Γίνεται τόσο μεγάλη αναφορά εσχάτως στον όρο «στρατηγός – Τσουκάτος», που κάποιοι κοντεύουν να τον εκλάβουν ως… κυριολεξία! Ψάχνουν δηλαδή να βρουν σε ποια στρατιωτική μονάδα υπηρέτησε το κομματικό αυτό στέλεχος και πού απέκτησε τα… γαλόνια του. Τα πήρε, υπηρετώντας σε γραφεία και μη μάχιμες μονάδες ή τα κατέκτησε (όπως ελάχιστοι στρατηγοί του καιρού μας) στα πεδία της μάχης, πολεμώντας κάποιον εχθρό; Είναι δηλαδή ο κ. Θεόδωρος Τσουκάτος ένας «ήρωας με παντούφλες», όπως στην αξέχαστη ομώνυμη κωμωδία;
Γράφει ο Χρήστος Ι. Πετράκης
Τίποτα απ’ όλ’ αυτά. Ο κ. Θ. Τσουκάτος ουδέποτε υπήρξε μέλος της επετηρίδας των αξιωματικών της πατρίδας μας. Το πολύ – πολύ να υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός, βαθμός δηλαδή πολύ υποδεέστερος με το βαθμό «στρατηγός» που του… «απονεμήθηκε». Τότε γιατί ο… βαθμός; Απλούστατα: Ο κ. Θ. Τσουκάτος ήταν για κάποιο διάστημα ο υπ’ αριθμόν ένα επιτελής των κομματικών γραφείων του ΠΑΣΟΚ, επί εποχής Σημίτη.
Με δράση, η οποία ξεσήκωσε πολλές φορές θύελλα αντιδράσεων από άλλους κορυφαίους επιτελείς του ΠΑΣΟΚ! (Εν οις και του κ. Κ. Σκανδαλίδη, όπως αποκαλύπτεται εσχάτως). Εδώ στα Χανιά μάλιστα γράφτηκε, ότι έργο Τσουκάτου ήταν η απλόχερη χρηματοδότηση εκδότη από το Ηράκλειο, προκειμένου να εγκαταστήσει συγκρότημα Τύπου (εφημερίδα – τηλεοπτικό σταθμό), προκειμένου να ελέγξει (ο κ. Τσουκάτος) τον Περιφερειακό Τύπο (σε συνδυασμό με άλλες «κινήσεις» ανά την Ελλάδα) στη χώρα μας! Άγνωστο αν όσα γράφτηκαν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα ή εντάσσονταν στον ενδο – εκδοτικό πόλεμο στην Κρήτη…
Ξαφνικά και για άγνωστο σε μας τους πολλούς λόγο, οι σχέσεις Σημίτη – Τσουκάτου… χάλασαν! Με αποτέλεσμα ο «στρατηγός» να χάνει σιγά – σιγά τα κομματικά γαλόνια του και εν τέλει να απομακρυνθεί από το Επιτελείο του Κόμματος. (Άγνωστο αν έγινε και… καθαίρεση βαθμού!…) (Η ιστορία του κ. Τσουκάτου έχει πολλά κοινά στοιχεία με την ιστορία του ετέρου κομματικού στελέχους από το Ρέθυμνο, του κ. Μ. Νεονάκη, ο οποίος είχε έρθει σε οξύτατη αντιπαράθεση με τον Κώστα Λαλιώτη).
Σήμερα ο κ. Θ. Τσουκάτος διεκδικεί το ρόλο … «Ιφιγένειας» του ΠΑΣΟΚ! Διαβεβαιώνει ότι τα χρήματα από τα αμαρτωλά «μαύρα» ταμεία» της Ζήμενς, πήγαν στα κομματικά ταμεία. (Κάτι που οι Ταμίες εκείνης της εποχής μισο – επιβεβαιώνουν και μισο – διαψεύδουν!…) Το ερώτημα που προκύπτει βεβαίως είναι γιατί ο κ. Τσουκάτος δέχτηκε τόσο πρόθυμα την… «προσφορά» του… 1.000.000 γερμανικών μάρκων εκ μέρους του κ. Χριστοφοράκου; Δεν γνώριζε ότι η «προσφορά» ήταν εκ του πονηρού και ότι η γερμανική εταιρεία κάτι θα ήθελε ως… αντάλλαγμα;
Διότι, και τα νήπια ακόμη γνωρίζουν ότι ουδείς Κεφαλαιούχος προσφέρει τα ωραία του εκατομμυριάκια (για να μείνουμε μόνο σε όσα αποκαλύφθηκαν…) άνευ ανταλλάγματος! Και βεβαίως το εγνώριζε καλύτερον παντός άλλου ο κ. Τσουκάτος. Έτσι λοιπόν, αυτή η «ωραία» ιστοριούλα του… νηπιαγωγείου, ότι «με φώναξε ο κ. Χριστοφοράκος, μου πρόσφερε ένα εκατομμύριο μάρκα για το κόμμα και ‘γώ το αποδέχτηκα», θέλει και πολλά άλλα στοιχεία για να γίνει πιστευτή.
Το πιο ανησυχητικό στην όλη ιστορία είναι αν αληθεύει αυτό που ισχυρίζεται η πλευρά Τσουκάτου, ότι «αυτό είναι μια… συνήθης πρακτική στα κόμματα»! (Τουλάχιστον στα δύο κόμματα εξουσίας) Γιατί αν όντως αληθεύει, είναι μια τρανή απόδειξη του κατήφορου που έχει πάρει το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα στη σημερινή Ελλάδα…
