Τώρα βγαίνουν στην αγορά οι πρώιμες ποικιλίες ελληνικού αβοκάντο (και θα το απολαμβάνουμε μέχρι τις αρχές του επόμενου καλοκαιριού). Ο τροπικός αυτός καρπός, με μεγάλη θρεπτική αξία, φουλ σε πρωτεΐνες, βιταμίνες λιποδιαλυτές, ακόρεστα λιπαρά συστατικά που μοιάζουν με του ελαιολάδου, χωρίς να περιέχει σχεδόν καθόλου υδατάνθρακες, πρωτοκαλλιεργήθηκε στην Κρήτη στα τέλη της δεκαετίας του ’60.
Εγκλιματίστηκε ταχύτατα και βρήκε στα βόρεια Χανιά και στο δυτικό Ρέθυμνο καινούργια πατρίδα. Το κλίμα της Μεγαλονήσου τού πάει πολύ, αφού το κρητικό αβοκάντο συναγωνίζεται γευστικά τα παραγόμενα στις παραδοσιακές περιοχές και χώρες παραγωγής, όπως η Λατινική και η Κεντρική Αμερική, η Καλιφόρνια, η Ισπανία, η Αυστραλία και η Νότια Αφρική. Αβάντα στην ποιότητά του η μικρής έκτασης παραγωγή που επιτρέπει απόλυτο έλεγχο της ωρίμασης – ακόμα και από καρπό σε καρπό. Η συντριπτική πλειονότητα παράγεται στην Κρήτη – κάποια ελάχιστα καλλιεργούνται στην Πελοπόννησο.
Διασημότερη και εκλεκτότερη ποικιλία θεωρείται η όψιμη μικρόκαρπη Hass, με την τραχιά φλούδα. Θα πρέπει να περιμένουμε, όμως, τον Μάρτιο που κυκλοφορεί στην αγορά.
Η καλλιέργεια του αβοκάντο δεν θεωρείται επιβαρυμένη (οι παρεμβάσεις φυτοϋγειονομικού χαρακτήρα είναι σχεδόν μηδενικές), οπότε το βιολογικό από το συμβατικό διαφέρουν μόνο όσον αφορά τη λίπανση.
Οσο βρίσκεται στο δέντρο, ο καρπός παραμένει σκληρός. Η διαδικασία ωρίμασης ξεκινάει μόλις κοπεί και ο βαθμός ωριμότητας προσδιορίζεται από τη συγκέντρωση λιπαρών ουσιών. Ο γεωπόνος και βιοκαλλιεργητής Γιώργος Καλλιτεράκης συμβουλεύει να επιλέγουμε μέτρια σκληρά αβοκάντο: «Να υποχωρεί ελαφρώς η σάρκα τους όταν τα πιέζουμε. Για να επισπεύσουμε την ωρίμαση, τα τοποθετούμε σε κλειστή σακούλα μαζί με μερικά μήλα, εκτός ψυγείου».
Σχετικά ουδέτερο γευστικά, συνδυάζεται με πολλά άλλα υλικά. Δοκιμάστε το, όμως, και μόνο με λίγο χυμό λεμονιού, με ένα αγουρέλαιο και χοντροτριμμένο αλάτι και πιπέρι. Εξαίσιο!
