Του Γιώργου Αμπαδιωτάκη
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία ταύτιση της αγραμματοσύνης με τον φασισμό. Αυτό έγινε ακόμα πιο έντονο το τελευταίο διάστημα με τις διαδηλώσεις για τη Μακεδονία όπου συχνά – πυκνά όποιος εξέφραζε θέση ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών ταυτιζόταν με ακραίους εθνικιστές και φασίστες που θα έπρεπε να είναι αγράμματοι για να είναι εθνικιστές και φασίστες.
Προσωπικά αυτό το θεωρώ λάθος. Δεν είναι δυνατόν να θεωρούμε ότι ο φασισμός προέρχεται από την έλλειψη εκπαίδευσης. Παλιότερα, άνθρωποι δίχως μόρφωση, απλοί άνθρωποι, αγράμματοι, που δεν ήξεραν να γράψουν το όνομά τους, αγωνίζονταν μαζικά για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων, πέθαιναν αντιστεκόμενοι σε στρατούς κατοχής ή σε εργατικούς αγώνες. Η έλλειψη εκπαίδευσης δεν είναι η αιτια του φασισμού. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, απλοί άνθρωποι έδωσαν τη ζωή τους ενάντια στον φασισμό. Κάποιος μπορεί να είναι πολύ μορφωμένος και να είναι φασίστας.
Κι αν όμως υπάρχει πράγματι μια τάση και άνθρωποι με χαμηλή μόρφωση, που συνήθως σημαίνει ειδικά στην εποχή μας ότι βρίσκονται και χαμηλά στην κοινωνική διαστρωμάτωση, αποδέχονται περισσότερο τον φασισμό απ’ ότι παλιότερα, αυτό δε θα έπρεπε να είναι αιτία προβληματισμού; Αυτοί οι άνθρωποι που θέτονται στο περιθώριο της κοινωνίας, δε θα έπρεπε να βρίσκονται πιο κοντά στην Αριστερά;
Όμως υπάρχει κάτι ακόμη πιο προβληματικό σε όλη αυτή την προσέγγιση αφού στη βάση της αρνείται από όποιον δεν είναι μορφωμένος από το να εκφράζει θέση. Λες και η σωστή ορθογραφία και το συντακτικό είναι αυτό που επιτρέπει σε κάποιον να συμμετάσχει στο δημόσιο διάλογο.
