Τρώμε τις σάρκες μας

Γι’ άλλη μια φορά τρώμε τις σάρκες μας. Για το περίφημο «σκάνδαλο» της Μονής Βατοπεδίου μιλώ, για τον εντυπωσιακό πλούτο της και για τους προσηλιτισμούς του Ηγουμένου Εφραίμ. Παρουσιάζει τόση τηλεθέαση, τόση αναγνωσιμότητα που μας έχει «κουφάνει». Στόχος; Ο εντυπωσιασμός και η αποκόμιση πολιτικού κέρδους. Εδώ και πάρα πολλές δεκαετηρίδες στη Βόρεια Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Θεσσαλονίκη είναι γνωστό ότι το Αγιο Όρος κατέχει εντυπωσιακό πλούτο. Όχι όλες οι Μονές, αλλά, προπαντός, η Μονή Βατοπεδίου.Γιατί λοιπόν, αυτές οι υποκριτικές κορώνες για το Μοναστήρι; Το Άγιο ΄Ορος , εντός της Ελληνικής Πολιτείας , αποτελεί ένα ιδιόμορφο αυτόνομο και ημιανεξάρτητο καθεστώς. Είναι , περίπου, το Θιβέτ της Ελληνορθοδοξίας. Μάλιστα μετά την υπονόμευση και τους απανωτούς εκβιασμούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου από διεθνείς σαλταδόρους και ασύδοτους πράκτορες , το Άγιο ΄Ορος αποχτά εξαιρετικά ιδιαίτερη σημασία. Δεδομένου ότι στην περιοχή υπάρχει και Ρωσική, και Σερβική και Βουλγαρική Μονή, καθένας αντιλαμβάνεται και την πολιτική του σημασία.Δεδομένης και της προσπάθειας του πατριαρχείου Μόσχας να διαδραματίσει ευρύτερα Υπερορθόδοξο ρόλο, γι’ άλλη μια φορά το Άγιο Όρος γίνεται κρίσιμο για την μακροχρόνια πορεία της χώρας. Το Άγιο Όρος δεν είναι Βατικανό, όμως εξ αιτίας του, η Ελλάδα μπορεί να διαπραγματευθεί εθνικά θέματα και να γίνει διεκδικητική – εννοώ τα καλώς εννοούμενα δίκαια μας – σε Ανατολή και σε Δύση. Είναι λυπηρό που οι Ελληνικές Κυβερνήσεις, ακόμη και μετά την εμφύλιο, έχουν βαθειά μεσάνυχτα για το τι ακριβώς συμβαίνει σ’ αυτόν τον χώρο. Έχουν φουντώσει τόσες ύποπτες πυρκαϊές και έχουν εξαφανιστεί τόσα κειμήλια, ώστε θάπρεπε να ντρεπόμαστε γι’ αυτήν την άγνοια και γι’ αυτήν την ασυδοσία.Η Μονή Βατοπεδίου, όταν οι περισσότερες Μονές είχαν διαλυθεί, παρέμεινε ζωντανή, αρνούμενη να διαλυθεί και να πεθάνει. Όσο για το περίφημο «σκάνδαλο»; Πολύ φοβάμαι πως μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερο ή πολύ μικρότερο, αλλά εκείνοι που θάπρεπε να γνωρίζουν και εννοώ διαχρονικά πολιτικά πρόσωπα, όχι μόνο δεν ξέρουν, αλλά από «αρχαιοτάτων»χρόνων κοιμούνται ολόρθοι.  Ιδιαίτερα με ενοχλούν κραυγές θορυβοποιών δημοσιογράφων και γραφίδων τεμπέλικων που «γνωρίζουν « τα πάντα, αλλά είναι ανίκανοι να πραγματοποιήσουν μια έρευνα, για να μας πληροφορήσουν για τόσα και άλλα τόσα.Μόστρα και καρέκλα, καρέκλα και μόστρα και επίδειξη αναιδέστατου λαϊκισμού που στηρίζεται στο θράσος της άγνοιας. Αλήθεια, πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ απαιτούνται για την στοιχειώδη αναστήλωση και συντήρηση των Μονών του Αγίου Όρους; Ένα από τα 5-10 λογοτεχνικά αριστουργήματα του Ζαχαρία Παπαντωνίου είναι και «Η Πέτρα του Γριβόδημου». Το διήγημα αναφέρεται σε μια υπόθεση προσηλυτισμού που σου κόβει την ανάσα. Διαβάζοντάς το αισθάνεσαι και καταλαβαίνεις πολλά.Γίνεται θόρυβος για τον Ηγούμενο Εφραίμ που δεν γνωρίζω ούτε κατ’ όψη. Ξέρω όμως πως η προσωπικότητα ενός ηγουμένου Μονής, ενός Ιδρυτή Θρησκείας, μιας Φιλοσοφικής Σχολής, ενός ομίλου οπαδών όπως του Πλάτωνα, του Πυθαγόρα ή του Επίκουρου, παίζει καταλυτικό ρόλο. Αυτή την στιγμή, κατά την γνώμη μου, δεν είναι υπόλογοι οι Αγιορείτες Μοναχοί, αλλά διαχρονικά η Ελληνική Πολιτεία και οι εκπρόσωποι της. Που δεν φρόντισαν, εδώ και πάρα πολλά χρόνια να καταγράψουν άπαντα τα περιουσιακά στοιχεία – κινητά και ακίνητα – των Μονών και να τα προστατέψουν έναντι των αδηφάγων ορέξεων κάποιων κοσμικών κ αι κάποιων ιερέων.Τώρα, αν κάποιος Υπουργός , πολύ παλαιός ή πολύ νέος, βρεθεί στην φυλακή ως λαμογίζων, αυτό θα το θεωρούσα έργον της θείας πρόνοιας και όχι κάποιων θορυβούντων δημοσιογράφων.ΦΩΤΗΣ