Βεντέτα- Ζωοκλοπή- Οπλοχρησία

Οι πρωτόγονες φυλές στην εποχή της μητριαρχίας και των ομαδικών «γάμων» ήταν επιθετικές και ανθρωποφαγικές. Στην σύγκρουση την οποία είχαν με άλλες ομάδες για την διανομή της τροφής οι νικητής έτρωγαν τους νικηθέντες αντιπάλους τους. Αργότερα βέβαια κατανόησαν ότι ήταν προς το συμφέρον της Φυλής, αντί να τρώνε τους αντιπάλους τους να τους παίρνουν δούλους για να τους φέρνουν τις τροφές στην καλύβα τους. Ήταν δηλαδή τα «ντηλήβερι Μπόυς» της εποχής τους. Ακόμη και σήμερα επιβιώνει το έθιμο της ανθρωποφαγίας σε ορισμένες άγριες φυλές της Αφρικής. Στο όμορφο νησί μας δεν επιβιώνουν οι ανθρωποθυσίες για εξευμενισμό των θεών, ούτε η ανθρωποφαγία της πρωτόγονης εποχής.

Γράφει ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης

Έχουμε όμως την ατυχία να είμαστε μάρτυρες των πιο βάρβαρων ενστίκτων όπως της αυτοδικίας που εκφράζονται με την μορφή της «Βεντέτας». Η ανθρωπολογική αυτή μέθοδος ξεκαθαρίσματος λογαριασμών επιβιώνει σε τρία μεγάλα νησιά του Μεσογειακού χώρου. Την Κρήτη, την Σικελία, και την Κορσική. Αρχή της αντεκδίκησης αυτής η οποία ξεφεύγει από τα όρια των νόμων και των κανόνων, μιας συνομούμενης κοινωνίας και πολιτείας, είναι η αμετάκλητη απόφαση ότι: «Το αίμα ξεπληρώνεται με αίμα». Στις πόλεις με πιο εξελιγμένο πνευματικό πολιτισμό το ξεκαθάρισμα λογαριασμών διενεργείται από τους νονούς της νύχτας τους «προστάτες» νυχτερινών κέντρων και εκπορνευόμενων γυναικών.

Η παρανομία η χωρίς κανόνες επιθετικότητα, δεν είναι μονάχα ειδική συμπεριφορά ορισμένων άξεστων χωρικών αλλά και των παρανόμων των πόλεων. Η ζωοκλοπή και η Βεντέτα είναι μια πληγή, ακόμη χαίνουσα της Κρητικής υπαίθρου, όπου έχει ξεκληρίσει αρκετά θύματα τα τελευταία χρόνια. Θα ήταν ευτυχής η Κρήτη αν η θυσία του εικοσιπεντάχρονου νέου από την Κίσαμο για ασήμαντον αφορμήν και με βαθύτερα αίτια «οικογενειακές διαφορές» σύμφωνα με τον αστυνομικό διευθυντή, ήταν η τελευταία σταγόνα αδικοχαμένου αίματος στο βωμό της «Βεντέτας».

Στις πολιτισμένες κοινωνίες ως γνωστόν οι διαφορές λύνονται στα πλαίσια της έννομης τάξης από την Δικαστική εξουσία. Μια άλλη πληγή της Κεντρικής ζωής είναι η οπλοφορία και η οπλοχρησία που κι αυτή έχει χάριν παιδιας ξεπαστρέψει αθώους ανθρώπους. Πνευματικοί άνθρωποι απ΄ την Κρήτη μεγάλου βεληνεκούς μπήκαν μπροστά για να αποτρέψουν τους συμπατριώτες μας να πυροβολούν άσκοπα αλλά εις μάτην. Ακόμη και ιερωμένοι που υποτίθεται πως υπηρετούν την αγάπη προς τον πλησίον τάχθηκαν υπέρ της οπλοκατοχής οπλοφορίας και οπλοχρησίας.

Η αγριότητα μας αγγίζει όλους δεν είναι ιδιον ορισμένων μεμονωμένων ομάδων. Σημεία των καιρών;