Επιμέλεια – Σχόλια Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
Στην Ουκρανία κατοικούν περί τους 200.000 ομογενείς Ελληνικής καταγωγής που πρέπει να στηρίξει να βοηθήσει και να αξιοποιήσει το Ελληνικό κράτος.Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο σ`ένα κράτος όταν πρυτανεύει η πολιτική λογική και ο δημοκρατικός διάλογος. Για τους Ουκρανούς η δημοκρατία , ο διάλογος ,οι συνθέσεις είναι ξένο φρούτο γιατί δεν είχαν ποτέ δημοκρατία παρά μόνο δεσποτισμό και αυταρχικά καθεστώτα. Νομίζουν ότι τα προβλήματα λύνονται με έντονες συγκρούσεις και εμφύλιους πολέμους. Οι Δυτικοί Ουκρανοί φέρονται στους Ανατολικούς Ουκρανούς σαν ξένο σώμα και το ανάποδο. Ο διαμελισμός της κρατικής τους υπόστασης είναι προ των πυλών. Και από πάνω η Ε.Ε έριξε λάδι στην φωτιά με την συμφωνία σύνδεσης που διαλύει έτι περισσότερο μια ισχνή οικονομία.
Η πολιτική τάξη έβγαλε στον αφρό κλέφτες και διεφθαρμένους πολιτικούς όπως ο αρχομανής και διαβιών με πολυτελή βίο πρώην πλέον πρόεδρος Βίκτορ Γιανούκοβιτς ,και η πρώην φυλακισμένη {και νυν ελεύθερη } για 7 χρόνια Γιούλα Τιμοσένκο, για κλοπή 11 δις ευρώ. Η δε Ουκρανική μαφία κατέχει μεγάλο πλούτο της χώρας. Ο έγκυρος μελετητής της ουκρανικής πολιτικής δημοσιογράφος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ γράφει μεταξύ άλλων σε μακροσκελές αναλυτικό άρθρο του ότι¨
“Η συμφωνία σύνδεσης όμως που πρότεινε η Ε.Ε. στην Ουκρανία δεν περιείχε καμία απολύτως αναφορά σε μια μελλοντική ένταξη της χώρας στους κόλπους της ευρωπαϊκής οικογένειας, καμιά απολύτως αναφορά στην κατάργηση του καθεστώτος βίζας και της ελεύθερης μετακίνησης των ανθρώπων, παρά μόνο υποχρεώσεις για τη δημιουργία μιας ζώνης ελεύθερου εμπορίου, πράγμα που θα κατέστρεφε τη χώρα σε διάστημα μικρότερο του έτους.
Η έτσι κι αλλιώς στα πρόθυρα της χρεοκοπίας ουκρανική οικονομία, δεν είχε να περιμένει τίποτα άλλο παρά ελάχιστα ψίχουλα προς τόνωση της ζήτησης και της κατανάλωσης, αφήνοντας την εσωτερική αγορά βορά στις αδηφάγες ορέξεις των αδασμολόγητων ευρωπαϊκών προϊόντων αλλά και την ελεύθερη πρόσβαση στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας που βρίσκονται στην περιοχή του Ντανιέσκ.
Η πολιτική κρίση και ο διχασμός της χώρας
Η άρνηση του προέδρου Βίκτορα Γιανουκόβιτς να υπογράψει της Συμφωνία σύνδεσης με την Ε.Ε στη σύνοδο κορυφής του Βίλνιους, ήταν η θρυαλλίδα για την έκρηξη της πολιτικής κρίσης, η οποία υπέβοσκε από καιρό, χάρη στις άοκνες προσπάθειες των «φίλων» του ουκρανικού λαού από το εξωτερικό.
Η πολιτική αυτή κρίση έχει γεωγραφική, οικονομικά, ιστορικά, θρησκευτικά, γλωσσικά και πολιτισμικά, αλλά και αριθμητικά χαρακτηριστικά.
Γεωγραφικά, γιατί οι μεν δυτικές περιοχές του Λβοφ, Ιβάνο – Φρανκόβσκ, Τσερνόπολ, οι περιοχές δηλαδή που δόθηκαν στη Ρωσία με βάση το Σύμφωνο του Ρίμπεντροπ – Μόλοτοφ το 1938 και επαναβεβαιώθηκε η προσάρτηση τους το 1945, υποστηρίζουν αυτό που αποκαλούν «ευρωπαϊκή προοπτική» της χώρας, ενώ οι κεντρικές, ανατολικές και νότιες αντιτίθενται σφόδρα.
Οι τρεις προαναφερόμενες περιοχές ήταν και παραμένουν τα προπύργια των Ουκρανών εθνικιστών πολύ πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Κατά την προπολεμική περίοδο με την ενεργό ανάμειξη των χιτλερικών στις περιοχές αυτές αναπτύχθηκε ένα ευρύτατο παράνομο δίκτυο εθνικιστικών οργανώσεων. Με την έναρξη του πολέμου, το δίκτυο αυτό σχημάτισε την Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών, δημιουργώντας Τάγματα Ασφαλείας και λόχους Αστυνομίας που διακρίθηκαν στο πογκρόμ της πόλης Λβοφ κατά των Εβραίων και των Πολωνών διανοουμένων το 1942. Στη συνέχεια ίδρυσαν την μεραρχία SS Galicina, και τον Ουκρανικό Ανταρτικό Στρατό, στρατιωτικές μονάδες που πολέμησαν στο πλευρό του Χίτλερ και κατά της ΕΣΣΔ. Η μεραρχία SS Galicina εκτός από την Ουκρανία, πολέμησε στη Σλοβακία, τη Γιουγκοσλαβία και τερμάτισε το βίο της στο Γκρατς της Αυστρίας. Χαρακτηριστική είναι η οργάνωση και υλοποίηση της σφαγής στην κοινότητα Χατίν της Λευκορωσίας (σαν το δικό μας Δίστομο) από άντρες αυτής της διαβόητης μεραρχίας.
Οικονομικά, γιατί οι περιοχές αυτές, μαζί με την Μπουκοβίνα και η Υπερκαυκασία, που προπολεμικά ανήκαν στη Ρουμανία, είναι περιοχές με χαμηλή έως ανύπαρκτη βιομηχανία και κατ’ αποκλειστικότητα ασχολούνται με τη γεωργία. Η οικονομική τους υστέρηση και ο βαθιά συντηρητικός αγροτικός πολιτισμός, επηρεάσει βαθιά το νεοφασιστικό κίνημα της χώρας, το οποίο εκφράζεται μέσα από το κόμμα «Ελευθερία» (Свобода).
Ιστορικές γιατί οι περιοχές αυτές ανήκαν στη Γαλικία, επαρχία της Αυστροουγγαρίας με μακρούς δεσμούς με τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης και παρά το γεγονός της κοινής σλαβικής καταγωγής, αντιμετώπιζαν πάντα με έχθρα και μίσος του ανατολικούς Σλάβους. Ο μακροχρόνιος πολωνικός ζυγός (Сляхта) των ουκρανικών εδαφών έχει αφήσει ανεξίτηλα ίχνη της σχέσεις των δύο κοινοτήτων.
