Γράφει και σχολιάζει ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
Στο τέλος της δεκαετίας του 70 ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Καραμανλής θεώρησε ότι προς το συμφέρον της Ελληνικής οικονομίας ήταν να κρατικοποιήσει το συγκρότημα {Ανδρεάδη}της Εμπορικής τράπεζας που έλεγχε μεγάλο μέρος της Ελληνικής οικονομίας. 
Τότε αντέδρασε ο Σ.Ε.Β και τον κατηγόρησε για «σοσιαλμανία» αλλά δεν ίδρωσε το αυτί του Καραμανλή, διότι ως αρχηγός της συντηρητικής παράταξης θεώρησε ότι έτσι υπηρετούνται τα συμφέροντα του συστήματος.
Ερχόμαστε στο σήμερα. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στο πρόγραμμα του να επανακρατικοποιήσει ορισμένες κερδοφόρες ΔΕΚΟ, όπως έλεγε και το ψευτό ΠΑΣΟΚ στις προηγούμενες εκλογές, τα παπαγαλάκια του συστήματος πολιτικοί και δημοσιογράφοι κουνούν το δάκτυλο , και τρομάζουν τον κόσμο. Εννοείται βεβαίως ότι μια κερδοφόρα ΔΕΚΟ όταν διοικείται σωστά και όχι ρουσφετολογικά , τα κέρδη της ωφελούν την Εθνική οικονομία. Γράφει ο καθηγητής Γιάννης Τόλιος ότι¨ «Ερχόμαστε λοιπόν στο ερώτημα εάν διαθέτουμε τους αναγκαίους πόρους για εξαγορά τους και ειδικότερα του ΟΤΕ. Κατ’ αρχήν η εθνικοποίηση μιας επιχείρησης δεν σημαίνει απαραίτητα «εξαγορά», διότι μπορεί να γίνει κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση. Ωστόσο ας πούμε ότι για λόγους τακτικής (πολιτικής σκοπιμότητας) θα χρειαστεί να πληρώσουμε το τίμημα της πραγματικής αξίας ώστε να αποκτήσουμε τον έλεγχο τουλάχιστον της πλειοψηφίας των μετοχών και φυσικά το «μάνατζμεντ». Πόσο είναι το ποσό αυτό; Σύμφωνα με στοιχεία του ΧΑΑ (18.5.12), η ονομαστική αξία των μετοχών του ΟΤΕ ανέρχονταν σε 1.171 εκατ. ευρώ (490.150.389 μετοχές Χ 2,39 ευρώ), ενώ η χρηματιστηριακή του αξία ήταν 725 εκατ. ευρώ!! Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος διέθετε 300-350 εκατ. ευρώ, μπορούσε να πάρει την πλειοψηφία των μετοχών και τον έλεγχο. Κάτι τέτοιο βεβαίως προϋποθέτει και τη θέληση πώλησης των μετοχών από τον βασικό μέτοχο.
