυση.
Ξέρω όμως πως τον χρειάζονται (χωρίς τα παραπάνω) και οι μελλοντικοί κατασκευαστές, που θυμίζουν τον σκαφτιά ο οποίος υπερασπίστηκε δυναμικά το αφεντικό του αμπελιού το οποίο έσκαβε. Κι είπε στο δικαστήριο που πήγε: «ε… στο μεροκάματό μου κ. πρόεδρε έδειρα κιόλας!». Κάτι παραπλήσιο πιστεύω είναι και το σκεφτικό τους: Για να κερδίσουν, δεν θεωρούν ανήθικο να καταχεριάσουν (ψυχολογικά) όλους εμάς που θέλουμε να μας ανήκει κατ’ αποκλειστικότητα αυτή η «Άμπελος» δηλαδή τα υπέροχα Χανιά μας! Τα Χανιά των παιδιών μας και των εγγονιών μας! Μια άμπελος που οι… περιστασιακοί «ιδιοκτήτες» της, έχουν παρεξηγήσει το ρόλο τους και το ηθικό χρέος τους, απέναντι σ’ αυτούς που τους εμπιστεύτηκαν για κάποιο διάστημα τη διαχείρισή της…
Σ.Σ.: Το κείμενο αυτό είχε αρχικά αποσταλεί από τον συγγραφέα του και συνεργάτη της εφημερίδας κ. Αντώνη Χαρχαλάκη, τη Δευτέρα 14/4.
