ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΖΑΧΑΡΗ (phil.zaharis@gmail.com)
Κάποτε οι εκλογικές μάχες κρίνονταν στα μπαλκόνια και στην μαζική μεταφορά των οπαδών της εκάστοτε παράταξης για δημιουργία εντυπώσεων. Σήμερα τα βίντεο με παλαιότερες δηλώσεις των υποψηφίων κάνουν την διαφορά, με τις αντιφάσεις στα επιχειρήματα να αποδεικνύουν πως άλλα λένε και άλλα κάνουν οι αρχηγοί των κομμάτων.
Κάποτε η μάζωξη ψηφοφόρων από όλες τις γωνιές του ελλαδικού χώρου ήταν τόσο μεγάλη και η προσέλευση στις εκλογές τόσο μαζική που οι αντίθετες φωνές φάνταζαν περιθώριο και δη το πιο απομονωμένο.
Σήμερα που οι τηλεοράσεις έχουν αλλάξει προσανατολισμό απέναντι στους πολιτικούς, υποβιβάζοντάς τους τεχνηέντως με στόχο την δημιουργία μιας νέας μπερλουσκονικής αυτοκρατορίας, οι πολιτικοί μπαίνουν στην γωνιά από τα τηλεοπτικά κόλπα και τις πρακτικές των image makers του κάθε κόμματος που επιχειρεί να πάρει με κάθε μέσο και τρόπο την εξουσία.
Κάποτε οι συζητήσεις για τις εκλογές ξεκινούσαν μήνες πριν, και η αγωνία έφτανε στο κατακόρυφο μέχρι να βγουν τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα.
Σήμερα το μέλλον της κάθε παράταξης κρίνεται από τα γκάλοπ και τις δημοσκοπήσεις πολύ πριν την διεξαγωγή των εκλογών, δημοσκοπήσεις που «επιβάλλονται» στην συνείδηση του ψηφοφόρου και του υποδεικνύουν την πολιτική του κατεύθυνση. Η πλύση εγκεφάλου είναι τεράστια και η καθοδήγηση από τις εταιρείες των δημοσκοπήσεων συνεπής προς τους στόχους της μετατροπής του ανθρώπου σε εμπόρευμα. Οι πολιτικοί βέβαια συνεχίζουν το παιχνίδι τους ως γνήσιες καρικατούρες μιας γενικευμένης εξαπάτησης που λαμβάνει χώρα στην ελληνική Επικράτεια, όταν τα «ξεφτέρια» των κομμάτων ψάχνουν εναγωνίως στο διαδίκτυο, την τηλεόραση και παντού για αντιφατικές παλαιότερες και νέες δηλώσεις των πολιτικών. Και πάλι η τηλεόραση και δη το αρχειακό της υλικό έχει την πρωτοκαθεδρία και οι εκβιασμοί δίνουν και παίρνουν προκειμένου να παραδοθεί το εκάστοτε επίμαχο υλικό.
Πληρώνουν όσο – όσο τα δύο μεγάλα κυρίως κόμματα για να έχουν την «μοναδική» και αποκλειστική αντιφατική δήλωση που θα μειώσει το κύρος του υποψηφίου. Αναζητούν μετά μανίας παλαιά ρητά και δηλώσεις που βρίσκονται σε αντιδιαστολή με τις πρόσφατες εξαγγελίες.
Έτσι φθάνουμε και πάλι στην παντοκρατορία της ΤV, στην επικράτηση μιας ακόμη φτηνής αντιπαράθεσης που στοχεύει στην φθορά της συνείδησης των πολιτών. Αυτοί κοιτούν με απορία τις νέες μεθόδους εκλογικής μάχης και δεν έχουν κάτι να προσθέσουν, πέρα από την απογοήτευση κάποιων για το επίπεδο της πολιτικής ζωής.
Αντιφατικές δηλώσεις πάντα υπήρχαν. Σε όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα, άλλα έλεγαν παλαιότερα και σε άλλους σκοπούς χόρευαν με το πέρασμα του χρόνου. Δεν είναι τωρινό το φαινόμενο του εντοπισμού σοβαρών αντιφάσεων στα λόγια των υποψηφίων. Ανέκαθεν τα επιχειρήματά τους αντέφασκαν και όσοι από τους πολίτες είχαν την διάθεση να τους παρακολουθήσουν, θα ανακάλυπταν κάποια στιγμή πόσο απείχαν τα επιχειρήματα τους από την μια χρονική στιγμή στην άλλη.
Δεν είναι λοιπόν τωρινό φαινόμενο η πολιτική χειραγώγηση του λαού με αλληλοσυγκρουόμενα τσιτάτα, εξαγγελίες και διαπιστώσεις που έδιναν διαφορετική εικόνα των υποψηφίων την κάθε φορά. Απλά τώρα εφεύραν τούτο το μοντέλο αντιπαράθεσης, στην προσπάθειά τους να πρωτοτυπήσουν τάχα λίγο πριν από τις δημοτικές εκλογές. Είναι πραγματικά επιεικώς ανούσιο το θέαμα του πολιτικού που άλλα λέει τώρα και άλλα πριν από λίγο καιρό. Βέβαια αυτή η μέθοδος των κομμάτων απλά επιβεβαιώνει την ψευδολογία τους και την φτηνή άσκησης πολιτικής προσέλκυσης ψηφοφόρων.
Στο τέλος γυρίζει μπούμερανγκ η όλη ιστορία καθώς οι πολίτες διαπιστώνουν για μια ακόμη φορά με ποιους έχουν να κάνουν. Θα επαναλάβω και πάλι : το φαινόμενο των αντιφατικών δηλώσεων δεν είναι τωρινό. Οι πολίτες θα πρέπει να ανατρέξουν στο παρελθόν μετά από μια παροντική δήλωση για να διαπιστώσουν πως τα ψέματα περίσσευαν και οι αντιφατικές δηλώσεις οργίαζαν.
Σε τελική ανάλυση τα βίντεο είναι σε βάρος των κομμάτων. Και δεν προσθέτουν τίποτα καινούργιο. Απλά γυρίζουν το περισκόπιο της χρονικής εξέλιξης των κομμάτων μέσα από τις ρήσεις των αρχηγών τους, μέσα από τις εξαγγελίες του τώρα και τις υποσχέσεις του χθες. Και δίνουν στους πολίτες την εικόνα μιας χώρας που διευθύνεται από πολιτικούς που είναι επιεικώς ανακόλουθοι αναφορικά με τις πράξεις και τα έργα τους. Και αυτό είναι που δημιουργεί την δυσαρέσκεια στην κοινωνία. Λίγες ημέρες λοιπόν πριν από τις δημοτικές εκλογές και τα βίντεο αντικαθιστούν τις συγκεντρώσεις. Τα μπαλκόνια πέρασαν, οι διθυραμβικοί λόγοι ανήκουν στην ιστορία, οι υποσχέσεις στους ωρυόμενους ψηφοφόρους παρέδωσαν την θέση τους στα τηλεοπτικά τεχνάσματα και στην παντοκρατορία της ΤV. Έτσι το παιχνίδι υπεραπλουστεύεται και δεν χρειάζεται πλέον ο κατάλληλος σκηνοθέτης για να μεγαλώσει τα πλάνα των συγκεντρώσεων. Οι σημαίες και τα λάβαρα υπεστάλησαν, οι κόρνες σίγησαν, τα καπνογόνα έσβησαν. Και ο λαός περιμένει να ενημερωθεί από τα τωρινά επιχειρήματα των πολιτικών, ξεχνώντας το χθες και τους δικανικούς λόγους. Να βιώσει τα νέα παθήματα που δυστυχώς δεν έγιναν μαθήματα.
