Αρχιμανδρίτου Ιγνατίου Χατζηνικολάου, θεολόγου, Λυκειάρχου, Ακαδημαϊκού, Χανιά 2011
Εικοστό δεύτερο βιβλίο του πολυγραφότατου σεμνού ρασοφόρου, εκπαιδευτικού και ιεροκήρυκα, που εξακολουθεί να διακρίνεται στον πνευματικό στίβο.
Στο καλαίσθητο και καλογραμμένο βιβλίο του των διακοσίων και πλέον σελίδων, ξεκινά με τον φυσικό νόμο πίεση – αντίσταση από τα άψυχα μέχρι τα έμψυχα. Αντίδραση προβληματική εγκληματική.
Η γραφή και η φωνή του σοφού πατέρα και δασκάλου δεν είναι στομφώδης με μακρόσυρτες κορώνες και αστροπελέκια. Είναι πάντα πατρική, θεϊκή, γιατί πάντα αναφέρεται στον Πατέρα και Θεό μας. Πάντα συντροφική γιατί πάντα λέει εμείς. Εμείς οι αδύνατοι, οι ατελείς, οι χωματένιοι, με τα λάθη και τα πάθη. Έτσι απλά και σοφά αποθέτει τον θεϊκό λόγο στη δική μας καθημερινότητα, με τον δικό του χαρισματικό τρόπο.
Ποτέ στα έργα του δεν μιλά για τον άνθρωπο, αλλά πάντα για τον συνάνθρωπο, τον μέτοχο στην αμαρτία και στην αγάπη, τόσο τη θεϊκή όσο και την ανθρώπινη. Έτσι μόνο έτσι θα είμαστε αληθινοί και τίμιοι απέναντι στον Θεό.
Το βιβλίο περιλαμβάνει τέσσερα κεφάλαια
Α) Χρέος οφειλόμενο.
Όπως ο Θεός μας αγαπά και μας ανέχεται, το ίδιο οφείλουμε κι εμείς για τους συνανθρώπους μας. Η αμαρτία είναι αρρώστια και ο αμαρτωλός σαν ποιητής του κακού είναι ασθενής. Ο αγαθοεργός είναι ο υγιής.
Β) Μακροθυμία – Ανεξικακία – Αγαθοσύνη
Υπομονή, αμνησικακία, τιμιότητα είναι τα χαρακτηριστικά, τα προικιά του ανθρώπου της συγγνώμης και της αγάπης.
Γ) Μίσος – Αντιδικία – Εκδίκηση
Εδώ ξεδιπλώνεται και απλώνεται όλο το φάσμα του άρρωστου εαυτού μας, όλα τα έλκη των παθών μας σαν αντίθετο της αγάπης. Όλα όπως αναφέρονται από τους αγίους και σοφούς μέχρι τον απλό λαό. Χαρακτηριστικό το δίστιχο: «Με την καρδιά μου αγαπώ αυτούς που με μισούνε, σκεφθείτε πόσο αγαπώ αυτούς που μ’ αγαπούνε».
Τα αγαθά της συγγνώμης. Το μεγάλο κέρδος τα αγαθά που οδηγούν στο κέρδος της ηρεμίας, της γαλήνης, της μακαριότητας, της ευτυχίας της σωτηρίας.
Δ) Τα δεινά της μνησικακίας – εκδίκησης
Πολλά παραδείγματα από την καθημερινότητα φωτίζουν τον καθρέφτη του κακού εαυτού μας. Του εκδικητικού, του δυστυχισμένου εαυτού που υποφέρει από τα δεσμά του μίσους.
Ο πατέρας Ιγνάτιος πέρασε πολλά και μεγάλα προβλήματα υγείας. Υπέφερε και νίκησε. Βγήκε πιο δυνατός και παραγωγικός από την περιπέτειά του. (Η νοσηλεία εκ των μόνων. Ανάχαρσις). Το έργο πάντα φετινό και επίκαιρο.
Πολύ τον ευχαριστώ για το πολύτιμο δώρο βιβλίο του. Να έχει υγεία και δύναμη για δημιουργική συνέχεια.
Μ. Κ. Κογχυλάκης
