Συγγραφέας: Ζωή Σπυροπούλου – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ — Δύο παιδικοί φίλοι που μοιράστηκαν τον ίδιο σκοπό και την ίδια μοίρα, την αγάπη τους για τα πάτρια και τον Άνθρωπο, ο Μιχάλης κι ο Γαβρίλης, στη δύση του βίου τους ξαναγυρίζουν στο γενέθλιο τόπο. Μας παίρνουν από το χέρι και μας οδηγούν παντού, σ’ αθέατα μέρη, σ’ άγνωστους ανθρώπους που μόνο εκείνοι γνωρίσανε, αγαπήσανε ή μισήσανε, διατρέχοντας τις ταραγμένες μακρινές δεκαετίες από την απαρχή του ελληνικού έθνους : Απ’ τον Κεφαλλονίτη Μαρίνο Αντύπα στον πολιτισμό της σταφίδας, από τα σταφιδικά συλλαλητήρια στους σοσιαλιστές της Πελοποννήσου, από την ταπεινωμένη «Ελλάδα των συνόρων της Μελούνας» στην Ελλάδα του 1912, από τον αποκλεισμό του 1918 στο ημερολόγιο της μικρασιατικής εκστρατείας, από τα χρόνια του μεσοπολέμου στο 1940, στην Κατοχή και στην πείνα.
Από την απελευθέρωση στον Εμφύλιο κι έπειτα στα ταραγμένα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια, μέχρι τις απαρχές του 21ου αιώνα. Μετατρέποντας την πόλη που γεννήθηκαν σε μικρόκοσμο της Ελλάδας, μας παίρνουν από το χέρι για μια περιπλάνηση γνώσης και αυτογνωσίας. Κι όταν τελειώσει αυτή η μακριά περιπλάνηση, όταν ξημερώσει ο Θεός τη μέρα και φωτίσει ο ήλιος τον ευλογημένο τόπο, χάνονται στον αιθέρα πετώντας μακριά στη γαλανή πάχνη του Ιόνιου, πίσω από την υπέρλαμπρη ανατολή των βουνών της Κυπαρισσίας…
Βιογραφικό Σημείωμα
Η Ζωή Θ. Σπυροπούλου πέρασε τα παιδικά της χρόνια στη γενέτειρά της, τον Πύργο Ηλείας. Οι γονείς της ήταν δάσκαλοι. Σπούδασε παιδαγωγικά στην Αρσάκειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πατρών. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, πήρε πτυχίο Μετεκπαίδευσης και τελείωσε το παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε αρχικά στην ιδιωτική εκπαίδευση και αργότερα στη δημόσια. Υπηρέτησε ως Σχολική Σύμβουλος στην Αθήνα και συγχρόνως δίδαξε στα ΠΕΚ και στο Πρότυπο Μαράσλειο Διδασκαλείο του Πανεπιστημίου Αθηνών. (Καινοτομίες στην εκπαίδευση και άλλα πιλοτικά προγράμματα).
Η κοινωνική και η εκπαιδευτική προσφορά της είναι πολύχρονη και σημαντική. Πεζογράφος, συγγραφέας διηγημάτων, μυθιστορημάτων, λαογραφικών συλλόγων, θεατρικών κειμένων, άρθρων και δοκιμίων, έχει γράψει συνολικά 42 βιβλία. Ασχολείται επίσης με την επιμέλεια λογοτεχνικών βιβλίων. Από το 1976 συνεργάζεται μ’ εφημερίδες και περιοδικά με χρονογραφήματα, μελέτες και άρθρα εκπαιδευτικού προβληματισμού. Έχει παρουσιάσει εισηγήσεις σε διεθνή συνέδρια που αφορούν την εκπαίδευση, τη γλώσσα, τη λογοτεχνία, το θέατρο και την ισότητα των δύο φύλων. Είναι επιμελήτρια δύο καινοτόμων σειρών εκπαιδευτικών βιβλίων.
Υπήρξε μέλος της Ομάδας Πρωτοβουλίας της Επιθεώρησης Παιδικής Λογοτεχνίας, με μεταφράσεις και άρθρα της. Είναι μέλος των λογοτεχνικών σωματείων: Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, Εταιρεία Θεατρικών Συγγραφέων, Κύκλος Ελληνικού – Παιδικού βιβλίου, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας του Περιβάλλοντος και Πολιτισμού και Πρόεδρος του Συνδέσμου των εν Αθήναις Πυργίων.
Το θεατρικό της έργο «Τραγούδια για άντρες» ανέβηκε το 2001 από το Νεοελληνικό θέατρο του Γιώργου Αρμένη, το 2002 από τη θεατρική ομάδα του Δήμου Ελασσόνας το Μάιο του 2008 από το ΔΗΠEΘΕ Βέροιας και τον Αύγουστο του 2008 στα πυρόπληκτα χωριά της Ηλείας από το ίδιο σχήμα. Η «Ξυλομαρία» παίχτηκε το 2004-2005 σε συμπαραγωγή του παιδικού Μουσείου και του θεάτρου Ελεύθερη Έκφραση. Το «Για ένα στεφάνι Αγριλιάς» ανέβηκε από τη θεατρική ομάδα του Δήμου Ν. Ηρακλείου, τον Αύγουστο του 2004, κατά τους Ολ. Αγώνες.
ΒΡΑΒΕΙΑ – ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
- Κων/νου Δεμερτζή από τον κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου στον Έλληνα Δάσκαλο, 2/4/2001
- Δήμου Ζωγράφου και 1ου Συλλόγου Δασκάλων Αθήνας, “σε ένδειξη τιμής για την προσφορά της στη Δημόσια Εκπαίδευση, ως μαχόμενης δασκάλας και αγωνιζόμενης συνδικαλίστριας”, 22/4/2002
- Δήμου Πύργου για την προσφορά της στα Νεοελληνικά και Ηλειακά γράμματα, 19/5/2002
- Δήμου Λεχαινών, βραβείο Ανδρέα Καρκαβίτσα για την προσφορά της στα Ελληνικά και Ηλειακά γράμματα, 2004
- Νικολάου Καβάσιλα, 2003, για την προσφορά της στα Ελληνικά Γράμματα
Η Συλλογή διηγημάτων της «Εννιά Γυναίκες» συγκαταλέγεται ανάμεσα στις δέκα καλύτερες που επέλεξε το Λογοτεχνικό περιοδικό «Διαβάζω» για το έτος 2000.
