Γράφει η ΑΡΓΥΡΩ ΚΟΚΟΒΛΗ
Ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης μας είναι γνωστός από προηγούμενες ποιητικές δημιουργίες του και από την καυστική αρθρογραφία του σε θέματα επικαιρότητας στον καθημερινό Τύπο της πόλης μας. Τώρα καταξιώνεται και ως πεζογράφος με τη νουβέλα «Η απαγωγή του Αχιλλέα», το δύσκολο αυτό είδος της πεζογραφίας. Η νουβέλα αυτή πληροί όλους τους όρους του είδους: Την πλοκή, το δέσιμο, τη συντομία.
Και μπορεί βέβαια η όλη υπόθεση της νουβέλας να αποτελεί μυθοπλασία, όμως, ο συγγραφέας σκιαγραφώντας όλες τις πλευρές της ζωής καταφέρνει να μας παρουσιάσει ανθρώπους με όλα τα λάθη και τις αδυναμίες τους. Να μας δώσει χαρακτήρες ανθρώπων με την ψυχοσύνθεσή τους, με τους καημούς και τα πάθη τους.
Ωστόσο, οι μνήμες -όπως λέει ο ίδιος- από το παρελθόν μένουν πίσω και οι άνθρωποι ζούνε το παρόν, το σήμερα, τη ζωή που συνεχίζεται… το δέσιμο σ’ όλα αυτά το δίνει ο συγγραφέας θαυμάσια και με μια γλώσσα απλή, κατανοητή.
Πιστεύουμε ότι οι κοινωνιολόγοι πολλά έχουν να διδαχθούν από την ψυχολογία και τις δράσεις των ηρώων της νουβέλας. Από τη συμπεριφορά της υποκρίτριας τσιγγάνας, από τον π. Γεράσιμο, που τη θεϊκή εξομολόγηση τη μετατρέπει σε εξομολόγηση ερωτική. Από την ειλικρινά μετανιωμένη Κατερίνα και τη βοήθεια που προσφέρει στον αλκοολικό άντρα της Σωτήρη, μετά από την απώλεια του παιδιού τους και την απόφασή της να τον βοηθήσει από την ανθρωπιά της. Από τη δράση, τις κοινωνικές δραστηριότητες ανθρώπων, όπως π.χ. του Κυριακού κλπ. κ.λπ.
Ευχόμαστε στον συγγραφέα να μας δώσει κι άλλες τέτοιες πεζογραφικές δημιουργίες που να αντανακλούν τη ζωή με καλλιτεχνικό τρόπο.
