Γράφει ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
Ο άνθρωπος είναι πολυσήμαντη προσωπικότητα. Έχει αρετές και αδυναμίες. Πραότητα και μίσος. Φιλοδοξίες. Ερωτεύεται, παθιάζεται, είναι άπληστος όσον αφορά το σεξ, το χρήμα, την εξουσία, και την δόξα. Όλα αυτά είναι ανθρώπινα, γιατί έτσι είναι κατασκευασμένος ο άνθρωπος από την φύση του κι από την μετεξέλιξή του στην τρισχιλιετή ιστορία του. Ο Κάστρο και ο Γκεβάρα ήταν δύο σύντροφοι οι οποίοι ξεκίνησαν να ανατρέψουν ένα δικτάτορα τον ΜΠΑΤΙΣΤΑ το 1958 που είχε μετατρέψει την Κούβα σε οίκο ανοχής και καζίνο των ΗΠΑ.
Πέρασαν από τότε 50 χρόνια κι όμως ο Τσε έφυγε νωρίς ως επαναστάτης δολοφονημένος κάπου στην Βολιβία από στρατιωτικό απόσπασμα. Έφυγε νέος δοξασμένος ως ήρωας. Είναι ένα ίνδαλμα των νέων φοιτητών που ονειρεύονται να αλλάξουν τον κόσμο. Και θα παραμείνει ένα διαχρονικό ίνδαλμα όπως οι ήρωες της Γαλλικής επανάστασης, της Ρωσικής και της Κινέζικης επανάστασης ασχέτως των καταρρεύσεων τους.
Ο Τσε Γκεβάρα όμως δεν απέκτησε ποτέ εξουσία. Διεφώνησε με τον Φιντέλ κι αποχώρησε νωρίς. «Η λαϊκή φαντασία δεν ημπορεί να συλλάβει έναν Αχιλλέα, ή ένα Διγενή εις ηλικία γεροντική αδύνατον, δυσκίνητον, άσχημον, ασθενικόν. Είναι ο πρόωρος θάνατος παρομοίων ηρώων (ακόμη και προσώπων ιστορικών όταν γίνουν θρυλικοί, όπως ο Μ. Αλέξανδρος ή ο Μάρκος Μπότσαρης) ένα αίτημα λογικής αναπόδραστου…» (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ι. ΣΥΚΟΥΤΡΗ «ΕΣΤΙΑ»)
Αντιθέτως ο Φιντέλ Κάστρο παρέμεινε στην εξουσία σφιχτά γαντζωμένος επί μια πεντακονταετία (μισόν αιώνα) κι έφυγε ασθενής και γηραιός. Εφθάρη από την εξουσία και την δικτατορική άσκησή της και η χώρα παρέμεινε σχεδόν η μοναδική αποτυχημένη προλεταριακή (υποτίθεται) δικτατορία που δεν έχει καταρρεύσει ακόμη. Όμως κοντεύει να μετατραπεί η εξωτική Κούβα σε οίκο ανοχής και καζίνο εξαιτίας της αναγκαιότητας εισαγωγής συναλλάγματος από τον Τουρισμό.
Όποιος καταξιωμένος ήρωας δεν φθαρεί σε άσκηση εξουσίας και ενδεχομένως πεθάνει νωρίς γίνεται θρύλος και εξάπτει την λαϊκή φαντασία (περίπτωση ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ). Ο Φιντέλ Κάστρο παρά το ελπιδοφόρο ξεκίνημά του αμφιβάλλω αν τον θυμηθεί η ιστορία ή οι θρύλοι και οι μύθοι. Η ιστορία διδάσκει, αλλά και εκδικείται τους ασεβείς και τους αρχομανείς ηγέτες.
